دکتر ربیعی اسامی خبرنگاران و محور سوالات آنان را قبل از شروع نشست در دست دارد اما با گلچینی که اعمال می‌کند عملا رسانه‌های معدودی که بیشتر موافق دولت هستند موفق به طرح سوال از او می‌شوند. به گونه ای که خبرگزاری‌‌های ایلنا، ایرنا، روزنامه‌های ایران و اعتماد تقریبا هر هفته فرصت طرح سوال پیدا می‌کنند.
اینکه سخنگوی دولت به عنوان سخنگوی هیئت دولت دوزادهم تا چه حد معتقد به احترام به رسانه‌های منتقد است را باید از خود ایشان سوال کرد اما رئیس‌جمهور رویه دولت را احترام به همه رسانه‌ها عنوان کرده و گفته بود: رسانه ها در بیان نقد خود آزاد هستند.
تعدادی از خبرنگاران و تصویربرداران به علت نبود جا، مجبور بودند به شکلی ایستاده نشست سخنگوی دولت را پوشش دهند
نکته جالب اینکه جناب دکتر ربیعی در بخشی از سخنان امروزش با اشاره به درخواست مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا برای گفت‌و‌گو با خبرنگاران ایرانی و صداوسیمای ایران، به انتقاد از وی پرداخت و گفت : رفتار اخیر امریکا با خبرنگاران ایرانی در این کشور نوعی بی‌احترامی به فضای رسانه و گفتگوست.
حالا سوال اساسی از سخنگوی دولت این است که آیا ایشان نیز خود را مقید به احترام به رسانه‌های منتقد می‌داند؟ علت اینکه خبرگزاری تسنیم و بسیاری از رسانه‌های منتقد دیگر از جمله خبرگزاری فارس... که مجال حضور در این نشست‌ها را دارند اما با این حال نه یک بار، بلکه چهار نشست متوالی! موفق به سوال از سخنگوی دولت نمی‌شوند، چیست؟
البته این نگاه تنها محدود به سخنگوی دولت نیست، هفته گذشته نیز از رئیس دفتر ئیس‌جمهور آقای محمود واعظی خواستیم به مناسبت روز خبرنگار بازدیدی از مجموعه تسنیم و گفت‌و‌گو با خبرنگاران این رسانه داشته باشند که ایشان هم با شوخی و جدی در پاسخ گفتند: اگر قرار باشد که این کار را انجام دهیم پیش رفقای خودمان می‌رویم نه شما که منتقد ما هستید. خطاب به وی گفتم که پس جایگاه رسانه‌ها منتقد را چگونه ارزیابی می‌کنید، یعنی از اساس نباید وجود داشته باشند و همه حامی دولت باشند؟ که پاسخ دادند: خیر هیج کجای دنیا این کار را نمی‌کنند.