«با کسب اجازه از مادر سادات، یاس پهلو شکسته، داغدار غم غربت بقیع، سینه سوخته کرب و بلا و مَحرم اسرار حضرت علی (ع)؛ با کسب اجازه از عمه سادات داغدار عاشورا و صاحب عزای روضه ها.
بی بی جان؛ داغتان جاری است، چون خون در رگ غیرت جوانان امروز، آمدند به سویت تا شوند مدافع حُرمت حَرمت؛ و به یاد دستان بریده علمدار، دست کشیده اند از دلبستگی‌ها و علایق دنیا و شاید هم زمین لایق گام هایشان نبود.ای کبوتران آسمانی دعا کنید برای ما تا شرمنده شما و رهبر عزیزمان، همان رهبر غریب، همان ذریه حضرت زهرا (س) که در آن جمعه تاریخی با نوای دلسوز فرمودند: «من جان ناقابلی دارم، جسم ناقصی دارم که این راهم خود شما دادید که این‌ها را فدای انقلاب و نثار شما می‌کنم.» سید و مولای ما دعاکن که صاحب این انقلاب شمایی.
شهدای عزیز، دریای آرام نگاهتان، هزاران بغض را موج می‌زند؛ برای آنان که رفتند و ما که مانده ایم.
اگرچه ما آماده ایم، ولی شما دعا کن برایمان تا شرمنده شهدا نشویم که قطره قطره خونشان جاریست بر شاخ و برگ درختان انقلاب و شرمنده شهیدان سرافراز بی سر همچون «محسن حججی» که نفوذ نگاهش دل جهانیان را لرزاند و نوای شهامتش در گوش جهانیان پیچید.
شهدا دعا کنید تا شرمنده عزیزان جانباز نشویم. همان شهدای زنده که هنوز تکه‌ای از جنگ را با خود به یادگار دارند آنان که اعضای بدنشان را فدای انقلاب کردند و هنوز تصویر، صدای توپ و تانک و خمپاره در عملیات ها، ملکه ذهنشان است.
شرمنده مادری که کنار مزار شهدای گمنام عقده دل خالی می‌کند، به امید اینکه خبری از عزیز سفر کرده اش برسد آخر قرار بود فرزندش بیاید و مادر دوباره دور سرش بچرخد و دوباره کوچه بوی اسپند بگیرد.
پدر غرور مردانه اش را زیر باران اشک‌ها پنهان کند. می‌شود دوباره مادر در را باز کند و تو پشت در پنهان شوی و برای سادگی اش بخندی درست مثل بچگی هایت دور حیاط چرخی بزنی و با ماهیان قرمز بازی کنی!
ما گمنایم که گم شده ایم در علایق دنیا، نه شهدای گمنام، آن هم با این همه نام و آوازه.
شهدا امروز با پای دل و جان و با اقتدار ایستاده ایم و رهرو راه شهیدان هستیم و دعایمان ظهور آن غایب همیشه حاضر منجی عالم بشریت حضرت، ولی عصر (عج). مهدی جان در این جماعت که فساد، ریاکاری و هزاران عامل دور کننده انسان از شهدا و امامان هست؛ از تو خواهش می‌کنم به ما کمک کنی.»
انتهای پیام/