ورود بخش خصوصي به فوتبال ايران نه تنها سودي براي آنها ندارد بلكه هزينه‌هايشان هم برگشتي نخواهد داشت، مگر اينكه برخي از ورود به فوتبال به دنبال اهداف ديگري باشند.
اين در حالي است كه در فوتبال اروپا و ساير كشورهايي كه باشگاه‌هايشان به صورت خصوصي اداره مي‌شود، حق كپي‌رايت و حق پخش دو فاكتور مهم براي درآمدزايي است. طبق آماري كه اخيراً منتشر شده است باشگاه‌هاي اروپايي بيش از 60 درصد هزينه سالانه‌شان را با دريافت حق پخش تلويزيوني و حق رايت بازي‌هايشان تأمين مي‌كنند و حتي برخي تيم‌هاي بزرگ از طريق فروش حق پخش بازي‌هايشان به شبكه‌هاي تلويزيوني درآمدهاي بيشتري از اين رقم هم دارند. اين در شرايطي است كه در ايران تا چند سال پيش باشگاه‌ها از حق پخش تلويزيوني محروم بودند، هرچند در سال‌هاي اخير با وجود اينكه صداوسيما حاضر شده است براي پخش فوتبال پول بدهد، رقم پرداختي آنقدر ناچيز و اندك است كه باشگاه‌ها روي اين پول حساب باز نمي‌كنند. با اين حال همين حق پخش اندك و كم در فصل جديد از سوي صداوسيما ناديده گرفته شده و پرداخت نشده است تا باشگاه‌هاي ايراني از جانب يكي از مهم‌ترين راه‌هاي درآمدزايي هيچ درآمدي نداشته باشند.
همچنين يكي ديگر از راه‌هاي كسب درآمد تيم‌هاي اروپايي حق كپي‌رايت و فروش انحصاري محصولات باشگاه‌هاست كه سود سرشاري را نصيب باشگاه‌ها مي‌كند. با توجه به اين حق، كسي غير از حامي مالي و اسپانسرهاي باشگاه حق ارائه محصولات مرتبط با تيم را ندارد و در صورت تخطي جريمه‌هاي سنگين مي‌شود. با اين حال با توجه به اينكه ايران به كنوانسيون كپي‌رايت و مالكيت حقوق معنوي نپيوسته است، كسب درآمد از اين راه هم براي تيم‌هاي ايراني بسته است و هر كسي مي‌تواند محصولات يك تيم را به فروش برساند بدون اينكه نگران جريمه باشد. در اين شرايط و با توجه به بسته بودن راه‌هايي كه يك باشگاه فوتبال مي‌تواند هزينه‌هايش را جبران كند و حتي به سوددهي برسد، طبيعي است كه ورود بخش خصوصي به فوتبال ايران نه تنها سودي براي آنها ندارد بلكه هزينه‌هايشان هم برگشتي نخواهد داشت، مگر اينكه برخي از ورود به فوتبال به دنبال اهداف ديگري باشند.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: