یادداشت
به راستی طمع ورزی عده‌ای که به تعبیر امام علی (ع)، مصداق بردگی انسان در برابر شیطان است، آن هم بردگی همیشگی و ابدی را چه باید کرد و چگونه می‌توان این هیجانات و رفتار‌هایی که فرسنگ‌ها از سبک زندگی ایمانی و اسلامی فاصله دارد را توجیه کرد و برایش بهانه تراشید؟!
به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، این روز‌ها که به دلیل آشفتگی خاص بازار و مشکلات اقتصادی کشور و ایضاً بی‌قراری جناب دلار، عده‌ای با احتکار و بی انصافی، کم فروشی و گران فروشی به دنبال سوداگری خود از جیب خلق الله هستند، به یقین بهترو بیشتر از هر زمان دیگری، عمق کلام حضرت امیر (ع) را درک می‌کنم که فرمود:: "بدترین چیز طمعکاری است"
ظریفی از اهالی ادبیات این مرز و بوم در یکی از دلنوشته‌هایش که کتابی است ارزشمند، چنین نگاشته بود که «آرزو‌ها و آز‌ها، تبر قامت‌های سرفرازند» و من یقین دارم که آز و طمع که جلوه گری در لباس آرزو می‌کند، همچنین تبر شرافت و انسانیت است چه آن که مولای متقیان نیز اصل و اساس هر زشتی و فساد را طمعکاری دانسته و می‌فرماید: «ریشه شر و بدی، طمع ورزیدن است».
بی عرضگی و نالایقی برخی مدیران و دولتمردان در سامان دادن به وضع اقتصاد و به خصوص بازار سکه و ارز، سر جای خود و کسی منکر این حقیقت تلخ نیست، اما به راستی طمع ورزی عده‌ای که به تعبیر امام علی (ع)، مصداق بردگی انسان در برابر شیطان است، آن هم بردگی همیشگی و ابدی را چه باید کرد و چگونه می‌توان این هیجانات و رفتار‌هایی که فرسنگ‌ها از سبک زندگی ایمانی و اسلامی فاصله دارد را توجیه کرد و برایش بهانه تراشید؟!
طمعی که موجب شده فلان کاسب و بازاری، کالایش را که به نرخ چند ماه پیش خریداری کرده به نرخ جدید و صدالبته گزاف به مردم بی نوا بفروشد و یا اینکه از شوق گران‌تر شدنش در آینده‌ای نزدیک، دست به احتکار آن در انبار بزند.
طمعی که موجب شده فلان فروشنده بی انصاف بر قیمت کالای خود بیفزاید بلکه از این رهگذر به زعم خود از جیفه دنیا بیشتر بهره‌مند و مستفیض شود و البته طمعی که شاید امثال ما داشته باشیم از بابت اشتیاق زایدالوصف بر خرید دلار و سکه و طلا به این امید که اگر وضع اقتصادی بدتر از این شد و ارز و سکه همچنان در مسیر سربالایی قیمتی خود اصرار داشت، ما بدین وسیله بیش از سایرین منتفع شده باشیم.
این قبول که ترس مردم از کاهش ارزش پول ملی و نگرانی از آینده در بروز و ظهور چنین تصمیماتی دخیل بوده، اما انصافاً آیا نباید قبول کنیم که ریشه و علت بخش مهمی از قضیه به همان حرص و طمع باز می‌گردد که به تعبیر حیدر کرار (ع) «هیچ چیز همچون طمعکاری، شخصیت انسان را فاسد و تباه نمیکند».
حرف بسیار است و درد انبوه، لیکن وقتی امیرکلام سخن می‌گوید درازه گویی امثال حقیر، چه فایده و سودی دارد و از حیث بهتر آن که ختم سخن نیز در این مجال فرمایش دیگری از قسیم نار و جنت باشد که خطاب به همه مایی که در معرض فتنه انگیزی‌های بی‌پایان هوای نفس و شیطان رجیم قرار داریم، هشدار دادند: «بپرهیزید و بترسید از این که، مرکب طمع ورزی تو را به سرعت به سوی آبشخور‌های تباهی و هلاکت به پیش راند».
سید محمد مهدی موسوی
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: