وقتی مهربانی شرمنده می‌شود/ ضربان نوع‌دوستی در مهد عرفان هنوز می‌زند

به گزارش خبرگزاری بسیج از شاهرود، مردم ایران در برهه‌های زمانی مختلف تکانه‌های شدید اقتصادی را تحمل کرده‌اند و البته این اواخر بیش‌تر!
در چنین شرایطی کمی طبیعی است که هر کس به فکر خودش باشد و بکوشد که گلیم خود را از آب بکشد؛ اما انسانیت چیزی فراتر از اقتصاد است.
سعدی چه زیبا توصیف می‌کند دو گونه انسان و دو گونه رفتار را: «آن یک گلیم خویش به در می‌برد ز. موج/ وین سعی می‌کند که بگیرد غریق را»؛ یکی احتکار می‌کند و گران می‌کند که در این شرایط اقتصادی بیش‌تر «بُرد» کرده باشد؛ یکی هم دارایی خود را با دیگری تقسیم می‌کند تا غمی را از دلی بزداید؛ و سعدی باز با زبان خود مذمت می‌کند اهل عافیت را؛ وقتی در داستان آتش‌سوزی بزرگ، کسی خدا را شکر می‌کند که دکانش از گزند آتش در امان بوده است و جهان‌دیده‌ای به او گوشزد می‌کند که این خوشحالی، انسانی نیست: «جهان‌دیده‌ای گفتنش‌ای بوالهوس/ تو را خود غم خویشتن بود و بس؟» اینجا، در استان سمنان، اما کسانی هستند که فقط خویشتن ندارند!
هفته قبل، وقتی یکی از اهالی روستای میغان، دام‌های خود را از مراتع اطراف روستا به روستا بازگردانده بود، آتشی در آغل روشن کرد تا هم اگر ماری در آغل هست، بیرون برود و هم هوای آغل کمی گرم‌تر شود.
کارش که تمام شد، آتش را خاموش کرد و رفت، غافل از این که آتشِ زیر خاکستر همچنان باقی مانده است.
در فاصله رفت و آمد، دود، جان ۷۰ رأس دام را می‌گیرد؛ دام‌هایی که حاصل زندگی چهل‌ساله یک روستایی دامدار و در واقع همه دارایی اوست.
این اتفاق مردم روستا را متأثر می‌کند؛ اما آن‌ها فقط به متأثر شدن بسنده نمی‌کنند! طولی نمی‌کشد که موجی در روستا به راه می‌افتد برای کمک به دامدار زیان‌دیده!
مردم دست‌به‌کار می‌شوند و هرکس هرچقدر که می‌تواند کمک می‌کند؛ از ۱۰ هزار تومان تا ۲ میلیون تومان!
۴۸ ساعت بعد پول لازم برای خرید ۷۰ رأس دام جمع می‌شود و گل‌ریزان با موفقیت به پایان می‌رسد. حالا باید به دنبال خرید دام رفت. وقتی خیرین برای خرید دام به روستا‌های اطراف مراجعه می‌کنند و ماجرا را می‌گویند، فروشنده‌های دام در روستا‌های اطراف هم تا حد توانشان کمک می‌کنند. ۷۰ ساعت از حادثه بیشتر نمی‌گذرد که ۷۰ رأس دام تهیه می‌شود.
این ماجرای واقعی مهربانی مردم روستای میغان شاهرود است. سه سال قبل هم وقتی گرگی به گله یک روستایی زد و ۵۰ رأس دام را از بین برد، مردم روستا دست به دست هم دادند و در کم‌تر از ۴۸ ساعت، ۵۰ رأس دام برای روستایی زیان‌دیده خریدند.
مردم میغان، در عروسی‌ها هم سنگ‌تمام می‌گذارند. این را آقای اکبری، رئیس شورای اسلامی روستا می‌گوید. در عروسی‌ها گل‌ریزان می‌گیرند تا به زوج جوانی که تازه زندگی را آغاز می‌کنند، کمک کنند.
این مردم، همان مردمی هستند که در سال‌های دفاع مقدس، ۹۷ شهید تقدیم انقلاب کردند. آقای اکبری می‌گوید تورم هست، وضعیت اقتصادی مردم هم نامناسب است؛ اما ایثارگری در خون این مردم وجود دارد.
چنین مردمی لایق بهترین‌ها هستند. میغان ظرفیت‌های معظمی در حوزه کشاورزی و دامداری دارد و میزان تولید شیر این روستا در استان رقمی قابل توجه به شمار می‌رود.
آقایان و خانم‌های مسؤول! مراقب کشاورزی و دامداری میغان باشید! به وضعیت آب و مسیر‌های دسترسی به روستا هم توجه کنید.
وقتی از آقای اکبری درباره مشکلات روستا می‌پرسیدم، حرف‌هایش را زد و در آخر گفت: حرف ما به جایی نمی‌رسد! امیدواریم که این تصور اشتباه باشد!
مسئولان گرامی! لطفاً صدای مردم مهربان میغان را بشنوید!
پی‌نوشت: روستای میغان (میقان) در حدود ٢٤ کیلومتری شهرستان شاهرود در محور آزادشهر- شاهرود قرار دارد و میغان از روستا‌های بزرگ در بخش بسطام، مهد عرفان استان سمنان و ایران است.
گزارش از: محسن حسن‌زاده