وی با بیان اینکه در کشور کمتر از ۲۰ هزار داروساز داریم، افزود: همواره بخش اعظمی از این افراد جزو نخبگان و دانشمندان بوده و مقالات علمی و نشریه‌های بین‌المللی زیادی را از آن خود کرده‌اند.
رئیس انجمن علمی داروسازان ایران به توانمندی دارویی کشور اشاره کرد و افزود: در حال حاضر ۲۰ دانشکده داروسازی در کشور دایر است و هر دارویی در دنیا وارد شود دانشمندان حوزه داروسازی اگر اراده کنند طی دو سال می‌توانند به تولید آن دست یابند و سیاست‌های داروسازی کشور بسیار با اقتصاد مقاومتی منطبق بوده و موفقیت‌های زیادی در این زمینه حاصل شده است.
شانه‌ساز عنوان کرد: در حال حاضر دارو با مناسب‌ترین قیمت و کیفیت مورد قبول مراجع بین‌المللی به دست بیماران می‌رسد و اگر در سیاست‌های کلان تدابیر بیشتری داشته باشیم در عرصه بین‌المللی نیز در حوزه داروسازی می‌توانیم حرف‌های بیشتری برای گفتن داشته باشیم.
وی با بیان اینکه صادرات و انتقال دانش فنی ما در عرصه بین‌المللی خود را نشان نداده است، گفت: در این زمینه باید حمایت‌های بیشتری انجام گیرد البته اکنون ۹۹ درصد داروهای مورد نیاز کشور را توانایی داریم که تولید کنیم و آن یک درصد نیز یا ارزش تولید نداشته و یا توجیه اقتصادی ندارد همچنین ممکن است برای تعداد اندکی بیمار باشد که یکی یا دو کارخانه در کل جهان بتواند آن را تأمین کند.
رئیس انجمن علمی داروسازان ایران اضافه کرد: اگر به حوزه دارویی توجه شود اقتدار جمهوری اسلامی را بهتر می‌توانیم ترسیم کنیم. به اقتصاد این حوزه توجه جدی نشده است در صورتی که بال و پر این صنعت فراهم بوده و می‌تواند به خوبی اوج بگیرد.
شانه‌ساز به خدمات ارائه شده در داروخانه‌ها اشاره کرد و گفت: داروخانه‌ها باید بتوانند پرسنل خود را تغذیه کنند، سازوکار آن از لحاظ قانونی، اجتماعی فراهم نیست.
وی با بیان اینکه از نظر ریالی هر ایرانی ۴۸ تا ۵۰ دلار دارو طی سال مصرف می‌کند، گفت: از نظر عددی مصرف غیرمنطقی دارو در کشور را داریم و متأسفانه فروش بیشتر مبنای کار داروخانه‌ها است و اتخاذ تصمیمات خام و مباحث مربوط به شورای رقابت شرایط را بدتر خواهد کرد و این مسأله نه نفع مردم و نه به نفع اقتصاد و داروخانه‌ها است.
رئیس انجمن علمی داروسازان ایران با تأکید بر اینکه در کشورمان دارو زیاد مصرف نمی‌کنیم ولی مصرف دارو بد است، گفت: مسکن و آنتی‌بیوتیک در کشور زیاد مورد استفاده قرار گرفته در حالی که داروهای دیابت، قلبی- عروقی و اعصاب و روان کمتر مورد توجه قرار گرفته و تصمیمات غلط ناشی از سیاست‌گذاری‌های نادرست نیز به این موضوع دامن می‌زند.