به گزارش خبرگزاری بسیج، سيدعلي احمدي از رزمندگان ارتشي دفاع‌مقدس در خصوص مشکلاتش در روزنامه جوان طرح مسئله كرده و از دغدغه‌هايش مي‌گويد.
من سال 1342 در تهران متولد شدم. 20 ساله بودم كه به عنوان سرباز ارتش از ( لشكر 21 حمزه) و در ابتداي سال 62 در خط مرزي شرهاني حضور داشتم. در اسفند62 به عمليات خيبر رفتم و در اين عمليات حضور داشتم. من توپچي تانك بودم و در عمليات خيبر داخل تانك بودم. زماني كه دچار موج انفجار شدم شايد دو روز غذا نمي‌خوردم و به حال خودم رها شده بودم. كسي نبود مرا به بيمارستان ببرد. چون آن زمان بيمارستان نرفتم و پرونده ندارم مي‌گويند جزو جانبازان به حساب نمي‌آييد. به من درصد ندادند. تا حالا هر پيگيري كه داشتم ارتش جوابگو نيست. هيچ پرونده جانبازي ندارم. فقط يك كارت به من دادند كه نشان مي‌دهد 22 ماه جبهه بودم.
موج انفجار به گوشم صدمه زد و الان با مشكلات زيادي مواجه هستم. شايد اگر تركش مي‌خوردم كارم راحت‌تر بود و بهتر مي‌پذيرفتند. گوشم دائم سوت مي‌زند. دارم شنوايي‌ام را از دست مي‌دهم. با اين حالم وقتي جانبازان 70 درصد را مي‌بينم شرمنده هستم. توقع آنچناني ندارم. اگر الان هم بگويند به عراق و سوريه برو و از اسلام دفاع كن حاضرم جانم را در راه دينم فدا كنم. فقط به قول حضرت امام، لااقل مسئولان نگذارند جانبازان در پيچ وخم زندگي گم شوند. لااقل نگذارند روحيه آدم از دست برود.
تنها راه براي حل مشكلاتم اين است كه
ايثارگران ارتش مرا به كميسيون بفرستند. موج انفجار، گوشم را دچار صدمه
كرد. شنوايي‌ام را دارم از دست مي‌دهم. بايد سمعك بادي بخرم كه 2 ميليون
هزينه‌اش است، اما با اين هزينه‌هاي زندگي نمي‌توانم سمعك بخرم. ايثارگران
ارتش بايد پاسخگو باشند اما در پيگيري‌هايي كه تاكنون داشتم پاسكاري
مي‌كنند و مي‌گويند بايد آثار مجروحيت داشته باشي و پاسخگو نيستند. از طريق
رسانه شما خواستم تا حرفم را به گوش مسئولان برسانم.
نویسنده : زينب محمودي عالمي