وی ادامه داد: وقتی به دوره‌های انقلاب برمی‌گردیم می‌بینم که عکاسی سعی کرد خود را بشناسد و در دوره جنگ جهش جدی پیدا کرد که این جهش به انقلاب فرهنگی و رشد بعد از این جریان برمی‌گردد که امیدوارم یک سری مباحث پژوهشی و اهداف مشخصی را در ادامه ایجاد کند.
میرهاشمی در خصوص نگاه انقلابی گفت: اگر بخواهیم به شناخت جدی برسیم باید دید که نگاه انقلابی در کدام جریان است. آیا انقلاب باعث خلق اثر شد یا اثری باعث بروز انقلاب شد؟ وقتی به کلمه انقلاب می‌رسیم باید بینیم منظور کدام انقلاب است.
وی اضافه کرد: باید دید که دنیا را بر اساس داشته‌های خودمان نگاه می‌کنیم هر چه داشته‌ها عمیق باشد می‌تواند در دگرگونی و نگاه تاثیر داشته باشد.
مدیر انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس درخصوص توجه به هنر انقلاب در حال حاضر، یادآور شد: متأسفانه امروز مباحث پژوهشی متوقف و نادیده گرفته شده و خیلی فعال نیست اگر نگاه کنیم در بحث‌های هنری می‌بینیم که آثار هنری و بسیاری از هنرمندان هنوز شناخته نشده‌اند و حتی در ارائه، آثار هنری داریم که به موزه‌ها راه پیدا نکردند و در معرض تهدید و انهدام قرار گرفتند.
* نباید به انجماد فرهنگی برسیم
وی خاطر نشان کرد: نشریات پیام انقلاب و امید انقلاب را در اوایل انقلاب داشتیم که از هنرهای تجسمی بهره می‌بردند. الان این آثار کجا نگهداری می‌شود؟! و چقدر به مردم شناسانده شدند؟! آیا این آثار مکتوب شدند. در سازمان‌های بزرگی مثل خبرگزاری جمهوری اسلامی، روزنامه‌های کیهان، اطلاعات، آثاری از بحث های تیپ‌شناسی و مباحث هنری دیده می‌شود که آنها ارائه نشدند و از جریانی که می‌توانند ایجاد کنند دور شدند.
میرهاشمی در پایان گفت: هر جا در حوزه فرهنگی دچار تاخیر شدیم، تقلید فرهنگی را به دنبال داشت؛ بعد از تقلید فرهنگی، جامعه دچار انجماد فرهنگی می‌شود و امیدواریم که هیچ وقت به انجماد فرهنگی نرسیم.
* باید حوزه‌های علمی، هنری و اعتقادی باهم مرتبط شوند
غلامرضا اسلامی از اساتید معماری و شهرسازی در ادامه این نشست اظهار داشت: تصور می‌کنم موضوع مورد بحث گسترده است و به نظرم باید انسجامی در حوزه هنر، دین، معرفت و علم به وجود آید چرا که نیاز جامعه را در این انسجام است.
وی ادامه داد: باید حوزه های علمی، هنری و اعتقادی با هم مرتبط شوند؛ چیزی که بعد از رنسانس از هم جدا شد. در واقع باید دوستی و رفاقت را در حوزه‌های آموزشی و پژوهشی ایجاد کنیم.
اسلامی گفت: حوزه معماری فضای مناسبی برای زندگی به وجود می‌آورد که در این فضا به دنیا می‌آییم، زندگی می‌کنیم و می‌میریم. لذا باید فضای کلی‌تر برای قرار دادن این معانی پیدا کرد.
وی در خصوص معرفی هنر انقلاب بیان داشت: معتقدم پیوند بین حق و واقع، هنر انسان است. وقتی که شور و عشق، احساس و درایت و عقل با هم مشارکت صددرصدی داشته و اثری خلق می‌شود می‌توان آن را هنر مردمی و انقلابی نامید که از فرهنگ به تمدن و از نهان به آشکار می‌آید.
* انقلابی بودن پیاده کردن آرمان قابل تحقق است
این استاد معماری در خصوص دسته‌بندی هنر گفت: دسته‌بندی در خصوص هنر انجام شده است که می‌توان به هنر برای هنر، هنر برای مردم، هنر با مردم و هنر توسط مردم اشاره کرد. همچنین در این دیدگاه‌ها بررسی کرد. دیدگاه گذشته‌نگر که حفظ و احیای ارزش‌های از دست رفته کار می‌کند و آنهایی که از دست رفته ذهنی است. نگاه حال نگر که به دنبال بقا هستند و از چیزی که دارند راضی هستند و اینها را اصلاح‌گر می‌نامند. آینده‌نگر که دیدگاهی پیشرو و به دنبال ساختن آینده بهتر هستند و آینده‌سازها هم ایده‌آلیست بوده و چیزی که نیست را می‌خواهند محقق کنند.
اسلامی یادآور شد: انقلابی بودن در ذات اسلام است؛ پایداری آن هم در آینده‌نگری و آینده‌سازی و امید به بهتر شدن است. انقلابی شمشیر به دست گرفتن نیست بلکه پیاده کردن آرمان قابل تحقق است.
وی گفت: تاریخ ساخته ذهن است و آنچه هست قدمت است؛ اگر چیزی قدیمی بوده اصیل است و اصالت نزد ما است؛ زمان در ذهن انسان شکل می‌گیرد و هر کس از نگاه خود تاریخ را تفسیر می‌کند اما قدمت وجود دارد. ما سرمایه‌هایی داریم که می‌توانیم اصیل‌ترین و پربارترین آن را به کار ببریم.