وی گفت: انبیاء یقین به مملوک به خود و فقر و نیازمندی خود داشتند و همچنین یقین داشتند که منبع خیر بی‌نهایتی چون وجود مقدس پروردگار عالم در کنار آنهاست و ضمانت کرده درخواست نیازمند محتاج را جواب بدهد و کسی را طرد نکند.
این استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه انبیاء الهی نیز دعاهایی که داشتند واجب الشرایط بود و نیز خودشان شرایط داشتند، تأکید کرد: خداوند اخلاق، جود، کرم، سخاوت و نظرش به زاری و تضرع عبد است و وقتی عبد خودش واجب الشرایط باشد دعایش نیز واجب الشرایط می شود و پذیرفتن دعایش قطعی است.
وی تصریح کرد: اگر تعلیم انبیاء خدا و اهل بیت(ع) نبود ما نمی‌دانستیم که چگونه گدایی کنیم و چه بخواهیم که خواسته ما به صلاح ما باشد و خیر دنیا و آخرت ما در چیست.
انصاریان عنوان کرد: ما در هیچ شأنی از شئون زندگی غنا نداریم و سرمایه‌دار نیستیم، در ناحیه عقل یقینا گدا هستیم و در ناحیه قلب و روان فقیریم و در ناحیه بدن قطعاً نیازمندیم؛ البته این دعا ویژه امام نیست بلکه تمام موجودات زنده که قرآن آنها را با شعور معرفی می‌کند آنها نیز در حد گنجایش و ظرفیت خود اهل دعا هستند.
وی در ادامه اضافه کرد: در سوره مؤمنون در آیه 7 الی 9 پروردگار عالم دو طایفه را از فرشتگان مقرب دعاگوی انسان معرفی می‌کند. البته دو طایفه از انسان مؤمن و تائبان هستند و این دو طایفه فرشتگان حامل عرش هستند که عرش الهی نیز مادی نیست و یک حقیقت معنوی است و آن مقام فرمانروایی پروردگار بر ظاهر و باطن هستی است.
این استاد حوزه و دانشگاه در خصوص شرایط شخص دعاکننده گفت: یکی از مهمترین شرایط این است که آن کسی که گرفتار است و دعا می‌کند و امید به استجابت دعا دارد طبق ضمانت پروردگار بدن و شکم را از حرام پاک کند.
وی عنوان کرد: عدم استجابت را دعا کننده یا باید درون یا در دعایش جستجو کند و تنها راه حل مشکل دعا است بنابراین انسان باید دعا کردن را بداند.
انصاریان در ادامه گفت: سرمایه‌دار در عالم وجود ندارد همه گدا هستند و منبع تأمین خواسته این گدایان فقط پروردگار عالم است، اگر این مطلب را ادراک کنیم بسیاری از مسائل ما حل می‌شود.
وی در پایان سخنانش ابراز داشت: اگر ما احساس غنا نکنیم خداوند دائما به ما نظر دارد، در برابر وجود مقدس ذات مطلق الهی احساس غنا یعنی سینه سپر کردن در برابر حضرت مولا.
انتهای پیام/