دلنوشته؛
شلمچه قطعه ای از بهشت است، زیارتگاهی که دلدادگانش با زیباترین حدیث بندگی در نیمه راه سفر عاشقی شان با بند بند وجودشان و قطره قطره خونشان به مولای عشق خود پیوستند.
شلمچه تندیس زیبای عشق است که در میدان ایثار قد برافراشته است، جایگاهی که محل زیارت اهل دل است نه اهل زر، آینه ای که سرخی خاک های جبهه در آن می درخشد و بوی رشادت و عطر دل انگیز شهادت از دریچه آسمانی اش می وزد.
شلمچه خلاصه عشق است و دلدادگی، سرزمینی که با وجودی که سی و چند سال از حماسه های آن می گذرد ولی هنوز عطر حماسه را از خاک آن به راحتی می شود حس کرد.
نمی دانم شلمچه چه رمزی دارد ولی وقتی پای برهنه روی خاک شلمچه قدم گذاشتم، حس و حال آن را فهمیدم و دریافتم که واقعا کربلا را در شلمچه می توان حس کرد.
شلمچه حال دیگری دارد، حالی که همیشه با شنیدن آهنگ «یاد امام و شهدا»، سعید حدادیان وقتی اسم شلمچه می آمد، عجیب دلتنگم می کرد برای دیدنش که چونان تابلویی بر تارک ایران می درخشد.
ابراهیم نوروزی فر
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: