منطقه طلاییه در منتهی الیه جنوب غربی دشت آزادگان واقع‌شده است. مرز ایران در محدوده طلاییه به‌صورت یک زاویه قائمه است که به آن "دال طلاییه" گفته می‌شود. یکی از محورهای اصلی حمله عراق در روزهای اول جنگ (31/6/1359)، محور نشوه – طلاییه – کوشک – اهواز بود. ارتش عراق برای پیشروی به‌سوی حمیدیه و اهواز، از این معبر نظامی وارد خاک ایران شد و پس از عقب‌نشینی و شکست مقاومت نیروهای مرزی ایران، به‌سوی جاده خرمشهر – جفیر – کرخه کور، پیشروی کرد. طلاییه یکی از محورهای مهم عملیات‌های خیبر و بدر و کلید حفظ جزایر مجنون در طول جنگ بود. در میان جبهه‌های جنوب، سنگین‌ترین نبردها اول در شلمچه صورت گرفت و بعد در طلاییه. این منطقه شاهد شهادت مردان بزرگی چون مهدی باکری، حمید باکری و حاج ابراهیم همت بوه است.
پس از طی مسافتی حدود 45کیلومتر از جاده اهواز – خرمشهر، به سه‌راهی جفیر می‌رسیم. یک جاده فرعی ما را به سمت غرب تا نزدیکی مرز ایران و عراق می‌برد. در کنار مرز، پاسگاه طلاییه واقع‌شده است و این منطقه تا شعاع چند کیلومتری معروف به طلاییه می‌باشد. طلاییه از توابع بخش هویزه و دهستان بنی صالح بوده، در منتهاالیه جنوب غربی دشت آزادگان واقع‌شده است. از جنوب و غرب به کشور عراق و از شرق به کوشک و از شمال به سه‌راهی فتح و چهارراه برزگر محدود می‌شود. در غرب طلاییه، هورالهویزه و سه طرف آن بیابانی خشک است.
طلاییه شب‌های زمستانی سرد و روزهای تابستانی بسیار گرمی دارد و در اواسط فصل گرما، حرارت در این منطقه گاهی از پنجاه درجه سانتی‌گراد می‌گذرد. زمین طلاییه هموار و سطح آن پوشیده از خاک و رسوب نمک است. در زمان بارندگی و با طغیان آب هور، بخش‌های زیادی از طلاییه به زیر آب می‌رود و همین امر سبب باتلاقی شدن منطقه در ماه‌های خاصی از سال می‌شود.
بعد از عملیات بیت‌المقدس، ارتش عراق تصمیم به تسلیح زمین و تقویت موانع در کل جبهه‌ها گرفت و در هر منطقه‌ای بنا بر شرایط همان منطقه و مقتضیات مکانی آن اقدام کرد.
براین اساس، در منطقه طلاییه به دلیل هم‌جواری با هورالهویزه، آب‌گرفتگی عظیمی ایجاد کرد و در هرکجای این منطقه بنا بر کار کارشناسانه، موانع مختلف و پرخطری تدارک دید و سنگرهای کمین و خاکریزهای متعددی ایجاد و روزبه‌روز آن‌ها را تقویت کرد. ارتش عراق با ایجاد خاکریزهای بلند و مقاوم که در اصطلاح نظامی به دژ معروف است و موانع مختلف و متعدد در مقابل آن‌ها؛ ازجمله کانال‌های آب و میدان‌ها مین و خاکریزهای مختلف و آب‌گرفتگی‌های وسیع، ادعا می‌کرد که خطوط دفاعی بارلو ایجاد کرده است، ولی تفاوت کاربردی خطوط دفاعی بارلو با دژهای بارلوی عراق در این بود که اعراب مصری نتوانستند از خطوط بارلو بگذرند، ولی رزمندگان اسلام بارلوی عراق را در هم شکستند و به عمق جبهه ارتش بعث عراق نفوذ کردند.
حدود 45 کیلومتر از جاده اهواز- خرمشهر را طی می‌کنید، به سه‌راهی‌ای برمی‌خورید به نام طلائیه، یک جاده فرعی شما را به سمت غرب تا نزدیکی مرز ایران و عراق می‌برد، درست در کنار مرز،پاسگاه طلائیه واقع شده و آن منطقه تا شعاع چند کیلومتری طلائیه نامیده می‌شود.این منطقه یکی از محورهای مهم عملیات‌های خیبر و بدر است و نیز کلیدی برای حفظ جزایر مجنون.
پس از پایان جنگ، در این مکان مقری برای جستجوی پیکر مطهر شهدا دایر شد و در مکانی که تعداد زیادی از شهدا کشف شد، حسینیه‌ای به نام حسینیه حضرت عباس (ع) بنا شد که در آن پنج شهید گمنام به خاک سپرده شده است. این یادمان در 8 کیلومتری غرب پاسگاه طلائیه قدیم و در منتهی‌الیه جنوب‌غربی مرز (در نزدیکی قسمت دال طلائیه) واقع شده است و در فاصله 300 متری سه‌راهی شهادت طلائیه قرار دارد. علی‌رغم آنکه عملیات اکتشاف نفت، این مناطق را تاحدی دست‌خوش تغییر کرده است اما دژها و خاکریزهای عملیاتی در جنوب و غرب این یادمان هنوز مشهود است.
طلائیه سرزمین نور است ولی هر چشم نمی تواند بدون محافظ نور بزرگی را ببیند و هر چشم گناهکاری هم نمی تواند نور خدا را در این سرزمین ببیند،طلائیه قتلگاه همت و باکری است ولی کسی که قتلگاه حسین(ع) را ندیده است نمی تواند آنرا درک کند.