به گزارش "پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت" به نقل از مشرق، تالار دائمی منیر شاهرودی فرمانفرماییان در ۹۵ سالگی این هنرمند، با حضور معاون هنری وزیر ارشاد و معاون فرهنگی دانشگاه تهران شامگاه ۲۴ آذر در باغ‌موزه نگارستان افتتاح شد! این خبری بود که دیروز بار دیگر حیرت و شگفتی دوستداران و دلسوختگان فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی را برانگیخت که چگونه بعد از «ایران درودی»، باز هم تالار و سالنی دیگر به اسم یکی دیگر از وابستگان دربار پهلوی نامگذاری شد و با استفاده از کم‌حافظگی برخی دوستان، از عنصری که به نام هنرمند، سال‌ها در کنار سایر وابستگان هنری رژیم طاغوت با هدایت کانون‌های معلوم‌الحال خارج کشور به هنر و هویت هنری این ملت هجمه برده بود، تجلیل به عمل آمد!
منیر شاهرودی فرمانفرماییان (دختر یکی از نمایندگان مجلس دوران پهلوی) بنا بر گفته خودش، در سال ۱۹۴۵ با هدایت و حمایت یکی از جاسوسان شناخته شده آمریکایی به نام آرتور اپهایم پوپ - که در غارت آثار باستانی ایران نقش عمده‌ای داشت - به مدرسه طراحی مد «پارسونز» در نیویورک معرفی می‌شود. مدرسه‌ای که در اختیار یهودیان صهیونیست مانند خاندان «جیکوبز» بوده و به پرورش و تربیت جمعی از طراحان مد و به اصطلاح زیبایی در جهان می‌پرداخت که در طول این سال‌ها در ارائه پوشش‌های پرده‌درانه و بی‌بند و بارانه تحت عنوان «لباس» و همچنین معماری‌های ضد اخلاقی در آمریکا و اروپا سهم عمده‌ای داشته‌اند.
چنان‌که خود منیر شاهرودی هم علی‌رغم تبلیغاتی که برای هنر ایرانی او می‌شود اما در طراحی این نوع لباس‌ها و آثار دست داشته و یکی از مهم‌ترین آثار تجسمی وی در این جهت طراحی موسوم به «توپ‌های دیسکوتک» بوده که برای مجالس و محافل رقص‌های مستهجن مورد استفاده قرار می‌گرفته است. وی یکی از این گوی‌ها را به «اندی وارهول» هدیه داد تا او هم طرحی از چهره «مریلین مونرو» (هنرپیشه عریان‌گرای هالیوودی) به جایش هدیه کند!!
برادر منیر شاهرودی یکی از ثروتمندان وابسته‌ای بود که در شمال نیویورک جزیره‌ای خرید و برای طراحی کاخ آن «فرانک لوید رایت» (طراح معروف صهیونیست) را فراخواند که بعدا «موزه گوگنهایم نیویورک» متعلق به «سلیمان رابرت گوگنهایم» صهیونیست را طراحی کرد و در مراسم افتتاحیه آن، هم منیر شاهرودی و هم برادرش حضور داشتند. آثار منیر فرمانفرماییان در سال ۲۰۱۵ نیز در این موزه به نمایش درآمد.
همسر وی ابوالبشر فرمانفرماییان از عناصر انگلیسی مخالف ملی شدن صنعت نفت بود که علیه قیام ملی ایران در روزنامه کیهان مطلب می‌نوشت.
در دهه ۱۹۶۰ منیر شاهرودی فرمانفرماییان به همراه گروهی دیگر از طراحان و نقاشان وابسته مانند پرویز تناولی، توسط «ابی‌گری» (از ماموران USIS سرویس اطلاعاتی ایالات متحده) جذب شد تا در نیویورک نمایشگاه‌هایی برپا سازد. او در ایران و در دوران پهلوی برای دربار فعالیت می‌کرد که از جمله آثارش طراحی اتاق خواب فرح دیبا بوده و فرح نیز معمولا برای افتتاحیه نمایشگاه‌های منیر شاهرودی حضور داشت از جمله نمایشگاهی که در آبان ۱۳۵۷ در موزه نگارستان برپا کرده بود.
با پیروزی انقلاب اسلامی، منیر شاهرودی در دادگاه انقلاب اسلامی به طور غیابی محاکمه و محکوم شد و تمامی اموالش مصادره گردید. او که پس از پیروزی انقلاب به خارج گریخته بود به مدت ۲۶ سال در آمریکا به سر برد که بنا به گفته خودش در این مدت فقط برای آمریکا و عربستان کار می‌کرده است!! اما در دوران به اصطلاح اصلاحات با چراغ سبز وزارت ارشاد مهاجرانی به کشور بازگشت و کار خود را آغاز کرد.
جای تاسف دارد که اینک وزارت ارشاد دولت اعتدال و برخی دیگر از متولیان فرهنگی در ادامه کار، تالاری متعلق به ملت را به اسم فردی نامگذاری می‌کنند که هیچ تعهدی به فرهنگ اسلامی - ایرانی نداشته و همه عمر با هنر و آثارش به هویت و ریشه‌های ملی و دینی این ملت ضربه زده و همواره علیه آن و در کنار دشمنان همیشگی و تاریخی این آب و خاک فعالیت کرده است.