دل‌مان گاهی پُر می‌شود از غبار روزگار و خستگی می‌نشیند بر چهره‌هایی که غرق شدن در سیلاب دنیا را نشان می‌دهد.
عمرمان می‌گذرد و غم‌هایمان رنگی دیگر به خود می‌گیرد.
گاهی آنقدر دل مشغولی داریم که تنها جلوی گام‌های خود را می‌بینیم و فراموش می‌کنیم آسمان آبی هم بالای سرمان است، آسمانی که صفای بزرگیش دل‌مان را به بیکران‌ها پرواز می‌دهد.
امروز ناگهان سرم را بالا کردم، سیل خروشانی از کبوترهای پُر از شوقی را در حال پرواز دیدم که نمی‌دانم کدام مامن را برگزیدند که این‌چنین برای رسیدن به مقصد بی‌قراری می‌کردند.
دلم همراه آن کبوتران عاشق پرکشید و پرواز کرد، از بالای آسمان، زمین را کوچک‌تر از آنچه دیدم که تصورش را می‌کردم.
از همان بالا ناگهان گنبد طلایی رنگی نمایان شد که با دیدنش قلبم به لرزه افتاد، قلب سیاهم به ناگاه به یاد آقایی افتاد که همچون نگین سبزی در میان سرزمین‌مان می‌درخشید، نگینی که تسلای دردهایمان است و رنگ خوش امید را در دل‌هایمان زنده می‌کند.
امامی که عطر حرمش، نفس تازه حیات است و افتخار ایران زمین.
امام هشتم شیعیان، ضامن دل خسته من شد و همراه کبوتران عاشقش این کلاغ روسیاه را هم پرواز داد.
امامی که گرچه برای ورود به حرمش سر به زیر داشتم اما لبخند بزرگیش مرا پذیرفت و بدون نگاه به تمام غفلت‌هایم، دستی شد بر تمام خستگی‌های روزگارم.
آقا جان شرمنده‌ایم. شرمنده‌ایم که گاهی غفلت مهمان دل‌هایمان می‌شود و حضور سبزتان کنار قلب‌هایمان فراموش می‌شود.
آقا جان شرمنده‌ایم که افرادی به بهانه مسلمان بودن، نام زیبای شما را بهانه طنزهایی می‌کنند که تنها بوی فریب شیطان می‌دهد، اما بدانید مردم ایران با هر اعتقاد و باوری ارادت خاصی به حضورتان در این سرزمین دارند.
آقا جان ما ایرانیان مهمان نوازیم و حرمت امامان را نگه می‌داریم. آقاجان غفلت برخی بیگانگان را به پای مردم این سرزمین نگذارید که غیرت هیچ ایرانی در مقابل اهانت به مقام امامان‌مان، ساکت نمی‌نشیند.
امام خوبی‌ها شما همان پناهگاه بی‌پناهان هستید که ابری بودن آسمان دل‌مان را آفتابی می‌کنید.
گرچه دنیا برایمان بوی خفقان ستم می‌دهد، گرچه هوای شهر پُر شده است از دل مشغولی‌های روزگار، اما نگاه به گنبدتان، سبک بالی را برایمان به ارمغان می‌آورد و حسرت شادی آن کبوتران را به دل‌مان می‌گذارد.
آقاجان کشورمان، مردمان‌مان، نیازمند نگاه پُر از مهرتان هستند، نیازمند لبخندتان که دل‌های پُر از هیاهوی ما را بطلبید تا پرواز را بیاموزند.
آقاجان امروز شرمندگی ما را بپذیرید، برای تمام غفلت‌هایی که برای بزرگیتان داشتیم، شرمنده تمام ناسپاسی‌هایی که برای بخششتان داشتیم، شرمنده تمام بی‌توجهی‌هایی که به قداست حضورتان داشتیم.
اما بدانید تمام مردم سرزمین‌مان غیرت‌مندانه در مقابل تمام ناسپاسی‌هایی که به امامان بزرگ شیعیان می‌شود، می‌ایستند و همچون سدی، ستم را به زمین می‌کوبند.
مردمانی غیوری که استواری‌شان آوازه جهان است و ندای‌شان همان یا ضامن آهویی(ع) است که لرزه به اندام دشمنان اسلام می‌اندازد.
صائمه یوسفی‌گل‌افشانی