به گزارش خبرگزاری بسیج از قزوین، پاییز سال 1360 در مناطق پدافندی جنوب منطقه چهار طاق شمال غرب جاده اهواز خرمشهر، بخش عظیمی از خط تحویل رزمندگان لشگر 92 زرهی اهواز بود و 2 کیلومتر انتهای شمالی آن به دلیل نیزار بودن و نزدیکی آن به رودخانه کرخه، تحویل رزمندگان جنگ های نامنظم شهید چمران بود که بنده هم توفیق خدمت داشتم.
صبح به منظور دریافت اسلحه و مهمات ماشین تدارکات عازم اهواز شدیم.چهار ماه از شهادت شهید چمران گذشته بود. در محل بازرسی جاده اهواز خرمشهر با فردی روبرو شدیم که دقیقا عین شهید چمران بود.ما که بی اطلاع از وجود برادر ایشان بودیم ابتدا تصور کردیم یا خواب هستیم یا به دلیل اینکه شهیدان زنده اند شهید چمران برای سرکشی به جبهه ها آمده و ما توفیق زیارت ایشان را پیدا کرده ایم.
پس از چند دقیقه صحبت متوجه شدیم ایشان که کاملا و بی نقص فتوکپی برابر اصل بود.برادر شهید چمران و خانمی که خمراهشان هستند همسر محترمه شهید چمران است.ظهر پس از دریافت مهمات و ناهار بچه ها عازم منطقه چهار طاق شدیم.باران پاییزی باریدن گرفت و کمتر از نیم ساعت چنان باریدنی کرد که جاده فرعی پس از ایست بازرسی جاده خرمشهر تا محدوده جنوبی کرخه که محل استقرار همرزمان ما بود مملو از آب شد.
حدود سه ساعت و نیم معطل شدیم، جاده در بخش هایی زیر آب رفته بود.سیمرغ کمک دار ما هم به دلیل آب گرفتگی از محدوده ای منحرف و در گل گیر بود.برای خلاصی از این وضع تمام مسافت را پیاده بدون کفش طی کردم تا به مقر یکی از یگان های لشگر 92 رسیدم.
با مسئولیتشان صحبت کردم که یکی از ماشین های کمک دار پر قدرتشان را برای کمک به ما بفرستند.متاسفانه موافقت نکردند .خیلی خسته بودم.در آن شرایط خستگی سربازی جلو آمد به دیده بوسی.
معلوم شد یکی از دانش آموزان نهضت سواد آموزی من در خیابان راه آهن قزوین است.وقتی ماجرا را فهمید پیش فرمانده یگان رفت و با التماس جیب میول کمک دار یگان را پای کار آورد و با کمک سایر رزمندگان و دوستانش توانستیم از باتلاق ایجاد شده خلاص شویم.
از طرفی همرزمانم بسیار نگران شده بودند و من توانستم ناهارشان را ساعت 5/4 بعد از ظهر برسانم.
خاطرات رزمندگان استان قزوین ادامه دارد....
1002/ت30/ب