به گزارش خبرگزاری بسیج مازندران،راهیان نور محل تلاقی هزاران هزار زائر سرزمین نور است، سرزمینی که هر زائرش به دنبال راه بهشت می گردد، در طلائیه، دزفول، بستان، اندیمشک، هویزه با شهدای جوان و مظلومش، در اروند و شلمچه و علقمه و نهر خینی که آن سویش تداعی گر تاریخ جمل دارد، آی شهدای هویژه که فدای مظلومیت شما، از بچه های دست بسته غرق در آب و خاک اروند کجائید تا پلاکی را برای بهشت و امام حسین(ع) نشانمان دهید.
کاروان های راهیان نور ، راهی نورند تا پروانه وار بال بسوزانند در راه عشق به معشوق، در میان خیل کاروانها خانواده هایی هستند که جدای از شهدایشان در زمین خدا بهشتی را ترسیم کردند که ما را برآن غبطه است.
وقتی با اینان می نشینی و هم صحبت می شوی دلت می خواهد مجوز ورود را از زبانشان بگیری، مگر می شود بهشت هزینه و بهایی نداشته باشد؟
وقتی فرزندانی را می بینی که پدرانشان نه متعلق به سه دهه قبل که در همین سالها برای حفظ مظلومین، اسلام و حرم آل الله خطر کردند و با جانشان معامله و به لقا الله متصل شدند، گرچه هنوز پیکر مطهرشان در شام بلا میهمان عمه سادات است و این دوری دلتنگی برای خانواده که نه برای همه دارد، بااین حال فرزندران شهدا نمی خواهند حلقه وصلشان با خدا گم گردد و اجرشان کم شود.
وقتی هم صحبت با آنان می شوی تا میلاد امام علی(ع) را بهانه ای برای گرامی داشت روز پدر کنی می گویند هدیه ای به عمه سادات و خواهر سیدالشهدا کردیم را پس نمی گیریم، زیرا شهادت پدر و لمس نکردنش خود دلتنگی دارد نمی خواهیم بیشتر دلتنگ امام (ع) و از دست دادن بهشتی شویم که کلیدش دست پدرمان است! اما همچنان فریادی با بغض از نای سر می دهیم که روزت مبارک پدر.
ازشان پرسیدیم: دوست دارید بابا برگردد؟.؟
هردوشان گفتند :خیر! ما هدیه ایی که به عمه سادات داده ایم را پس نخواهیم گرفت ..!!
این دو با عزت و افتخار می گویند: روزت مبارک پدر .