خبرگزاری بسیج، رقیه غلامی؛ امروز هشتم مهر است، روزی که خانم بتول محدث پس از ۳۱ سال چشم انتظاری به وصال گمشده اش می رسد آن هم در همدان.
شاید خانم محدث فکر نمی کرد پس از این همه دوری و سختی، شهیدش را در این شهر پیدا کند و به همه انتظارهایی که داشته در این نقطه از ایران پایان دهد ولی روزگار چنین رقم خورد تا شهیدش با عنوان خوشنامی از خیبر در این شهر بیارامد و او به زیارت این ستاره درخشان از تبریز بیاید.
شهید علی فرج پور یکی از ستارگان خوشنام تبریزی بود که چهارم اسفند ۶۲ برای شرکت در عملیات خیبر سه فرزند قد و نیم قد خود را دست همسرش و به امید خدا می سپارد و راهی جبهه می شود ولی پس از ۳۱ سال نشانی می شود در بی نشانی از تبریز تا همدان.
این همسر شهید در دیداری که بسیج رسانه آذربایجان شرقی ترتیب داده است، به خبرنگاران می گوید: علی ایمان به راهی که رفت داشت چون چندین بار زخمی شد و دوباره به جبهه برگشت.
وی ادامه می دهد: یکبار گویا به سختی زخمی می شود و از حال می رود، به بیمارستان که می برند یکی از پرستاران آن بیمارستان می گوید نمی گذارم شهید شود جوان رعنایی است و علی که به هوش می آید می بیند پوتین هایش پر خون است و به شدت مجروح شده است.
خانم محدث با بیان اینکه آخرین باری هم علی که داشت می رفت، هنوز سرش جراحت داشت، اظهار می کند: هرچه اصرار کردم بماند بی فایده بود گفتم محل کارت حتی قسمتی دادند که سر و صدای کمی دارد بمان و وقتی بهتر شدی دوباره به جبهه بازگرد.
خانم محدث ادامه می دهد: علی کارمند تراکتورسازی بود و برای همین بعد جراحت جایی منتقل شده بود که دور از سر و صدای محل کار فعالیت کند ولی علی ماندنی نبود و بازگشت.
وی می افزاید: گفتم علی خودت بعد از اینکه از جبهه آمدی گفتی اگر من طوری ام می شد با این سه بچه چه کار می کردی با این وجود دوباره می روی، برگشت گفت نمی دانی آنجا چگونه است و شما خدا را دارید.
خانم محدث با اشاره به اینکه شهید فرج پور چهارم اسفند ۱۳۶۲ به جبهه رفت و پس از آن دیگر برنگشت، بیان می کند: دیگر سراغی از علی نداشتیم تا اینکه پس از ۱۳ فروردین ۱۳۶۳ به سپاه رفتیم تا پیگیری کنیم که چه شده است.
وی ادامه می دهد: همین پیگیری ها ادامه داشت و نشانی از علی نداشتیم تا اینکه موقع بازگشت آزادگان نام علی را از رادیو اعلام کرده بودند و با این اعلام همه اهالی محل، اقوام، فامیل و کارکنان تراکتورسازی به خانه ما که در محل خانه سازمانی تراکتورسازی بود آمدند تا به استقبال علی برویم.
خانم محدث اضافه می کند: موقع رسیدن آزادگان به فرودگاه تبریز که همگی منتظر آمدنش بودیم، دیدیم علی فرج پور فقط تشابه اسمی با علی بوده و نام پدرش را گوینده رادیو اعلام نکرده و همین شوک بزرگی برای همه بخصوص من و بچه هایم بود، ناراحت و مایوس برگشتیم و دوباره انتظار کار هر روزمان بود تا اینکه نشانی اش را پس از ۳۱ سال از همدان یافتیم.
همسر شهید فرج پور می گوید: سال ۹۱ پیکر علی را پس از تفحص در دانشگاه همدان به عنوان شهید گمنام دفن می کنند و از استخوان هایش نمونه می گیرند و سال ۹۲ هم از من و فرزندانم نمونه «دی ان ای» گرفتند و پس از چند ماه مشخص شد که علی در همدان دفن شده است.
وی ادامه می دهد: پس از چندین بار رفت و آمد مسئولان به ما اعلام کردند که شهید شما در همدان است و ما پس از ۳۱ سال راهی آن شهر شدیم.
وی با قدردانی از مردم شهر همدان اضافه می کند: به محل مزار علی که رسیدیم دیدیم مردم، هیئت ها و دانشجویان به استقبال ما آمده اند آنجا مردم برای ما و بزرگداشت علی سنگ تمام گذاشتند و طوماری امضا کرده بودند که علی همانجا بماند و ما هم قبول کردیم علی در همدان همچنان بیارامد.
این بانوی ایثارگر به سختی های زندگی اش پس از مفعودالاثر بودن همسرش و بزرگ کردن فرزندانش اشاره و بیان می کند: دست تنها زندگی با سه فرزند قد و نیم قد سخت بود ولی نیش زبان برخی از مردم که اعتقادی به این راه نداشتند از آن سخت تر بود.
وی اظهار می دارد: امروز هم مردم باید قدردان این خون ها باشند که برای این کشور و امنیت آن داده شده چراکه دشمنان با توطئه می خواهند جوانان را به این خون ها و آرمان شهدا بی تفاوت کنند.