كاهش ميزان دسترسي به اينترنت در دوراني كه همه از طريق گوشي‌هاي موبايل خود آنلاين هستند و در شرايطي كه اين ابزار ارتباطاتي به طور كلي سبك زندگي انسان‌ها به ويژه جوانان را متحول ساخته‌است، كمي دور از ذهن به نظر مي‌آيد.
نزديك به 70 درصد از مشتركان موبايلي و ثابت اينترنت در قاره‌هاي آمريكا و آسيا پاسيفيك متراكم شده‌اند. اگرچه اين گزارش پيش‌بيني كرده‌است كه تا سال 2021 نزديك به 60 درصد از جمعيت جهان آنلاين خواهد‌بود، شكاف ميان كشورهاي فقيرتر و ثروتمند‌تر برجا خواهد ماند مگراينكه راهكاري براي پركردن اين شكاف ايجاد شود.
كشورهاي درحال توسعه به اندازه كشورهاي توسعه‌يافته در پذيرش اينترنت از خود اشتياق نشان نمي‌دهند.
رشد مخاطبان در مناطق مختلف با تنوع زباني از قبيل آفريقا، هندوستان و جنوب شرق آسيا همچنان براي فراگيري اينترنت چالش ايجاد مي‌كنند زيرا بيشتر زبان‌هاي جهان در فضاي آنلاين جايگاهي ندارند.
اينترنت بيشتر براي آنهايي كارايي دارد كه زبان انگليسي را مي‌شناسند، بيش از نيمي از وب‌سايت‌هاي موجود در جهان به زبان انگليسي هستند؛ زبان‌هاي اروپايي مانند اسپانيايي، فرانسه، آلماني و همچنين زبان ژاپني در كمتر از پنج درصد از وب‌سايت‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرند و زبان برخي از اقوام مانند زبان سواحيلي و هندي در كمتر از يك دهم درصد از وب‌سايت‌ها به كار گرفته مي‌شوند.
فيس‌بوك به تازگي از 100 هزار صفحه ويكي‌پديا براي يك مطالعه استفاده كرده و دريافته‌است تنها 53 درصد از جهان به زبان محلي خود به اطلاعات ويكي‌پديا دسترسي دارند.
درصورتي كه 40 زبان ديگر به اين دانشنامه آنلاين افزوده شود، 80 درصد از جهان قادر خواهند بود به اطلاعات آن دسترسي پيدا كنند.
يك شبكه چند زبانه تنها راهكاري است كه امكان دسترسي، درك و استفاده از محتواي موجود در اينترنت را براي همگان فراهم خواهد‌آورد.
در ظاهر به نظر مي‌آيد ايجاد زيرساختار‌هاي اينترنتي در بيشتر مناطق حومه شهري و كم‌جمعيت دشوار است، اما شركت‌هاي اينترنتي از متصل ساختن انسان‌ها به يكديگر سود كلاني به دست مي‌آورند.
اينترنت يكي از خدماتي است كه هدف آن درآمد‌زايي است. گزارش كميسيون پهناي باند سازمان ملل پيشنهاد مي‌دهد كشورها بايد برنامه ملي پهناي باندي را تعريف كنند و براي گنجاندن تعداد بيشتري از مردم در فضاي آنلاين،اينترنت مقرون‌به‌صرفه‌تري را عرضه كنند.
حتي اگر جنبه تجاري اينترنت چندان قانع‌كننده نباشد، رقابت براي افزايش دسترسي به وب تنها برسر تماشاي ويديوهاي جذاب از گربه‌ها و يا حضور در مجادله‌هاي توئيتري نيست، اينترنت ابزاري براي بهبود فرصت‌هاست. در جوامع برون‌شهري،جايي كه شايد تجارت براي تامين‌كنندگان خدمات با رشد آني مواجه نشود، سرمايه‌گذاري يا مداخله‌هاي عمومي مي‌تواند به شركت‌هاي خصوصي در ادامه تجارتشان بدون تقبل خسارت مالي كمك كند.
در كشورهاي فقيرتر، ميزان اتصال زنان به اينترنت نسبت به مردان 25 درصد كمتر است و اين شكاف جنسيتي در برخي مناطق از آفريقا به بالاي 50 درصد مي‌رسد. همچنين ميزان مالكيت موبايل در ميان زنان در اين مناطق از مردان كمتر است. براي زناني از بخش‌هاي كم‌درآمد و متوسط جوامع قابل دسترس بودن اينترنت مي‌تواند روزنه‌اي به زندگي بهتر باشد. با دسترسي به اينترنت زنان مي‌توانند آگاه‌تر شده و به مشاغل دسترسي پيدا كنند و حقوق خود در فضاي اجتماعي و شخصي را فرابگيرند