به‌گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی، راهیان نور سفری معنوی که هر ساله از دور و نزدیک دل‌های زیادی را با خود همراه می‌سازد تا پای به سرزمین‌هایی گذارند که برای هر تکه‌اش خون‌های پاکی بر زمین ریخته شده است.
پادگان ابوذر
سلام بر توای دو کوهه که مانند جواهری در میان دشت ذهابی؛ اینجا را مشهد رزمندگانی دانست که مظلومانه و گمنام پا در وادی شهادت گذاشته اند.
ابوذر، معدن خاطرات نابی که میعادگاه جان بر کفانی بودی که برای دفاع از سرزمین خود بر نقطه‌ای پا گذاشتند که خورشید غروب کرد؛ پادگان ابوذر هنوز هم به مظلومیت مردم شهادت می دهند.
هر چند دیگر صدای زیارت عاشورا از ساختمان های 5 طبقه به گوش نمی رسد، اما تک تک این ساختمان ها، دیوارها روایتگر واقعی رشادت‌های جوانان را بیان می‌کنند، ساختمان های ابوذر با بغضی در گلو خاطرات خنده و گریه عاشقان را مرور می کند که چند صباحی میزبان میهمان ابوذر بودند.
چه درد و دل ها، چه نجواها شنیدی، تو محرم اسرار روزگارانی هستی که شهدا معنای واقعی عشق را با تو خلاصه کردند.
پادگان ابوذر بی شک یادآور دلاورمردی های شیرمردانی و تیزپروازانی چون شیرودی و کشوری است.
شیرمردانی که لبیک گوی رهبر خویش بودند و با سلاح ایمان بر دوش چنان حماسه آفریدید که دنیا از حیرت رزم آنان متحیر ماند و اکنون کربلایی دیگر آفریدید، آمده اید که بیدارمان کنید، آمده‌اید که چنین نجوا کنید بعد از ما چه کرده اید ...؟
از ابوذر باز صدای گوش نواز راز و نیاز شبانه سربازان ولایت به گوش می‌رسد، به راستی که اینجا قطعه‌ای از بهشت است، پر از حیرتی پر از حسرتی چیزی را جا گذاشته ای، شاید رد پایت را گناهانت را، آرزوهای دور و درازت را، شاید کودکی ات را و شاید دلت را.
بازی دراز
کاش آن حال و هوای زمان جنگ باقی می‌ماند، کاش غیرت و همت مردانگی مردان می ماند.
شهدا ما را شرمنده خود کرده اند، کم کم دوباره باید بند پوتین‌ها را محکم کنیم.
یاد وصیت شهید وزوایی که نوشته بود (اگر توانستید جنازه ام را بدست بیاورید آنرا روی مین های دشمن بیندازید تا اقلا جنازه من کمکی به حاکمیت اسلا کرده باشد) شهدا شما کجا را به نگاره نشسته بودید و ما در چه فکری هستیم؟
بازی دراز قطعه ای از بهشت است که هر وقت احساس خستگی کردی بگو "یا علی" و در ذهن خود بار دیگری با امام عصر خود عهد ببند و بگو که ما گوش به فرمان تو هستیم و همیشه تا خون در رگ ماست آماده ایم.
بازی دراز مانند شلمچه بوی خاک زهرا(س) میدهد؛ اینجا جایی است که هنوز صدای مقاومت و ایثار را می‌شنوی.
بازی دراز را باید تجلی گاه عشق دانست که هر انقلابی نشانی دارد و نشان ما شهادت دلیرمردانی است که با جان و دل، چشم دشمن را کور کردند.
اینجا در این قطعه از این خاک، نیازی به روضه نیست بدون هیچ روضه ای اشک جاری می‌شود اینجا میعادگاه جان جانان است اینجا که هنوز خاکش بوی خون میدهد ظرف دل بیاورید و پُر کنید و ببرید هر کس به اندازه وسعش اینجا بوسه گاه ملائک است .
بازی دراز برای آنان که می‌آیند رازهایت را بازگو کن و داستان عشق و مردانگی مردان این سرزمین را بار دیگر بازگو کن... بازبانی دیگر ... با آهنگی نینوایی، آنچه با چشمت دیدی با زبان دل بگو، تا با شهدا میثاقی دوباره ببندند.
دل مرده من با بوی خوش و عطر خاک این دیار سیراب گشته است، آمده ام از شما شهدامعرفت را گدایی کنم. با خود قلبی که تبدیل به تکه سنگی سیاه شده را آورده ام تا شما به من با نشان دادن یک نشانی یه یادگاری – یه بال شکسته – یه پَر خونی و پلاکی از دل این خاک.
اینجا جایی است که هر لیلایی، لیلایی را کنار گذاشته و در پی رخ مجنون شده به راستی که لیلا اینجا بوی مجنون میدهد به اهالی قلم باید گفت، قلم ها را شکسته و اینجا بیایند.
دل نوشته مهدی رحمتی در سفر به سرزمین راهیان نور غرب
انتهای پیام/