یک کار آفرین درگزی گفت: از آغاز پروژه سوله گندم کارخانه آرد تاکنون متحمل ضرر چند میلیاردی شده ام که بخش زیادی از آن‌ها به خاطر سلیقه‌ای عمل کردن و تخصص نداشتن مسئولان بوده است.
به گزارش خبرگزاری بسیج از خرااسن رضوی؛ ؛ این روز‌ها اتفاقی در گوشه‌ای از شهر در حال رخ دادن است؛ برای اولین بار در عمر شهرستان تاور کرینی به چشم می‌خورد که در فاصله نه چندان دور در محلی نصب شده و مشغول به فعالیت است؛ کامیون‌های بتنی که به صورت شبانه روزی در حال فعالیت هستند و تعطیلی ندارند.
کنجکاو هستیم تا بدانیم در آن گوشه شهر چه خبر است؛ بنابراین به محل پروژه می‌رویم تا از نزدیک مشاهده کنیم آنچه را که در موردش حدس‌های زیادی زده ایم.
مجید فاضلی پیمانکار یکی از شرکت‌های ابنیه سازی کشور به ما اطلاعات دقیق و کارشناسی شده‌ای در خصوص این پروژه داد و گفت: مدت ۶ ماه است که در این مکان در حال احداث سیلو‌های مکانیزه گندم هستیم؛ ۳ سیلو با قطر ۲۴ و ارتفاع ۲۶ متر و گنجایش ۱۰ هزار تن که مجموعا ۳۰ هزار تن گندم را در خود جای می‌دهند.
وی تشریح کرد: سیلو‌های بتنی از لحاظ کیفیت و ماندگاری گندم بسیار بهتر از سیستم سنتی عمل می‌کنند و تمام عملیات از تخلیه تا بارگیری به صورت مکانیزه انجام می‌شود؛ بزرگترین صرفه دولت در این پروژه‌ها آن است که گندم پرت و خراب نمی‌شود و همیشه کیفیت اولیه خود را حفظ خواهد کرد.
فاضلی تبیین کرد: این پروژه یکی از بهترین سیلو‌های پیشرفته و مجهز در کشور است؛ وجود ۲۷ حفره هوادهی در کف، آن را از سایر سیلو‌هایی که تنها ۳ حفره دارند متمایز کرده است؛ همین مساله سبب شده که ۶ کامیون به صورت همزمان بتوانند در آن اقدام به تخلیه بار کنند.
این پیمانکار عنوان کرد: پروژه سوله ذخیره سازی گندم درگز با داشتن ۱۱۰ نفر نیروی کار، ۸۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته که البته بخش اصلی کار، بحث زیرسازی آن بوده تا بتواند علاوه بر تحمل ۱۰ هزار تن گندم، استقامت در برابر ۸ ریشتر زلزله را هم داشته باشد.
وی افزود: در این پروژه سعی شده تا حد امکان از توان نیرو‌های بومی استفاده شود، ولی برخی از قسمت‌های کار تخصصی هستند و احتیاج به حضور کارشناسان مختلف از سراسر کشور دارد.
از مسائل فنی که بگذریم باید پای صحبت‌های صاحب کارخانه بنشینیم تا از ناگفته‌ها و مسائل پشت پرده ساخت این سیلو‌ها باخبر شویم؛ حسینعلی نشاط به درخواست خبرنگار ما مقدمه را کنار گذاشت و سر اصل مطلب رفت: مبحث شیرین حمایت که این روز‌ها همه دم از آن می‌زنند، ولی هیچ بازدمی ندارد.
وی عنوان کرد: با توجه به حساسیت و کاربردی بودن این پروژه، صندوق توسعه ملی تصویب کرد تا برای آغاز این پروژه مبلغ ۳ میلیارد تومان در اختیار ما قرار دهند. نشاط تبیین کرد: اکثر کارگاه‌ها و کارخانه‌های شهرستان درگز به دلیل عدم حمایت دولتمردان با تعطیلی مواجه شده اند؛ ۶ ماه از آغاز این پروژه می‌گذرد، ولی تاکنون هیچ یک از مسئولان شهر به این محل نیامده اند تا حداقل خدا قوتی به ما بگویند و اعلام حمایت کنند.
مدیر کارخانه گل آرد درگز گفت: مواد مصرفی این پروژه اقلام بسیار خاصی هستند و فراهم کردن آن‌ها کار ما را با مشکلات زیادی مواجه کرده است؛ از ادوات خاکبرداری گرفته تا جرثقیل نصب تاور که گا‌ها مجبور هستیم آن‌ها را با هزینه‌های بسیار زیاد از سایر استان‌های کشور تهیه کنیم.
وی افزود: برآورد ابتدایی ما برای این پروژه ۳ میلیارد بود، ولی در همان ابتدای کار با اختلاف ۴۰ درصدی در قیمت مصالح مواجه شدیم و آن هم دلیلی نداشت جز گران شدن یکباره میلگرد؛ متاسفانه دولت هیچ نظارتی به قیمت‌ها نداشته و همین افزایش قیمت باعث شد ۱ میلیارد تومان به هزینه‌های ما اضافه شود.
نشاط تصریح کرد: این پروژه باید سه ماه پیش به بهره برداری می‌رسید، اما به خاطر سختگیری‌های بانک و بعضا تنگ نظری بعضی مسئولان، زمان ما از بین رفت و امروز در حالی مشغول به کار هستیم که قیمت کالا‌های اساسی این پروژه در بالاترین حد خود هستند.
مدیر کارخانه گل آرد درگز تاکید کرد: از آغاز پروژه تاکنون متحمل ضرر چند میلیاردی شده ام که بخش زیادی از آن‌ها به خاطر سلیقه‌ای عمل کردن و تخصص نداشتن مسئولان در زمینه فعالیت شغلی آن‌ها بوده است، ولی مجبور هستم این پروژه را به سرانجام برسانم تا بیش‌تر از این متحمل زیان نشوم.
وی اظهار کرد: تا رسیدن به مرحله دریافت وام بیش از ۱۰۰ میلیون تومان هزینه کردم و این هزینه‌ها همچنان ادامه دارد، این چه وامی است که هیچ حمایتی پشت آن وجود ندارد؟ من امروز درامدی ندارم، ولی مجبور هستم وامی که گرفتم را با ۱۲ درصد سود پس بدهم، آن هم وامی که با وجود بنای عظیم این سوله باز هم مجبور هستم به مسئولان اثبات کنم که قصد دارم آن را در این محل به کار ببرم.
نشاط تبیین کرد: متاسفانه سرمایه گذاری در این کشور عذاب آور است؛ حمایت نمی‌شویم که هیچ، کلی هم سنگ در سر راه ما قرار داده می‌شود؛ من امروز از درون پوسیده ام، اما مجبورم ظاهر خود را حفظ کنم و با همه سختی‌ها مبارزه کرده تا بتوانم به هدف خود دست پیدا کنم.
حرف آخر: عدم حمایت دولت از کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولیدی باعث تعطیلی آن‌ها می‌شود؛ تعطیلی بیکاری به بار می‌آورد و بیکاری فساد به همراه خود دارد. چه خوب می‌شد که مسئولان به جای پرداخت ۴۵ هزار تومان یارانه و دریافت چند برابری آن توسط قبوض خدماتی، آن را صرف اشتغال مردم می‌کردند؛ هم مشکلات اجتماعی کاهش پیدا میکرد، هم اشتغال ایجاد می‌شد، هم کارگاه‌ها راه می‌افتادند و هم هیچ کس نیاز به این مبلغ اندک نداشت! به امید آن روز….
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: