به گزارش خبرگزاری بسیج، حفظ و استفاده درست از دانش مربيان موفق خارجي يكي از دغدغه‌هاي هميشگي ورزش ايران محسوب مي‌شود؛ چالشي كه منتقدان داخلي سعي مي‌كنند از آن بهترين استفاده را ببرند و از آب گل آلود ماهي بگيرند. در ميان مربيان وطني هستند كساني كه اعتقادي به حضور مربيان خارجي در تيم‌هاي مختلف ندارند. تجربيات تلخ گذشته و همچنين دور ماندن از نيمكت تيم ملي از جمله دلايلي است كه انتقادهاي غير منطقي را به همراه دارد. همين مسئله معمولاً سبب مي‌شود برخي از مربيان كشورمان كه اتفاقاً خود را كارشناساني دلسوز مي‌نامند به گونه‌اي عليه عملكرد همتايان خارجي خود صحبت كنند كه انگار از نتايج تيم‌ها اطلاعي ندارند. برايشان هم فرقي نمي‌كند اظهارنظرهايشان چه تأثيري در روحيه تيم مي‌گذارد. در شرايط فعلي سه نفر از مربيان خارجي شاغل در ايران با اين بحران مواجهند.
تيم ملي واليبال به رغم همه شايستگي‌هايي كه داشت نتوانست به مرحله نهايي ليگ جهاني صعود كند. شاگردان اسلوبودان كواچ در حالي نتوانستند به دور دوم برسند كه هواداران خودشان را براي جشن صعود آماده كرده بودند. همين مسئله سبب شد آنها كه سال هاست از نيمكت تيم دور مانده‌اند خود را داخل گود بيندازند و ناجوانمردانه عليه كواچ بتازند. حال آنكه پس از آمدن ولاسكو به واليبال ايران عملاً مشخص شد براي رسيدن به سطح تيم‌هاي درجه يك بايد از دانش بهترين مربيان دنيا استفاده كرد؛ تصميمي كه خوشبختانه از سوي مديران فدراسيون به درستي به مرحله اجرا رسيد. به علاوه اينكه ولاسكو و پس از آن كواچ افتخاراتي براي واليبال ايران به ارمغان آوردند كه پيش از آن مربيان وطني رؤياي آنها را در سرداشتند. ترفند تقويت كادر فني و استفاده از مربيان ايراني در شرايط فعلي از سوي مخالفان اين روزها مسئله به ظاهر معقولي است كه متأسفانه طرفداران زيادي هم دارد.
فوتبال ساحلي هم پس از كسب رتبه ششم جهان آماج تندترين انتقادها قرار گرفت. مربياني كه خود را همه كاره اين رشته مي‌دانند مدعي‌اند اوكتاويو نتوانسته انتظارات را برآورده كند. در اين رشته نيز گفته مي‌شود تيم ملي بايد به راحتي به فينال جام جهاني 2015 مي‌رسيد. در صورتي كه قدرت‌هاي بزرگ فوتبال ساحلي هم نتوانستند حضور در بازي نهايي را تجربه كنند و در حسرت جام ماندند. در عين حال هيچ كدام از منتقدان به اين نكته اشاره نمي‌كنند كه تيم ملي كشورمان به تيمي باخت و از گردونه مسابقات حذف شد كه فوتبال ساحلي ورزش اول آنها محسوب مي‌شود. باخت به تاهيتي زمان مناسبي بود كه جا مانده‌ها از تيم ملي هرچه در دل دارند را رسانه‌اي كنند. درحالي كه اوكتاويو از بدو ورودش به ايران فوتبال ساحلي ما را متحول كرد؛ تحولي كه حاصل آن قهرماني در جام بين قاره اي، قهرماني آسيا و ايستادن در رتبه ششم دنيا بوده است تا آنجا كه قدرت‌هاي بزرگ چند سالي است ايران را يكي از اصلي‌ترين رقباي خود مي‌دانند.
در اين بين كارلوس كرش پيش از مربيان فوتبال ساحلي و واليبال اين انتقادها را تجربه كرده است. سرمربي پرتغالي با اينكه كلاس فوتبال ملي ما را دگرگون كرده اما كماكان نتوانسته نظر منتقدانش را جلب كند تا جايي كه كوچك‌ترين حاشيه‌اي مي‌تواند به بحراني بزرگ براي تيم ملي تبديل شود. برخي انتقادها آنقدر غيرمنطقي است كه به نظر مي‌رسد بعضي‌ها براي كوبيدن مربيان خارجي دست به هركاري مي‌زنند، از همين رو بايد برنامه ريزي‌هاي ويژه‌اي صورت گيرد تا به بهترين شكل ممكن از دانش مربيان خارجي استفاده شود. كواچ، اوكتاويو و كرش تا آنجا كه توانسته‌اند به تيم‌هاي ملي ما خدمت كرده‌اند، البته عملكردشان خالي از اشكال هم نبوده اما بدون شك اظهارنظرهاي غيرواقعي و موضع گيري‌هاي شخصي نه تنها دردي از مشكلات ورزش ايران حل نمي‌كند بلكه اين مربيان را براي ادامه فعاليت مأيوس هم مي‌كند. اينكه بازيكنان ملي پوش با دغدغه رفتن يا ماندن سرمربي خود مواجه باشند به هيچ وجه درخور ورزش كشورمان نيست، اينگونه دغدغه‌ها فقط و فقط به تيم‌هاي ملي ضربه مي‌زند.