روی دیوار ها جمله ای با این مضمون نوشتند که: نیاز نداری بگذار؛ نیاز داری بردار! اما بعد از مدتی این طرح به سرعت کمرنگ و دیوار مهربانی تخریب شد و دیگر، خیلی شاهد قرار گرفتن لباس بر روی دیوار های مهربانی نیستیم. حتی نوشته های بسیاری از این دیوارها از سطح شهر پاک شد.
یکی از بستگانم یک روز از یک حرکت ناجوانمردانه پرده برداشت که به گمانم یکی از دلایل افول این ستاره در آسمان فرهنگ ایران همین سوء استفاده ها و طمع ورزی های برخی اقشار و افراد بوده است. او اظهار داشت: در یکی از محله های منطقه 22 تهران دیواری به مهربانی قلب های مردم ایجاد شد، من که هر روز از جلوی این دیوار عبور می کردم شاهد لباس هایی بودم که در حد نو و حتی پیراهن هایی که از مغازه خریده بودند و هنوز اتیکت، برچسب ها و نایلون آن باز نشده بود؛ اما متاسفانه یک مرد از خدا بی خبر هر روز با یک دستگاه کامیونت کابین دار همه لباس های نو و کهنه را از سطح شهر جمع آوری می کرد و با همدستی پسر عمویش این لباس ها را بعد از اتوشویی و بسته بندی به اسم لباس نو به فروش می رساندند.
یک روز در یکی از محله های جنوب تهران نیز خودم شاهد بودم که مردی با وانت جلوی دیوار مهربانی ایستاد و با نامهربانی، هر چه لباس بر روی دیوار و روی زمین قرار داشت جمع کرد و داخل ماشین خودش ریخت به طوری که صدای اعتراض یکی از کسبه آن سوی خیابان بلند شد و مانع حمل لباس ها توسط آن فرد شد.
متاسفانه این طرح به خاطر استفاده افراد توانمند به جای افراد نیازمند، خیلی دوام نیاورد و فکر کنم عمر آن به دو سال هم نرسید و امروز با وجود نزدیک شدن به پایان سال و فصل خانه تکانی دل ها و خانه ها کمتر شاهد رونق دیوار های مهربانی در سطح شهر هستیم؛ اما خوشبختانه روز گذشته هنگام مراجعه به بیمارستان نیکان واقع در اقدسیه - ابتدای بلوار ارتش، شاهد وجود دیوار مهربانی بودم که علاوه بر آن، به ابتکار مسئولان بیمارستان، یخچال مهربانی هم جنب دیوار این بیمارستان نصب شده بود و از محل پارکینگ این مرکز درمانی برق گرفته بود و مقداری غذا داخل یخچال قرار داشت که بارقه امید را در دلم روشن کرد.
زندگی مانند بومرنگ است« بومرنگ یک وسیله ورزشی پرتابی به شکل مثلث منحنی است که اگر آن را به هر سو پرتاب کنید در نهایت به سمت خودتان باز می گردد.» هر عملی که در جامعه انجام می دهیم نتیجه آن روزی به خودمان باز می گردد. بیاییم با هم مهربان باشیم؛ لقمه را از دهان نیازمندان بیرون نکشیم؛ اگر باری از دوش دیگران بر نمی داریم، لااقل باری بر دوش آنها نگذاریم؛ به حق خود قانع باشیم و سقف زندگی مان را روی دیوار دیگران بنا نکنیم.
علی اشرف خانلری