شباهت هاي دو دغدغه!

به گزارش خبرگزاري بسيج، فوتبال ورزش پرهيجان و پرسروصدايي است كه در سراسر دنيا تبديل به ورزشي محبوب و همه‌گير شده است.  فوتبال دنيا را به تسخير خود درآورده و ستاره‌هاي آن حتي در غيرممكن‌ترين مكان‌ها و شخصي‌ترين فضاها نفوذ كرده‌اند. فوتبال غول شكست‌ناپذير ورزش دنياست، جابه‌جايي پولي كه طي يك سال در فوتبال دنيا صورت مي‌گيرد، فيفا را به بزرگ‌ترين بنگاه اقتصادي تبديل كرده است، درآمد فوتباليست‌ها حتي گمنام‌ترين آنها سر به فلك مي‌كشد و خيلي‌ها حسرت فوتباليست شدن را دارند.
اما با تمام اين سروصداها و به‌رغم اين حجم عظيم تبليغات هستند كشورهايي كه در فوتبال دنيا نه در رده باشگاهي و نه به لحاظ فني جايگاهي ندارند ولي همين كشورها در ورزش دنيا حرف اول و آخر را مي‌زنند. المپيك كه به عنوان بزرگ‌ترين آوردگاه ورزش دنيا شروع مي‌شود، فوتبال فراموش مي‌شود، آن وقت است كه آنها كه به فوتبالشان مي‌نازند حسرت كسب مدال المپيك را مي‌خورند و آنها كه صاحب ورزش هستند، مدال درو مي‌كنند. اينها را گفتيم تا به درددل سعيد معروف، كاپيتان تيم‌ملي واليبال برسيم؛ گلايه‌اي كه واكنش‌هاي زيادي را به همراه داشت. آخرين آن مربوط مي‌شد به حرف‌هاي ديروز مناف هاشمي، معاون مالي و پشتيباني وزارت ورزش. هاشمي ديروز از دغدغه‌هايش گفت، دغدغه‌هايي كه به قول خودش شبيه نگراني‌هاي سعيد معروف بود. البته ما نمي‌دانيم كه معروف هم مثل هاشمي معتقد است كاري نمي‌توان در مقابل محبوبيت جهاني فوتبال انجام داد يا خير؟
نمي‌دانيم كه معروف هم مثل هاشمي بر اين باور است كه واليبال سه سال پيش در اين جايگاه نبود و امروز به همين اندازه كه به آن توجه مي‌شود، كافي است يا نه؟ و در نهايت نمي‌دانيم كه سعيد معروف مي‌دانست وزارت ورزش با كلي منت سال گذشته 1/5 ميليارد تومان علاوه بر بودجه عمومي فدراسيون واليبال بابت پاداش به آنها داده، يعني مبلغي كمتر از يكي از مثلاً ستاره‌هاي ليگ برتر فوتبال! فوتبال محبوبيت جهاني دارد چون امثال مسئولان فوتبال‌زده ما مي‌خواهند داشته باشد. فوتبال محبوبيت جهاني دارد؟ خب داشته باشد به ما چه ارتباطي دارد، ما كه نمي‌دانيم آخرين موفقيت فوتبالمان مربوط به چه سالي است چرا بايد شادمان محبوبيت جهاني فوتبال باشيم و به بقيه افتخارآفرينان ورزش‌مان «پز» آن را بدهيم؟
حرف‌هاي مناف هاشمي آب سردي بود بر پيكر ورزش ايران. پاسخي بود به سعيد معروف كاپيتان تيم‌ملي واليبال و تمام آنهايي كه اين روزها و طي ماه‌هاي آينده تلاش مي‌كنند تا سهميه المپيك ريو را كسب كنند. وزارتي‌ها قول نمي‌دهند چراكه مي‌ترسند نتوانند به آن عمل كنند اما در عوض از محبوبيت جهاني فوتبال حمايت مي‌كنند. حمايت مي‌كنند كه يك فوتباليست درجه 3 تا 50 برابر يك مدال‌آور المپيك پول بگيرد. اصلاً هم اهميت ندارد كه اين مدال‌آور چگونه تمرين مي‌كند، چگونه آماده مي‌شود و چگونه مدال مي‌گيرد، مهم محبوبيت جهاني فوتبال است. آقاي هاشمي، مسئولان وزارت ورزش، واليبال ايران سه قبل در اين جايگاه نبود ولي ثمره تلاش سعيد معروف‌ها آن را به اينجا رساند. جناب هاشمي، آقايان وزارت‌نشين عنوان شايسته المپيك لندن با همت ورزشكاراني به دست آمد كه امروز به شما التماس مي‌كنند براي ديده شدن نه با محبوبيت جهاني فوتبال. فوتبال محبوب است چون خيلي‌ها از قبل آن رشد مي‌كنند ولي كاش مي‌شد ورزش كشور ما نيز مثل برخي كشورها فوتبال را كنار مي‌‌گذاشت و المپيك را مي‌‌ديد. افسوس كه چنين چيزي فقط در حد رؤياست، رؤيايي دست نيافتني كه تا وقتي كه محبوبيت جهاني فوتبال چشم آقايان را خيره كرده تحقق پيدا نخواهد كرد.