به گزارش خبرگزاری بسیج در قزوین، رضا
سامه استاد دانشگاه و عضو هیئت علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) اظهار کرد:
امکانات و استعدادهایی در سطح استان وجود دارد که تبدیل به فرصت استفاده از آن‌ها
نشده است و نیاز است تا این ظرفیت‌ها تبدیل به فرصت شود.
وی با اشاره به اینکه اگر اهداف مشخص نشود با 2 مشکل اساسی پیش رو خواهیم بود گفت:
یکی از مشکلات موجود این خواهد بود که استعدادها قابلیت هدایت به سمت تبدیل‌شدن به
هیچ فرصتی را نخواهند داشت و نمی‌توان تشخیص داد که فرصت‌ها باید برای چه منظوری
استفاده شود.
سامه خاطرنشان کرد: ابتدا باید به دنبال آن بود تا بر سر استعدادها و امکانات
شهری قزوین توافقی حاصل شود و سپس متناسب با این بضاعت درونی اهداف و چشم‌انداز
ترسیم شود و در این زمان است که می‌توان به فرصت‌ها اندیشید و انتظار پیشرفت داشت.
استاد دانشگاه ادامه داد: بزرگ‌ترین فرصتی که در استان قزوین ازدست‌داده شده عدم
ایجاد فرصت بر اساس درک صحیح از ویژگی‌های شهر قزوین است که لازم است تا در نظر
گرفته شود، چراکه همین عدم درک صحیح از فرصت‌ها سبب نابودی بسیاری از ظرفیت‌ها می‌شود.
وی تصریح کرد: با توجه به اینکه برخی توان‌ها یا ضعف‌ها منطبق بر داشته‌ها یا
نداشته‌های ما است، اما سهم عمده‌ای از آن‌ها متأثر از عدم مختصات یابی صحیح از
موقعیت و وضعیت خود است.
سامه اضافه کرد: توان یا ضعف فردی مدیران با کسب مهارت و تجربه همراه با آموختن تا
حدودی به توازن خواهد رسید اما اشتباه در درک جایگاه مدیریت شهری در نسبت با سایر
مسئولیت‌ها بسیاری از توان‌ها را فرسوده و نقاط ضعف را افزایش خواهد داد.
استاد دانشگاه یادآور شد: ریشه‌ی بزرگ‌ترین آسیبی که مدیریت شهری امروز با آن
مواجه است می‌تواند درک نامناسب از نقش، جایگاه و رسالت خویش در عرصه‌ی خدمت و فعالیت
باشد و در این راستا جایگاهی که گاه مشاهده می‌شود از حوزه مدیریت خارج و در
عرصه‌هایی چون برنامه‌ریزی و راهبرد سازی ایفای نقش می‌کند.
وی تأکید کرد: زیرساخت‌های شهری مظاهر تمدنی یک شهر و پشتوانه ارائه خدمات به حیات
شهری قلمداد می‌شوند اما اینکه آیا آن‌ها را نمادهای توسعه‌ی شهری بدانیم اندکی
جای تأمل دارد.
سامه توضیح داد: صرف داشتن یک زیرساخت و عدم کارکرد مناسب آن تأثیری که بر پیشبرد
زندگی انسان دارد نمی‌تواند معیار مناسبی برای توسعه‌یافتگی باشد و تنها زمانی از
این مظاهر می‌توان به‌عنوان نماد یادکرد که بتوان به پشتوانه آن‌ها پیشرفت را به‌طور
کاملاً مشهود لمس کرد.
این استاد دانشگاه نشانه‌های ارتقای محیط را کیفیت زندگی و افزایش رضایتمندی
مردم و نیز کاهش مشکلات شهری اعلام کرد و گفت: زمانی می‌توان ادعای پیشرفت کرد که
بتوان این عوامل ر ا در زندگی مردم دید.
وی خاطرنشان کرد: اگر بتوان با تصور ذهنی نسبت قزوین به کشور را همانند نسبت ایران
به جهان در نظر گرفت می‌توان پیشرفت کرد و اگر چنین تصویری از قزوین را نسبت به‌کل
کشور در عرصه‌های مختلف نظیر اقتصاد، فرهنگ و آموزش، سیاست، محیط‌زیست و مانند آن
را کشف و ارائه کرد علی‌رغم کاستی‌ها و نارسایی‌های احتمالی به ظرفیت واقعی قزوین
توجه شده است.
استاد دانشگاه در پایان گفت: باید به ظرفیت‌های استان توجه کرد و زمینه‌ی لازم را
جهت بهره‌مندی از ظرفیت‌ها فراهم نمود و در غیر این صورت موضوعی به نام استعداد در
قزوین موردتوجه نبوده تا مورداستفاده قرار گیرد.
منبع: ایسنا قزوین