این 15 میلیون رأی است که می‌تواند رئیس‌جمهور آینده را مشخص نماید و معلوم هم نیست چند میلیون آن به سبد روحانی اضافه خواهد شد اما هرچه که هست، هیچ‌کس نمی‌تواند با قاطعیت تمام پیروزی رئیس دولت یازدهم را تائید نماید و بی‌هیچ دلهره‌ای بگوید حتماً آراء باقیمانده روحانی را رئیس قوه مجریه می‌کند. شاید هم اکثریت آن 15 میلیون رأی ازآنِ رقیبِ رئیسی شود و در نتایج نهایی نیز روحانی برنده‌ی انتخابات لقب گیرد.
نتیجه‌ی نهایی اعلامی از سوی هیئت‌های نظارت و اجرایی هرچه باشد باید مورد قبول دوطرف قرار گیرد و هیچ‌کس بدون آنکه سند و مدرکی داشته باشد، اصل را زیر سوال نبرد. در انتخابات امکان بروز تخلف وجود دارد و چنانچه این مسایل به صورت گسترده مشاهده شود، تاثیرگذاری آن در روند انتخابات نیز بیشتر خواهد بود اما این دلیل نمی‌شود کاندیداهای معترض قانون را زیرپا بگذارند و از طریق روش‌هایی نامتعارف مطالبات‌شان را پیگیری نمایند.
در این دوره از انتخابات تخلف‌هایی صورت گرفت که برخی از آن‌ها از سوی عوامل اجرایی و نظارتی تائید شد اما طرفداران کاندیداهای معترض هیچ‌گاه از واژه‌ی «تقلب» استفاده نکردند تا برای فرار از شکست، روی به هوچی‌گری بیاورند و برداشت مغرضانه‌شان را به جامعه القاء دهند.
با اینکه ساعت‌ها از اتمام انتخابات دوازدهمین دوره‌ی ریاست‌جمهوری می‌گذرد، هیچ‌کس به ضرس قاطع نمی‌تواند عنوان کند «آن فرد رئیس‌جمهور شد»، این درحالی است که در سال 88 مغلوب انتخابات قبل از پایان رأی‌گیری خود را برنده‌ی انتخابات می‌دانست. چنانچه بخواهیم این وضعیت را با شرایط فعلی قیاس دهیم، مثال بارز آن اعلام پیروزی رئیسی در ساعت 21 روز جمعه، قبل از پایان رأی‌گیری می‌شود و این مسئله باتوجه به نتایج اولیه‌ی انتخابات مضحک به نظر می‌آید.
علی‌رغم اینکه نتایج نهایی انتخابات اعلام نشده و صرفاً در شمارش اولیه‌ی آراء روحانی از سید ابراهیم رئیسی پیشی گرفته است، طرفداران کاندیدای جبهه مردمی نیروهای انقلاب تمکین خود را به نظر نهایی مراجع ذی‌صلاح اعلام کرده‌اند و در خیابان‌ها روی به هنجارشکنی و ناامن کردن کشور نیاورده‌اند.