شبی که در آن قرار گرفته ایم، شب دوم از شب های با ارزش و نورانی شب قدر است. شبی که اگر تلاش کنیم به فرمایش مکتب دین و اهل بیت علیهم السلام، ان شاء الله گناهان بخشیده میشود، سرنوشت ها زیبا نوشته می شوند.
به گزارش خبرگزاری بسیج زنجان، در شب‌هایی قرار داریم که خدا خوب نوازش می‌کند: «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرینَ» (بقره/۲۲۲)
خوش به حال ما بندگان، ما بنده‌هایی که دوست داریم پاک شویم و توبه واقعی کنیم، خدا اینقدر به این دسته بندگان نوازش و محبت دارد که اگر این محبت را با تمام وجودمان حسش کنیم، لحظه‌ای درنگ نخواهیم کرد؛ حدیث داریم خدای مهربان می‌فرماید: من ناله گنهکار را از تسبیح تسبیح کنندگان بیشتر دوست دارم.
در روایتی زیبا است که حضرت موسی به خدا گفت: «یا اله العالمین»ای خدای علما و دانشمندان، جواب آمد: لبیک! عرض کرد‌ای خدای عبادت کنندگان! جواب آمد: لبیک! گفت:ای خدای گناهکاران، چند بار جواب آمد: لبیک لبیک! عرض کرد: خدایا، برای خدای علما و عبادت کنندگان یکبار لبیک گفتی، اما برای خدای گناهکاران چند بار لبیک گفتی؟ فرمود::ای موسی! عالم به علمش و عابد به عبادتش دلخوش است. اما بنده گناهکار جز من کسی را ندارد. او را باید بیشتر نوازش کرد.
بخشیدن خطای دیگران، کلید بخشش خداوند در شب‌های قدر است... گریه و دعا و ناله و خواندن دعا و مناجات خیلی خوب است، اما نکتهی اصلی برای بهره برداری واقعی از این شب‌ها این است که بیاییم یکدیگر را به خاطر شب‌های قدر ببخشیم چرا که اگر کینه سیاه و آلوده باشد هرگز دعا قبول نمی‌شود بنابراین همدیگر را به خاطر این شب‌های قدر ببخشیم.
شبی که عفو عمومی صادر میشود
یکی از مواردی که باعث میشود ما شب‌های قدر خیلی بهره بگیریم، گذشتن از همدیگر است. از امام رضا (علیه السلام) حدیث داریم که در شب قدر عفو عمومی صادر میشود مگر برای دو مؤمنی که با هم قهر هستند و کدورت دارند، خدا می‌فرماید: به پرونده این دو بنده تا وقتی آشتی نکنند، مهر عفو و بخشش خورده نمی‌شود.
در قرآن کریم در این باره می‌خوانیم: «وَ لْیعْفُواْ وَلْیصْفَحُواْ أَلاَ تُحِبُّونَ أَن یغْفِرَ اللَّهُ لَکمْ؛ و باید عفو کنند و گذشت نمایند. مگر دوست ندارید که خداوند بر شما ببخشاید؟» (نور: ۲۲)
در زندگی اجتماعی، ناگزیر از مشاهده برخی رفتار‌های ناخوشایند از سوی دیگران هستیم. بدیهی است که اگر در برابر بسیاری از این رفتارها، شیوه عفو و گذشت در پیش نگیریم پیوسته باید در حال درگیری و مشاجره با دیگران بسر ببریم، که این امر موجب دلخوری شده، زندگی را به کام ما تلخ و ناگوار خواهد نمود.
بر اساس آیه‌ای که بیان شد، یکی از موجبات عفو خداوند از بندگان، گذشت بندگان از یکدیگر است؛ چنان که در آیه شریفه یاد شده، پس از دستور به عفو و گذشت انسان‌ها از یکدیگر، آن را در عفو خداوند از آن‌ها که یکدیگر را عفو کردند، اثرگذار می‌داند و می‌فرماید: «مگر دوست ندارید که خداوند بر شما ببخشاید؟»
در حقیقت می‌توان گفت که بخشیدن خطای دیگران، کلید بخشش خداوند در شب‌های قدر است... گریه و دعا و ناله و خواندن دعا و مناجات خیلی خوب است، اما نکتهی اصلی برای بهره برداری واقعی از این شب‌ها این است که بیاییم یکدیگر را به خاطر شب‌های قدر ببخشیم چرا که اگر کینه سیاه و آلوده باشد هرگز دعا قبول نمی‌شود بنابراین همدیگر را به خاطر این شب‌های قدر ببخشیم.
بر پایه دعای ابوحمزه ثمالی که این شب‌ها در نیمه‌های شب زمزمه اش می‌کنیم، میان عفو ما از یکدیگر با عفو خداوند از ما، رابطه معناداری هست و امام سجاد علیه السلام در مقام اشاره به این نکته که عفو ما از یکدیگر، عفو خداوند از ما را در پی دارد، می‌فرماید: «اللهم اِنَّک اَنْزَلْتَ فی کتابِک اَن نَعْفُوَ عَمَّنْ ظَلَمْنا وَ قَدْ ظَلَمْنا اَنْفُسَنا فَاعْفُ عَنّا، فَاِنَّک اَولی بذلِک مِنّا؛ خدایا! تو در کتابت [قرآن چنین]نازل کردی که ما از هر که در حق ما ستم و بدی نموده است، درگذریم و ما در حق نفس خود، ستم نمودیم؛ پس ما را ببخش که تو در این عفو و بخشش از ما سزاوارتری.»
منبع:تبیان
خوش به حال ما بندگان، ما بنده‌هایی که دوست داریم پاک شویم و توبه واقعی کنیم، خدا اینقدر به این دسته بندگان نوازش و محبت دارد که اگر این محبت را با تمام وجودمان حسش کنیم، لحظه‌ای درنگ نخواهیم کرد؛ حدیث داریم خدای مهربان می‌فرماید: من ناله گنهکار را از تسبیح تسبیح کنندگان بیشتر دوست دارم.
در روایتی زیبا است که حضرت موسی به خدا گفت: «یا اله العالمین»ای خدای علما و دانشمندان، جواب آمد: لبیک! عرض کرد‌ای خدای عبادت کنندگان! جواب آمد: لبیک! گفت:ای خدای گناهکاران، چند بار جواب آمد: لبیک لبیک! عرض کرد: خدایا، برای خدای علما و عبادت کنندگان یکبار لبیک گفتی، اما برای خدای گناهکاران چند بار لبیک گفتی؟ فرمود::ای موسی! عالم به علمش و عابد به عبادتش دلخوش است. اما بنده گناهکار جز من کسی را ندارد. او را باید بیشتر نوازش کرد.
بخشیدن خطای دیگران، کلید بخشش خداوند در شب‌های قدر است... گریه و دعا و ناله و خواندن دعا و مناجات خیلی خوب است، اما نکتهی اصلی برای بهره برداری واقعی از این شب‌ها این است که بیاییم یکدیگر را به خاطر شب‌های قدر ببخشیم چرا که اگر کینه سیاه و آلوده باشد هرگز دعا قبول نمی‌شود بنابراین همدیگر را به خاطر این شب‌های قدر ببخشیم.
شبی که عفو عمومی صادر میشود
یکی از مواردی که باعث میشود ما شب‌های قدر خیلی بهره بگیریم، گذشتن از همدیگر است. از امام رضا (علیه السلام) حدیث داریم که در شب قدر عفو عمومی صادر میشود مگر برای دو مؤمنی که با هم قهر هستند و کدورت دارند، خدا می‌فرماید: به پرونده این دو بنده تا وقتی آشتی نکنند، مهر عفو و بخشش خورده نمی‌شود.
در قرآن کریم در این باره می‌خوانیم: «وَ لْیعْفُواْ وَلْیصْفَحُواْ أَلاَ تُحِبُّونَ أَن یغْفِرَ اللَّهُ لَکمْ؛ و باید عفو کنند و گذشت نمایند. مگر دوست ندارید که خداوند بر شما ببخشاید؟» (نور: ۲۲)
در زندگی اجتماعی، ناگزیر از مشاهده برخی رفتار‌های ناخوشایند از سوی دیگران هستیم. بدیهی است که اگر در برابر بسیاری از این رفتارها، شیوه عفو و گذشت در پیش نگیریم پیوسته باید در حال درگیری و مشاجره با دیگران بسر ببریم، که این امر موجب دلخوری شده، زندگی را به کام ما تلخ و ناگوار خواهد نمود.
بر اساس آیه‌ای که بیان شد، یکی از موجبات عفو خداوند از بندگان، گذشت بندگان از یکدیگر است؛ چنان که در آیه شریفه یاد شده، پس از دستور به عفو و گذشت انسان‌ها از یکدیگر، آن را در عفو خداوند از آن‌ها که یکدیگر را عفو کردند، اثرگذار می‌داند و می‌فرماید: «مگر دوست ندارید که خداوند بر شما ببخشاید؟»
در حقیقت می‌توان گفت که بخشیدن خطای دیگران، کلید بخشش خداوند در شب‌های قدر است... گریه و دعا و ناله و خواندن دعا و مناجات خیلی خوب است، اما نکتهی اصلی برای بهره برداری واقعی از این شب‌ها این است که بیاییم یکدیگر را به خاطر شب‌های قدر ببخشیم چرا که اگر کینه سیاه و آلوده باشد هرگز دعا قبول نمی‌شود بنابراین همدیگر را به خاطر این شب‌های قدر ببخشیم.
بر پایه دعای ابوحمزه ثمالی که این شب‌ها در نیمه‌های شب زمزمه اش می‌کنیم، میان عفو ما از یکدیگر با عفو خداوند از ما، رابطه معناداری هست و امام سجاد علیه السلام در مقام اشاره به این نکته که عفو ما از یکدیگر، عفو خداوند از ما را در پی دارد، می‌فرماید: «اللهم اِنَّک اَنْزَلْتَ فی کتابِک اَن نَعْفُوَ عَمَّنْ ظَلَمْنا وَ قَدْ ظَلَمْنا اَنْفُسَنا فَاعْفُ عَنّا، فَاِنَّک اَولی بذلِک مِنّا؛ خدایا! تو در کتابت [قرآن چنین]نازل کردی که ما از هر که در حق ما ستم و بدی نموده است، درگذریم و ما در حق نفس خود، ستم نمودیم؛ پس ما را ببخش که تو در این عفو و بخشش از ما سزاوارتری.»
منبع:تبیان
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: