گزارش تصویری - خبری
یک بسیجی روستایی در احمد آباد همدان از تمام امکانات روستا برای انجام کارهای مختلف بهره برداری کرده است در ادامه گفتگوی خبرنگار این سازمان را با وی می خوانید.
به گزارش سرویس بسیج مساجد و محلات خبرگزاری بسیج، در راستای اهتمام به منویات مقام معظم رهبری درباره شعار سال با عنوان اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل، بر آن شدیم تا با کارآفرینان، دامپروران، زنبورداران وگلخانه داران و بسیاری دیگر ازعرصه های حوزه اقتصاد مقاومتی به گفت و گو بپردازیم و راز و رمز موفقعیت و مشکلات پیش روی آنان را بازگو کنیم.
در حدود ۲۵ کیلومتر از مرکز تویسرکان را طی کرده و به روستای احمدآباد رسیدیم، محلی خوش آب و هوا و پر از صدای دل نشین پرندگان؛ رضا افتخاری یک از بسیجیان ۴۵ ساله این روستای خوش آب و هوا وعضو پایگاه مقاومت عمار حوزه مقاومت شهید باهنر است.
وی متأهل و دارای دو فرزند دختر و دو فرزند پسر، که علاوه بر کشاورزی و باغداری به تولید عسل و گاو داری نیز مشغول است.
می گوید با وجود آنکه در چندین سال گذشته با خشکسالی و سرمازدگی باغ خود روبرو بوده، اما در تأمین خرج و مخارج زندگی کم نیاورده و از زنبورداری، دام داری و پرورش مرغ در کنار باغداری امرار معاش می کند.
زمانی که از زنبورها و کندوهایش می پرسیم با ذوق ما را به سمت کندوها می برد و حتی آرام زنبورهایش را نوازش می کند، زنبورهایی که شهد گل ها را به سمت کندوها آورده اند.
کندوهای سنتی و ساخته شده از گل، نه مومی در آن قرار می دهد نه قابی (شان)، همه را زنبور ها خود می سازند، رضا سابق براین در زمان خرم بودن دشت و صحرا، ۶۰ کندوی سنتی داشته است، اما می گوید که در سال گذشته به دلیل خشکسالی و عدم وجود تعداد مناسب گل ها در دشت و صحرا تعداد کندوهایش به ۲۵ کندو کاهش می یابد.
رضا ادامه می دهد: در زمانی که همه جا سبز و خرم است در حدود ۸۰ تا ۹۰ کیلو عسل تولید شده اش را با قیمت مناسب و حتی ۱۵۰ هزار تومان برای هر کیلو به فروش می رساند؛ و از آنجا که عسل تولید شده صد در صد طبیعی است سفارش هایی قبل از آماده شدن عسل از قبل به رضا می شود تا سهم سفارش دهندگان را برایشان نگه دارد.
این بسیجی روستایی در خصوص خاصیت عسل های طبیعیافزود: عسل تولید شده توسط زنبورها در این کندوی های سنتی به دلیل طبیعی بودنشان حتی اگر ۱۰ سال هم بماند به اصطلاح عامیانه شکرک نمی زند و خراب نمی شود، در حالی که می بینیم متأسفانه عسل های تولید شده تقلبی بعد از مدتی کوتاه، شکرک می زنند و رنگ و طمع و به ویژه خاصیت عسل طبیعی را ندارند، چرا که زنبورهای تولید کننده آن عسل ها بیشتر با استفاده از شکر تقویت شده اند.
به اینجا که می رسد، همسرش نیز وارد بحث ما می شود و ما را به گاوداری هدایت می کند تا گاوهایشان را که به کمک فرمانده پایگاه عمار"علی رضا پور" از بسیج سازندگی شهرستان تویسرکان با تسهیلات گرفته اند نشان دهد و ادامه داد: با این پولی که از بسیج سازندگی گرفتیم تعدادگاوها را به ۱۰ تا رساندیم وسقفی مناسب برای طویله ساختیم.
وی با شوقی که دارد به گوساله ی ظریفی در گاورداری اشاره می کند می گوید: آن گوساله ای یک روزه است.
افتخاری ادامه می دهد: صبح زود از خواب بیدار می شویم، علف و یونجه گاو ها را داده و شیر می دوشیم، شیر گاوها را در روستاهای دیگر از جمله اشتران، مالیچه و جیجانکوه خریداری می کنند، خدا را شکر، نان و آب مان با فروش این ها تأمین می شود.
به حیاط خانه که باز می گردیم، به مرغ های داخل حیاط نیز اشاره می کند و ادامه می دهد: برای تهیه تخم مرغ هم که مشکلی نداریم، گرچه کار کردن در روستا و نگهداری گاو و پرورش مرغ سخت است و مشکلات خاص خود را دارد، اما با عنایت خدا زندگی را می چرخانیم و یکی از پسران و یکی ازدخترانمان را اینگونه با فروش محصولات خود به خانه بخت فرستادیم.
رضا هم از قناعت های همسر خود می گوید و از همیاری او در تأمین معاش زندگی خانواده، از اینکه همسرش پا به پای او هرچند سخت اما محیطی مناسب برای تربیت فرزندانشان فراهم ساخته اند.
کم کم باید خداحافظی کرده و به شهر باز گردم، در افکار خود غوطه ور می شوم که یک روستایی چگونه پیاده کننده اقتصاد مقاومتی است، حرفش کمتر و عملش بیشتر است، اگر در عرصه ای ضرر ببیند، به سرعت خود را با شرایط جدید ایجاد شده، تطبیق می دهد و به فکر چاره ای دیگر می افتد تا زندگی خود و خانواده اش را تأمین کند و چقدر خوب سرد و گرم های زندگی آنان را مقاوم کرده است.
انتهای پیام/ت
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: