پیکر شهید دانش آموز حسین امینیان بعد از ۳۷ سال کشف و در هفته آتی در شاهرود تشییع خواهد شد.
به گزارش خبرگزاری بسیج از شاهرود، شهید دانش‌آموز «حسین امینیان» که بر اثر اصابت ترکش در شلمچه به شهادت رسیده و جاویدالاثر شده بود، بعد از گذشت ۳۷ سال نزدیک به سالگرد شهادتش، به همراه ۱۵۰ شهید تازه تفحص‌شده بازگشته است تا بگوید دانش‌آموزان مکتب خمینی همیشه زنده‌اند و به نظاره نشسته‌اند تا رهروان خود را ببینند که چه می‌کنند.
این شهید برای تشییع و خاک‌سپاری به زادگاهش شاهرود منتقل خواهد شد تا در کنار دیگر هم‌رزمانش در قبری که به یادش حفر شده بود، جای گیرد و مادرش را از چشم‌انتظاری درآورد.
این شهید بزرگوار در وصیت‌نامه‌اش آورده است: من با درک مسؤولیتی که بر دوش تک‌تک ما سنگینی می‌کرد، برای جهاد در راه خدا و حراست از خون چندین هزار شهید برای جنگ با کفر بعثی و ضد خدا به جبهه اعزام شدم تا بتوانم به سهم خود و با کمک الله و نیروی ایمان این تهاجمی را که بر سرزمین ما و در حقیقت به آزادی و آقایی و به اسلام به ما کرده‌اند و می‌خواهند که آقایی خود را بر سر ما حکم‌فرما کنند، دفع کنیم.
هر چند دین ما دینی است که همه را به صلح دعوت می‌کند؛ ولی این صلح دیگر شامل زمانی نمی‌شود که دشمن به خاک و آقایی ما تهاجم کند و ما به بهانه اینکه صلح‌طلب هستیم از جنگ با دشمن امتناع ورزیم و چنانچه خود قرآن می‌فرماید: «قاتلوا فی سبیل الله الذین یقاتلونکم» بر آنکه با شما جنگ می‌کنند و امروز افتخار ما است که در راه عقیده و مکتبی به جهاد برخاستم که به حقانیت آن کاملاً آگاه هستیم و برای ما غیر از این گامی نیست که در این راه ما پیروزیم و یا به درجه شهادت نائل خواهیم آمد، ولی با شهادت خود مشت محکمی می‌زنیم بر دهان هر زورگویی.
ملت ما تا آخرین نفس می‌جنگد؛ اما تن به خواری و ذلت نمی‌دهد و، اما به تحقیق مرگ در هر کجا که باشیم ما [را]در بر پس چه بهتر قبل از اینکه «انّالله و انّا الیه راجعون» خواهد گرفت؛ زیرا به گفته خود قرآن مرگ ما را در کام خود بکشد، خود به‌سوی مرگ بشتابیم و، اما این دنیا گذرگاه و آزمایشگاهی بیش نیست که در این محل همه آزموده می‌شوند تا بد از خوب تشخیص داده و باز از قرآن می‌آموزیم که «آیا مردم پنداشتند که به صرف اینکه گفتند ایمان آوردیم شود رهایشان می‌کنیم و برای این دعوی آنان آزمایش وجود ندارد و وقتی که بیش از اینان بودند امتحان کردیم تا دروغ‌گویان از راست‌گویان کاملاً معلوم شوند» و، اما شهید ناظر بر اعمال ماست، شهید همچون شمعی است که می‌سوزد و اطراف خود را نورانی می‌کند و مرگ حیات‌بخش است و آخر زندگی نیست، بلکه تبدیل صورت زندگی است از زندگی پربلا به زندگی طیبه و بی خوف چنانچه قرآن می‌فرماید: مپندارید آنان که در راه خدا کشته می‌شوند مردگانند بلکه آنان زنده‌اند و در نزد خدای خود روزی می‌خورند.
این شهید برای تشییع و خاک‌سپاری به زادگاهش شاهرود منتقل خواهد شد تا در کنار دیگر هم‌رزمانش در قبری که به یادش حفر شده بود، جای گیرد و مادرش را از چشم‌انتظاری درآورد.
این شهید بزرگوار در وصیت‌نامه‌اش آورده است: من با درک مسؤولیتی که بر دوش تک‌تک ما سنگینی می‌کرد، برای جهاد در راه خدا و حراست از خون چندین هزار شهید برای جنگ با کفر بعثی و ضد خدا به جبهه اعزام شدم تا بتوانم به سهم خود و با کمک الله و نیروی ایمان این تهاجمی را که بر سرزمین ما و در حقیقت به آزادی و آقایی و به اسلام به ما کرده‌اند و می‌خواهند که آقایی خود را بر سر ما حکم‌فرما کنند، دفع کنیم.
هر چند دین ما دینی است که همه را به صلح دعوت می‌کند؛ ولی این صلح دیگر شامل زمانی نمی‌شود که دشمن به خاک و آقایی ما تهاجم کند و ما به بهانه اینکه صلح‌طلب هستیم از جنگ با دشمن امتناع ورزیم و چنانچه خود قرآن می‌فرماید: «قاتلوا فی سبیل الله الذین یقاتلونکم» بر آنکه با شما جنگ می‌کنند و امروز افتخار ما است که در راه عقیده و مکتبی به جهاد برخاستم که به حقانیت آن کاملاً آگاه هستیم و برای ما غیر از این گامی نیست که در این راه ما پیروزیم و یا به درجه شهادت نائل خواهیم آمد، ولی با شهادت خود مشت محکمی می‌زنیم بر دهان هر زورگویی.
ملت ما تا آخرین نفس می‌جنگد؛ اما تن به خواری و ذلت نمی‌دهد و، اما به تحقیق مرگ در هر کجا که باشیم ما [را]در بر پس چه بهتر قبل از اینکه «انّالله و انّا الیه راجعون» خواهد گرفت؛ زیرا به گفته خود قرآن مرگ ما را در کام خود بکشد، خود به‌سوی مرگ بشتابیم و، اما این دنیا گذرگاه و آزمایشگاهی بیش نیست که در این محل همه آزموده می‌شوند تا بد از خوب تشخیص داده و باز از قرآن می‌آموزیم که «آیا مردم پنداشتند که به صرف اینکه گفتند ایمان آوردیم شود رهایشان می‌کنیم و برای این دعوی آنان آزمایش وجود ندارد و وقتی که بیش از اینان بودند امتحان کردیم تا دروغ‌گویان از راست‌گویان کاملاً معلوم شوند» و، اما شهید ناظر بر اعمال ماست، شهید همچون شمعی است که می‌سوزد و اطراف خود را نورانی می‌کند و مرگ حیات‌بخش است و آخر زندگی نیست، بلکه تبدیل صورت زندگی است از زندگی پربلا به زندگی طیبه و بی خوف چنانچه قرآن می‌فرماید: مپندارید آنان که در راه خدا کشته می‌شوند مردگانند بلکه آنان زنده‌اند و در نزد خدای خود روزی می‌خورند.
خبرهای مرتبط
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: