اقتصاد مقاومتی کجای ورزش والیبال قرار دارد؟!
امروزه برخی باشگاه‌ها سد محکمی در برابر تحقق اقتصاد مقاومتی هستند. رقابت کاذب در فصل نقل و انتقالات بین باشگاه‌های متمول، باعث افزایش چند برابری قیمت یک بازیکن شده است. بازیکنی که 200 میلیون تومان ارزش واقعی اوست بیش از 700 میلیون قرار داد بسته آنهم فقط بخاطر بازار گرمی و چشم هم چشمی مدیران. البته هنر دلالان را نیز نباید از قلم انداخت.
وقتی که می‌گوییم اقتصاد مقاومتی باید در همه جبهه‌ها از جمله ورزش باشد، به همین خاطر هیات مدیره‌ها و صاحبان سهام باشگاه‌ها باید به گونه‌ای هزینه کنند که مطالبات تمام و کمال پرداخت شود و تبدیل به بدهی نشود. به زبان ساده‌تر هزینه کرد باشگاه‌ها با شرایط اقتصادی جامعه سازگار باشد.
خیلی ها هزینه کرد باشگاه‌ها را معطوف به شرایط اقتصادی جامعه می‌دانند اما آیا واقعاً ورزش ما و دریافتی بازیکنان و مربیان منطبق با شرایط اقتصادی جامعه است؟!
بازیکنی که برای ۲۰ بازی بالای چند صد میلیون پول گرفته است با کدام شرایط اقتصادی جامعه همخوانی دارد؟
تحقق اقتصاد مقاومتی در ورزش راهکار دارد اما مدیران ابن الوقتی که صرفاً برای خودنمایی، هزینه‌های سرسام آوری را روی دوش باشگاه‌ها می‌گذارند، بزرگترین مانع برای تحقق اقتصاد مقاومتی در ورزش هستند. مدیرانی که بجای در آمدزایی و جلوگیری از اسراف و تبذیر، به دنبال ترکاندن بمب در نقل و انتقالات هستند.
این همه مدیر در ورزش بوده‌اند و هنگامی که درِ خروجی باشگاه را به فلان مدیر نشان داده‌اند یک نفر یا یک جمع از او نپرسیده که بغیر از بالا آوردن فلان مقدار بدهی، کدام گام اساسی را برای برداشته است؟ ورزش در رشته هایِ پایه در اکثر باشگاه‌ها تعطیل است و باشگاه‌ها در نقش مصرف کننده عمل میکنند. دریغ از یک بازیکن سازی و بازیکن پروری.
برخی از نهادها هم که وظیفه شان همگانی کردن ورزش است، روی به تیم داری آورده‌اند و همه ساله چندین میلیارد از بودجه عمومی را صرف تیم داری میکنند. در حالی که در فلان منطقه‌ی شهر، جوانان حتی از داشتن یک زمین خاکی محرومند. ورزش بانوان که جای خود دارد.
اقتصاد مقاومتی علاج نابسامانی‌های اقتصادی جامعه‌ی ماست. اقتصادی مقاومتی اکسیری است که باید در ورزش نیز اثرگذاری خود را نشان دهد اما تاکنون چنین اتفاقی نیفتاده است!!
در این راستا باشگاه فرهنگی ورزشی شهرداری اورمیه نیز از این امر مستثنی نیست و یکی از باشگاه هایی است که بی حساب و کتاب با بازیکنان قرارداد می بندد و از پرداخت آن عاجز می ماند اما با کمی مدیریت اصولی میتوان این هزینه ها را پایین آورد بطوریکه بازیکن در یک تیم قراردادش در یک فصل ۵۰ میلیون است در نیم فصل برای شهرداری اورمیه ۳۰۰ میلیون !! واقعا دلیل این اتفاقات چیست؟؟
شایسته به نظر می رسد شهردار محترم اورمیه بعد از دستور جمع کردن دستفروشانی که نهایتا در روز ۳۰ هزار تومان فروش میکنند دستوری برای رسیدگی و نظارت به قرارداد های چند صد میلیونی که حتی شمردن صفرهای این قراردادها سخت است بدهد و این همه پول بیت المال تضییع نگردد.
به هر حال خوان نعمتی از بیت المال گسترده شده است برای برخی ها!