به گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛هنوز ناله ی فرات به گوش می رسد از حسرت لبهای خشک عباس‌هنوز عطش دارد مَشک، از سیرآب نکردن طفل رباب
علمدار وفادار، او که دستش ید بیضای خیبر شکنِ علی را به ارث داشت
برای بیت با خدا دستانش را داد و بال پرواز گرفت
بین گرگان درنده ی ایمان، چشم حق عباس بود، تیر بر دیده ی بینا زدن، تا نورش را بکشند، بیخبر از آنکه نور حق را مرگ نیست
وقتی علمدار بی دست، مشک بر دندان شد، گویی عالم در سجده ی آدم غیرت عباس را دیده بود و بر علمدار سجده کرد
عمود آهنین بر سرش زدند، دوباره شق القمر شد، معجزه ی حقانیت اللّه قمر بنی هاشم است
عباس جنت را در محشر کربلا دید، مادرش فاطمه کنار حوض کوثر منتظرش بود تا سیرآبش کند از آیه ی «یاءیتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه»
یل ام البنین بر زمین افتاد،
نوای یا اخا ادرک اخا در صحرا پیچید...
شاه دین دوباره یتیم شد، پسر غیور علی دیگر پاسدار حرم نبود، امان از قامت خمیده ی حسین، امان از دل زینب، امان از چشم براهی سکینه، امان از گلوی اصغر و تیر سه شعبه، امان از قامت خونین شبه پیمبر، امان از پرپر شدن جگر گوشه ی حسن، امان از گوش های بی گوشواره، امان از خار بیابان و پای آبله، امان از قرآن ناطق بر نیزه، امان از علقمه، امان از بوی پیراهن کهنه ی یوسف که بینا می کند، هر که را اشک در چشم باشد بر داغ نینوا،
زینب چه زیبا گفت: «مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا»