مرضيه سفيديان، فرمانده حوزه حضرت مريم (س) دامغان در اين ديدار با خانواده شهيد حسين چراغيان اظهار داشت: شهدا با تقديم جان خود در راه دفاع از انقلاب و كشور مسئوليت خود را به نحو احسن به انجام رساندند و اكنون وظيفه ماست كه در مسير آنها قدم بگذاريم و پيرو راهشان باشيم و مهمترين تكليف ما جويا شدن احوال خانواده آن عزيزان و سركشي از آنهاست.
همسر شهيد چراغيان گفت: همسرم(شهيد حسين چراغيان) به دفعات مكرري به جبهه اعزام شده بود و وقتي به ايشان مي گفتند شما زياد به جبهه رفته ايد شهيد در جواب مي گفت«تا جنگ هست ما وظيفه داريم در جبهه ها حضور داشته باشيم»همچنين شهيد به دستگيري از افراد نيازمند بسيار مقيد بود و بر خود تكليف مي دانست و هميشه دغدغه همنوعانش را داشت و مشكلات آنها را مشكلات خود مي دانست.
همسر شهيد چراغيان اظهار داشت: حيات واقعي نزد شهداست و خداوند نيز در قرآن فرموده است «شهدا زنده اند» و انصافا آنها بر زندگي ما ناظر هستند و اين نكته را با توجه به خوابهايي كه از شهيد مي بينم بر من روشن مي شود؛ مثلا ًدر شبي شهيد به خواب من آمده بود و يك ظرف يخ و مقداري مرغ در يك سبد قرار داده بود و به من سپرد كه به منزل يكي از بستگان خيلي دور ببرم.
همسر شهيد افزود: صبح كه از خواب بيدار شدم در انجام اين كار مردد بودم، شايد آن خانواده از كار من ناراحت شوند بالاخره تصميم بر انجام اين كار گرفتم و سبد مرغ و قالب هاي يخ را به پسرم محمدرضا سپردم كه به منزل فاميلمان ببرد؛ چند روز گذشت كه براي تشكر به منزل ما آمدند و تعجب كرده بودند كه من از كجا خبر داشتم كه يخچال منزلشان سوخته است و براي پذيرايي از مهمان چيزي ندارند و من قضيه خواب شهيد را برايش تعريف كردم.