مردم در تلاطم؛ آشنا در توهم!

خبرگزاری بسیج - سرویس سیاسی /

حسام الدین آشنا، مشاور فرهنگی حسن روحانی در دولت یازدهم، برای چندمین بار طی 3 سال اخیر با اظهاراتی جنجالی تلاش کرد که ضمن بازگشت به تیتر نخست رسانه های حامی و منتقد دولت، به هدایت (بخوانید انحراف) افکار عمومی از مسیر اصلی که همان مطالبات و دغدغه های مردم در زمینه های اقتصادی و معیشتی است، به موضوعات فرعی اهتمام ورزد.

آشنا در گفت و گو با نشریه «اندیشه پویا» با اعلام «سیاست گام به گام برای عبور از دیوارهای بلند» گفته است: «روحانی برجام داخلی را ادامه می دهد».

بیان این سخنان به فاصله قریب به 50 روز پس از بیانات صریح، روشن و غیرقابل تفسیر امام خامنه ای مبنی بر «خسارت محض» دانستن برجام و نیز، نفی برجام های 2 و 3 و 4 و... اگرچه در نگاه نخست تعجب برانگیز است، اما پس از بررسی روالی که طی 3 سال گذشته از سوی دولت مدعی تدبیر و امید و اعتدال پیگیری شده است، بیانگر واقعیات دیگری است که در ادامه به آنها اشاراتی می شود.

3 سال پیش در چنین روزهایی، کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری سرگرم برنامه های تبلیغاتی پرحجم و سردادن شعارهای رنگارنگ به مردم بودند که در میان آنها، جنس و مدل وعده های روحانی  متفاوت تر و پررنگتر از دیگران بود.

لیستی از شعارهای انتخاباتی روحانی در سال 92

لیست مختصری از شعارها و وعده های تبلیغاتی - انتخاباتی روحانی بدین شرح است:

- وعده 100 روزه حل مشکلات اقتصادیدر برنامه من علاوه بر برنامه‌های میان‌مدت برای حل مشکلات اقتصادی، اجتماعی، سیاست خارجی و امور فرهنگی، برنامه کوتاه مدت یک ماهه و 100 روزه وجود دارد. ما می‌توانیم در یک زمان کوتاه تحول اقتصادی در کشور به وجود آوریم و در آن تحول اقتصادی با ایجاد یک دوره تنفس به کارخانه‌ها و مراکز تولیدی مشکل دارند این معضلات را حل کنیم
- سانتریفیوژها باید بچرخد و زندگی مردم نیز باید بچرخد
- کارخانه‌های موجود در کشور باید به جای 20 درصد توان با 60 درصد توان کار کنند
- در ماه‌های ابتدای آغاز به کار دولت تدبیر و امید موانع از سر راه تولید برداشته می‌شود
- ما باید به سیاست‌های ابلاغ‌شده از سوی مقام معظم رهبری عمل کنیم، نه اینکه فقط شعار دهیم
- شعار من نجات اقتصاد ایران است
- شعارهای سیاسی ما با عملکردهای اقتصادی سازگار نیست. چرا که در شعار سیاسی، شعار مقاومت می‌دهیم، اما در مقام عمل شعار اقتصاد مقاومتی برقرار نیست
- کلید من، کلید تدبیر است و هر قفلی را باز می‌کند و تمام مشکلات قابل حل است و برای آن‌ها برنامه دارم
- اولین قدم در دولت تدبیر و امید بهبود دائمی محیط کسب‌وکار است
- دولت تدبیر و امید به دنبال این است که آن‌چنان مردم را از درآمد سرشار کنند که اصلا به یارانه 45 هزار تومانی نیازی نداشته باشند
- مساله مسکن نیز در اولویت دوم جوانان است که به آن توجه ویژه‌ای دارم
- باید کاری کنیم که مردم در شرایط آینده، از محصولات کشاورزی این سرزمین استفاده کنند نه اینکه با مسیر توسعه واردات و حذف تعرفه‌ها، کشاورزی ایران را تعطیل کنیم و با واردات محصولات کشاورزی؛ صنعت کشاورزی دیگر کشورها از جمله شیلی، آرژانتین و فرانسه را توسعه دهیم
- اقتصاد بدون نفت جزو سیاست‌های کلی نظام است
و...

موارد فوق، همگی از میان نزدیک به 160 وعده انتخاباتی روحانی، فقط در حوزه اقتصادی، برگزیده شده است که اینک، جهت یادآوری به عموم ملت ایران، مجددا مورد بازخوانی قرار گرفت.

قطعا قضاوت درباره این وعده ها و تحقق آنها به افکار عمومی سپرده می شود و خود مردم بهترین داوران در این زمینه هستند، اما آنچه که هدف اصلی این گزارش هست، توجه به این نکته است که اکنون، با گذشت 3 سال از عمر دولت یازدهم و در شرایطی که هرآنچه دولتمردان در باب موضوعات مختلف سیاست خارجی و ماجرای مذاکرات در نظر داشتند، با کمترین مخالفت و محدودیتی انجام گرفت تا دیگر بهانه های عوامفریبانه ای همچون «نمی گذارند...» در دست بهانه جویان نباشد، حال، نوبت به پاسخگویی در قبال زمان و هزینه های مادی و معنوی‌ای رسیده که طی این مدت از کیسه ملت بزرگ ایران خرج شده است.

اگر به مساله اظهارات اخیر آشنا، از این دریچه نگاه شود، در این صورت می توان به این نتیجه رسید که مشاوران روحانی، پس از اعتراف های پیاپی مدیران ارشد دولتی در «هیچ» دانستن دستاورد برجام و اذعان به اینکه ایران تعهدات خود را به احسن وجه انجام داد اما طرف مقابل (بخوانید آمریکا) از انجام تعهداتش سر باز می زند، بانک های خارجی با بانک های ایرانی ارتباط نگرفته اند و... ملتفت شده اند که تاریخ مصرف «برجام» در داخل کشور، بسیار زودتر از آنچه که احتمال می دادند، به پایان رسیده است. بنابراین، حالا نوبت انحراف افکار عمومی از مطالبات اقتصادی به سمت موضوعات پرچالش و پیچیده و فرسایشی سیاسی است.

بدین ترتیب، حتی اگر امام خامنه ای به صراحت موضوع برجام های بعدی را نفی کرده باشد، هم افرادی همچون «آشنا» می کوشند تا به نوعی درصدد دورزدن این اصل برآمده و به تلاش نافرجام در مسیر مدنظرشان ادامه دهند.

آزمون ولایتمداری برای منع رطب کردگان

اما موضوع زمانی جالبتر می شود که بدانیم همین آقای «آشنا» که سابقه پوشیدن لباس روحانیت را هم در کارنامه خود دارد، در پاره ای مواقع می کوشد تا ولایتمداری دولتمردان سابق را به چالش کشیده و از آن، برای نقد یا تخریب آنها استفاده کند. به عنوان مثال، وی در برنامه تلویزیونی «نگاه یک» که در تاریخ دوشنبه 26 بهمن 94 به صورت زنده پخش می شد، با لیست کردن برخی ابهامات درباره عملکرد خاص رییس جمهور سابق، تلاش کرد ولایتمداری وی را در ذهن مخاطبان زیرسوال ببرد. حسام الدین آشنا در بخشی از سخنان خود به موضوع «نفوذ» اشاره کرد و سپس به ماجرای انتصاب رییس دفتر رییس جمهور سابق پرداخت و با ذکر نمونه هایی همچون قهر و خانه نشینی، اخراجی وزرای معترض و انتصاب برخی مشاوران خاص در دفتر ریاست جمهوری، از این موارد به عنوان مصادیق نفوذ در دولت دهم یاد کرد.

اینک سوالی که مطرح می شود این است که آیا رطب خورده، خود منع رطب می کند؟ چگونه است که طرح موضوعات مورد اشاره درباره دولت قبل از نگاه حسام الدین آشنا ولایت ناپذیری محسوب می‌شود اما تکرار و اصرار بر موضوع فرعی و انحرافی همچون «برجام داخلی»، آن هم پس از اعلام علنی و صریح نظر امام خامنه ای درباره خدعه آمریکایی برجام های سریالی، چنین مصداقی پیدا نمی کند؟!

افراط برخی اطرافیان و مشاوران روحانی در طرح این موضوع تاریخ مصرف گذشته، تا جایی ادامه پیدا می کند که مشاور فرهنگی رییس دولت یازدهم، در پاسخ به انتقاد بجای یکی از منتخبان مجلس دهم مبنی بر درخواست عزل او از سمت مشاورت، با تقطیع بیانات رهبر معظم انقلاب، به گونه ای تلاش می نماید تا اعلام طرح «برجام داخلی» همسو و با جلب نظرات ایشان صورت گرفته است.

جمعبندی آنکه، چه آقای آشنا و دیگر مشاوران و نویسندگان متون سخنرانی های روحانی بخواهند، چه نخواهند، آنچه که امروز مطالبه اصلی ملت ایران است، پاسخگویی دقیق، صریح، شفاف بر مبنای صداقت و راستگویی درباره فرجام برجام است. قطعا مردم باهوش و بصیر ایران اسلامی بیدارتر از آن هستند که عده ای بخواهند به فاصله یکسال تا پایان عمر دولت، درصدد انحراف مطالبات آنها و پیش کشیدن موضوعاتی برآیند که هیچ چشم انداز روشنی را نمی توان برای آن متصور شد.

این روزها، روزهای پرداختن به وعده های انتخاباتی 3 سال گذشته است و بس؛ تا صدور کارنامه برای دولت کمتر از یکسال باقی مانده است.