امیر مرتضوی، معاون پیشگیری از وقوع جرم دادگستری خراسان رضوی معتقد است: زنانی که به عنوان فروشنده، منشی یا ویزیتور به چنین مشاغلی اشتغال پیدا می کنند در معرض تهدیداتی جدی هستند و در این میان برخی از دختران فراری بیش از دیگران در مواجهه با چنین مخاطراتی قرار می گیرند.
جامعه شغلی دچار سردرگمی است
برخی
از جامعه شناسان و کارشناسان مسائل اجتماعی در خصوص علت یا عوامل موثر در
گرایش خانم ها به چنین مشاغلی اینچنین عنوان می کنند که از یکسو جامعه ما
در حال گذار از مرحله سنتی به مدرن است و از سویی دیگر از منظر شغلی نیز
دچار سردرگمی های متعددی است که این عوامل می تواند در تشدید چنین تمایلات و
گرایشاتی موثر واقع شود.
امان ا...قرایی مقدم با ذکر مطالب فوق می
افزاید:نقش شبکه های اجتماعی در افزایش گرایش به چنین مشاغلی بی تاثیر نیست
و در واقع امر جایگاه اجتماعی چنین مشاغلی برای خانم ها واقعی نیست و به
تعبیری کاذب به نظر می رسد.
البته در کنار نقش شبکه های اجتماعی و
پوست اندازی جامعه از سنتی به مدرن، نیازهای معشیتی نیز از عوامل بسیار مهم
در ظهور و بروز چنین پدیده ای است و به واقع در شرایطی که تامین نیازهای
روزمره با دشواری محقق می شود ناخواسته گرایش به چنین مشاغلی با افزایش هر
چه بیشتری همراه می شود.
حضور زنان در حوزه کار و اشتغال ناعادلانه است
در
این میان برخی دیگر از کارشناسان معتقدند، اکثر قریب به اتفاق مشاغلی که
زنان به آن می پردازند غیر تخصصی اند و نیازمند به مهارت چندان خاصی نیست و
آنچه که به عنوان اقتضائات شغلی برخی از مشاغل همچون منشی گری مطرح است
نیز در حین انجام فعالیت و در بازه زمانی کوتاه مدتی کسب می شود.
منیره
حاجت مند،آسیب شناس مسائل اجتماعی معتقد است با وجود رشد و ارتقای تحصیلی
قشر بانوان جامعه،اما همچنان اشتغال زنان در مقایسه با مردان با دشواری های
خاص به خود همراه است.
وی می افزاید:نیازهای معیشتی و روزمره به
ناچار برخی زنان را به سمت فعالیت در بازار کار می کشاند تا با اتکای به آن
تامین معیشت برای این طیف تسهیل شود.
نقش تشکل ها در کاهش مشکلات اشتغال زنان
برخی از فعالان اجتماعی معتقدند با فعالیت جدی و کارآمد تشکل های اجتماعی در چارچوب قوانین و ضوابط تعریف شده می توان برخی از نارسایی های مذکور را بهبود بخشید اما در مقابل برخی دیگر معتقدند صرفا با طرح مسائل نظری،تئوری و برگزاری همایش نمی توان بر چنین مشکلاتی چیره شد و مهار چنین مشکلات و معضلاتی نیازمند به اتخاذ تدابیری جدی،اصولی و مطمئن است و از سوی دیگر ضرورت تعامل دستگاه های اجرایی بصورت کارآمد و عملیاتی نیز از دیگر اولویت های حساس وتاثیرگذار در حصول اهداف موردنظر در این حوزه به شمار می رود.
نمی توان به بهانه مخاطرات شغلی،اشتغال را از زنان سلب کرد
برخی
دیگر از کارشناسان ذیربط همچون توران ولی مراد،اعتقاد دارند نمی توان تنها
به دلیل خطرات اجتماعی احتمالی،امکان فعالیت واشتغال را از زنان سلب کرد،
بلکه این دستگاه های متولی هستند که عمده ترین نقش را در کاهش و دفع
مخاطرات احتمالی ناشی از اشتغال زنان ایفا می کنند.
وی می
افزاید:مخاطرات شغلی ممکن است برای هر فعالیتی صدق پیدا کند و نمی توان به
بهانه برخی ازتهدیدات و مخاطرات اشتغال زنان را محدود کرد.
البته
زنان فارغ از تمام این مشاغل گاهی لباس مردانه به تن می کنند و در مشاغلی
چون قصابی، رانندگی خودروهای سنگین و سبک، کوره های آجرپزی و ... کار می
کنند که این موضوع اگرچه در آسیب شناسی با مشاغل ذکر شده در بالا همسو
هستند اما کاملا در نقطه مقابل قرار دارند.
برخی تحقیقات نشان داده
که این مشاغل سخت زنان را از شخصیت حقیقی خود دور کرده و دچار آسیب های
درونی و پس از مدتی انزوا می کند؛ همچنین در مقابل در مشاغل کاذب زنان
(منشی و ویزیتور با ظاهری آراسته) آسیب هایی وجود دارد که حتی بعضا به سو
استفاده های رفتاری از سوی مشتریان و اطرافیان مبدل میگردد که به طبع آن
خطرات جدی‌تری زنان را تهدید می کند.و در پایان ذکر این نکته نیز
ضروری به نظر می رسد که تغییر نگرش فرهنگی به فعالیت زنان از عوامل بسیار
موثر در کاهش مخاطرات شغلی زنان به شمار می رود، در واقع امر در صورت اصلاح
در نوع نگرش و نگاه،می توان آسیب های پیرامونی در اشتغال بانوان را رفع
کرد، امری که در گفتار ساده است و تحقق آن مستلزم پیمایش مسیری پر پیچ و خم
و دشوار خواهد بود.