شهید «جمشید شرفخانی» نخستین شهید انقلاب اسلامی است که در جریان انقلاب با روحیه استکبارستیزی به مقام والای شهادت دست یافت.
این شهید والامقام متولد سال 41 در شهر صالح‌آباد بود که به حرفه قالی‌بافی مشغول بود، فعالیت‌های انقلابی را از چند ماه قبل شهادت در قالب شرکت مداوم در مسجد و منبر آیت الله «آخوند ملاعلی معصومی» و پخش اعلامیه‌های امام خمینی(ره) آغاز کرد.
ایشان در صبح روز 4 مرداد ماه سال 57 برای شرکت در مراسم تشییع جنازه پیکر آیت الله «آخوند ملاعلی همدانی» در حالی که جامه سبز به تن کرده بود با روحیه ظلم‌ستیزی و شجاعتی که داشت در صف اول تشییع قرار گرفته و با در دست داشتن پرچم و سر دادن شعارهای انقلابی و با آتش کشیدن محافل فساد به همراه انقلابیون به سمت باغ بهشت حرکت می‌کند.
با وجود ممانعت اطرافیان برای ادامه حضور ایشان در این تظاهرات شکل گرفته، ایشان با روحیه استکبارستیزی به مسیرش ادامه می‌دهد تا اینکه در باغ بهشت همدان و در مقابل درب باغ بهشت نیروهای ساواک مردم را به گلوله می‌بندند و از آنجایی که شهید «شرفخانی» در ردیف اول تشییع پیکر آیت الله «آخوند ملاعلی» حضور داشت مورد اصابت هفت گلوله از ناحیه کمر قرار می گیرد و به بیمارستان کنونی امام خمینی (ره) (پهلوی سابق) منتقل می‌شود.
به دلیل حساسیت محل اصابت گلوله‌ها باید ایشان به تهران منتقل شود که در ساعت 17:30 روز چهارم مرداد ماه سال 57 در حالی که پدر و مادر این شهید در کنارش حضور داشتند، سرهنگ کازرونی رئیس ساواک استان همدان به همراه دو تن از مأموران بر سر تخت شهید حاضر می‌شوند و پس از بیرون کردن پدر و مادر از اتاق با بی‌رحمی تمام اقدام به قطع سرم خوراکی و سرم خون ایشان کرده تا جان به جان‌آفرین تسلیم کند.
این شهید معز که 17 سال بیش نداشت در عنفوان جوانی شربت شهادت را سر کشید و به عنوان اولین شهید انقلاب اسلامی شناخته شد.
ساواک که از فعالیت‌های انقلابی شهید «شرفخانی» و مردم متدین همدان بیمناک شده بود اجازه تشییع جنازه آشکار شهید و برگزاری مراسم ختم ایشان را نمی‌دهد و حتی پدر شهید را وادار می‌کند که هزینه گلوله‌های پیکر فرزندش را نیز پرداخت کند.
این شهید والامقام با مظلومیت تمام در ساعت 6 بامداد پنجم مرداد ماه سال 57 در باغ بهشت همدان تشییع و به خاک سپرده می‌شود و از آن زمان به بعد منزل شهید تحت نظر نیروهای ساواک قرار گرفته و رفت و آمد به منزل به طور کامل به کنترل ساواک در می‌آید، ضمن اینکه محدویت های بسیاری را نیز برای این خانواده و به ویژه پدر شهید به وجود می‌آورند تا اینکه با ورود تاریخی امام(ره) به میهن در 12 بهمن 57 این خانه از کنترل ساواک خارج شد.
روحش شاد و یادش گرامی
انتهای پیام/