خشکسالی های پی درپی در دو دهه اخیر موجب شده تا اغلب مناطق استان هرمزگان که اصولا نیمه بیابانی و خشک بوده اند اکنون به بیابان هایی بی انتها مبدل شود که با قدرت و شدت در حال پیشروی تا قلب شهرهاست.
کاهش بارندگی هایی دو دهه اخیر، شدت یافتن تنش آبی و برداشت های بی رویه از ذخایر آبی موجب شده تا اغلب نقاط سبز استان هم رو به خشکی گراید از این رو شرق هرمزگان خصوصا منطقه مکران بیش از هر نقطه دیگر متحمل بروز شن زارهاست.
عدم توجه دولت ها به بیابان زدایی، ترک برخی از روستاها به دلیل مشکلات اقتصادی و تمرکز در شهرها را می توان از دیگر بیایان زایی در هرمزگان دانست که با سایر فاکتورها دست به دست یکدیگر داده اند تا زایش خشکی رو به فزونی یابد.
کانون های فرسایش خاک در هرمزگان به سرعت نور در حال افزایش است که با خود شن های روان، ریزگردهای مزاحم و گردو غبار دائمی را به ارمغان دارد؛ از این رو نسیم بهاری و یا لوارهای سوزان تابستانی فرقی به حال هرمزگانی ها ندارد چرا که در هر دو حالت تلی از خاک و ماسه به هوا برمی خیزد و ساعتها زندگی را فلج می کند.
استان نیمه خشک هرمزگان بالغ بر ۲۸ کانون فرسایش بادی و یک میلیون و ۵۶۵هکتار بیابان را در خود جای داده که ۳۱۸هکتار از آن جزء کانون های بحرانی به شمار می روند و سهم ۵۰درصدی جاسک از شنزارها را نمی توان نادیده گرفت.
شن زارها و میهمانی شن های روان در اوج سورو سات فقیرنشینان مکران شهره جهان است که طاقت مردم منطقه را طاق و عرصه را برای جاسک نشینان تنگ کرده است؛ مهمان ناخوانده ای که با وجود درهای بسته از کوچکترین درز و یا پنجره ای خود را به نشیمنگاه خانه های محقر مکران نشینان می رساند.
بالغ بر۴۰۰ خانوار در ۲۱ روستای جاسک در محاصره شن های روان قرار دارد که روستا‌های گروگ پائین، گشمی، کیدر پائین، پیوشک، مشکوهی، براک، لیرک، سدیچ، هیمن، سور چاه، پتروکی، بیاهی، جهلو، جهلا، سهرکی، وَنک، کَرَتی، گتی، عَبد، کُنتکی و ککی با مشکل جدید شن های روان مواجه هستند.
وزش باد در منطقه با ایجاد سدهای شنی تا ارتفاع ۱۵ متر برابری می کند که علاوه بر مسدود شدن راههای ارتباطی و گذرگاهها در بسیاری از موارد موجب حبس مردم و دانش آموزان در خانه و مدارس شده است.
شیوع انواع بیماری های پوستی و تنفسی ارمغانی از مهمانی ناخوانده شن ها و سوروسادات مدام بیابان هاست که بیش از پیش عرصه را برای مردم منطقه های بحران زده تنگ کرده است؛ مردمی که تنها بنا به ارق دیار، زادگاه خود را ترک نکرده اند اندک توجهی از سوی مسئولان و بالانشینان را به خود ندیده اند تا روزنه امیدی بر بهبود شرایط زندگیشان باشد.
بنا به اظهار مدیرکل منابع طبیعی استان هرمزگان ۱۴ کانون فرسایش بیابانی با مساحت ۱۵۰ هزار هکتار در شهرستان جاسک وجود دارد که ۸۰۰ هکتار از شن های روان در قلب کانون فرسایشی بحرانی در روستای گتی انجام می گیرد .
برخی اقدامات قطره چکانی مانند سهمیه های مالچ پاشی و یا کشت نهال در برخی از نقاط شرق هرمزگان تاکنون نتوانسته از حجم تنش شن های روان در جاسک بکاهد لذا ایم بحران نیازمند اقدامی مدبرانه و تدبیری ویژه دارد.