در نهضت نهج البلاغه خوانی در بافق مطرح شد: انسان سرمایه اى در اختیار دارد که بسیار پرارزش است و این سرمایه همان روح الهى و نفس شریف انسانى و عمرى است که خدا در دنیا به او ارزانى داشته است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از بافق؛ به همت حوزه مقاومت شهدای خواهر نهضت نهج البلاغه خوانی با حضور فرماندهان پایگاه‌ها و شورای حوزه مقاومت برگزار شد.
صادقیان در این نهضت، چهار حکمت نهج البلاغه در مورد ارزش گوهر وجود انسان را بیان نمود. این چهار حکمت عبارتند از: حکمت‌های ۸۱، ۱۴۹، ۴۴۹ و ۴۵۶ نهج البلاغه.
صادقیان گفت: طبق سخنان گوهربار امیرالمومنین (علیه السلام)، حسب و نسب، مقام و مال و پست هاى اجتماعى و رسمى هیچ کدام دلیل بر ارزش انسان نیست. ارزش واقعى انسان را کارهاى مهمى تشکیل مى دهد که از عهده آن بر مى آید. همچنین بیان نمود که مى دانیم یکى از عمیق‌ترین غرایز انسان، دوست داشتن خویشتن است و بسیار مى شود که بر اثر آن انسان قدر و منزلت خود را گم مى کند جنبه هاى مثبت خویش را بسیار بیش از آنچه هست مى پندارد و حتى گاهى جنبه هاى منفى خود را مثبت مى انگارد. به همین دلیل بر جاى خود تکیه نمى کند، بلکه خود را در جایى قرار مى دهد که شایسته آن نیست و در آنجا گاه سخنانى مى گوید که دین و دنیاى او را بر باد مى دهد، آبروى او را مى ریزد، سرچشمه مفاسدى در جامعه مى شود که نتیجه همه آن‌ها هلاکت معنوى و مادّى است.
وی افزود کسى که مى خواهد شخصیتش در میان مردم و یا حتى براى خودش محفوظ بماند باید از بسیارى از خواسته هاى نفس صرف نظر کند و به تعبیر امام (علیه السلام) آن خواسته‌ها در نظرش خوار و بى ارزش باشد زیرا در میان این دو تضاد روشنى است. افراد هوى پرست که جز شکم و شهوت چیزى نمى فهمند در نظر عموم مردم افرادى پست و بى ارزش اند و به همین دلیل مطرود هستند. بنابراین، عواقب سوء شهوت پرستى تنها مربوط به زندگى آخرت نیست در دنیا هم شهوت پرستان زندگى بدى دارند.
صادقیان در این نهضت، چهار حکمت نهج البلاغه در مورد ارزش گوهر وجود انسان را بیان نمود. این چهار حکمت عبارتند از: حکمت‌های ۸۱، ۱۴۹، ۴۴۹ و ۴۵۶ نهج البلاغه.
صادقیان گفت: طبق سخنان گوهربار امیرالمومنین (علیه السلام)، حسب و نسب، مقام و مال و پست هاى اجتماعى و رسمى هیچ کدام دلیل بر ارزش انسان نیست. ارزش واقعى انسان را کارهاى مهمى تشکیل مى دهد که از عهده آن بر مى آید. همچنین بیان نمود که مى دانیم یکى از عمیق‌ترین غرایز انسان، دوست داشتن خویشتن است و بسیار مى شود که بر اثر آن انسان قدر و منزلت خود را گم مى کند جنبه هاى مثبت خویش را بسیار بیش از آنچه هست مى پندارد و حتى گاهى جنبه هاى منفى خود را مثبت مى انگارد. به همین دلیل بر جاى خود تکیه نمى کند، بلکه خود را در جایى قرار مى دهد که شایسته آن نیست و در آنجا گاه سخنانى مى گوید که دین و دنیاى او را بر باد مى دهد، آبروى او را مى ریزد، سرچشمه مفاسدى در جامعه مى شود که نتیجه همه آن‌ها هلاکت معنوى و مادّى است.
وی افزود کسى که مى خواهد شخصیتش در میان مردم و یا حتى براى خودش محفوظ بماند باید از بسیارى از خواسته هاى نفس صرف نظر کند و به تعبیر امام (علیه السلام) آن خواسته‌ها در نظرش خوار و بى ارزش باشد زیرا در میان این دو تضاد روشنى است. افراد هوى پرست که جز شکم و شهوت چیزى نمى فهمند در نظر عموم مردم افرادى پست و بى ارزش اند و به همین دلیل مطرود هستند. بنابراین، عواقب سوء شهوت پرستى تنها مربوط به زندگى آخرت نیست در دنیا هم شهوت پرستان زندگى بدى دارند.
در پایان گفت: انسان سرمایه اى در اختیار دارد که بسیار پرارزش است و این سرمایه همان روح الهى و نفس شریف انسانى و عمرى است که خدا در دنیا به او ارزانى داشته است. همان گوهر شریفى که فرشتگان در برابر آن سجده کردند و به سبب آن، خداوند مقام خلیفة اللهى به بشر داد. این سرمایه را با هیچ ارزش مادى و دنیوى نمى توان برابر ساخت. حتى اگر تمام دنیاى مادى را با آن همه ثروت و مقام و وسیله رفاهى و زرق و برق به انسان بدهند و روح الهى اش را از او بگیرند گرفتار خسران شدیدى شده است.
انتهای پیام/د
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: