به گزارش خبرگزاری بسیج، ایران، پاکستان و ونزوئلا با هدف حل مشکلات اقتصادی خود به سمت استفاده از ارزهای مجازی رفته‌اند. نتیجه این رویکرد که در سه کشور اجرا خواهد شد می‌تواند ابهامات موجود درباره آینده ارزهای مجازی را برطرف کند.
ایران از سال ۱۳۵۷ از سوی آمریکا مورد تحریم قرار گرفت که بخشی از این تحریم‌ها در نتیجه توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ برداشته شد. اما قرار است آمریکا مجدداً ایران را مورد تحریم قرار دهد.
تحریم‌ها و برخی دیگر از موانع موجود خروج پول از این کشور را با مشکل مواجه می‌کند. بنابراین تهران قصد دارد با انتشار ارز مجازی دولتی خود به سمت دور زدن تحریم‌های آمریکا قدم بردارد.
در ونزوئلا اما شرایط به گونه دیگری است. نرخ تورم در این کشور بسیار بالا رفته و استفاده از ارز مجازی پترو این امکان را فراهم کرده است که مردم این کشور کمتر از ارز ملی ونزوئلا استفاده کنند.
ارز مجازی پترو در ونزوئلا با پشتوانه ذخایر نفتی و گازی این کشور منتشر شد و البته از مان انتشار با رویکردهای مختلفی از سوی سرمایه‌گذاران روبه‌رو شده است. البته داد و ستد این ارز در آمریکا ممنوع شده است.
بنابه گزارش مؤسسه فوربس، پاکستان سومین کشوری خواهد بود که قصد دارد برای حل بحران پرداخت در این کشور ارز مجازی منتشر کند.
این کشور هم باید مشکل وام‌های صندوق بین‌المللی پول را حل کند و هم شبیه با ایران با مشکل موانع موجود با انتقال پول به خارج از این کشور مواجه است.
در هر یک از این کشورها شاهد قانون‌گذاری توسط دولت‌ها در استفاده از ارزهای مجازی خواهیم بود.
در ونزوئلا شاهد آن هستیم ارزهای مجازی دش و بیت‌کوین توانسته‌اند خود را با قوانین ونزوئلا وفق داده و بنابراین می‌توانند روند روشن‌تری را نسبت به چگونگی استفاده از ارزهای مجازی متمرکز و غیرمتمرکز در تجارت ارائه دهد.
از سوی دیگر این مسئله می‌تواند آزمونی برای ثبات ارزهای مجازی و توانمندی آنها برای حل مشکلات اقتصادی ناشی از سیاست‌های ضعیف پولی باشد.
در ایران ایجاد یک ارز مجازی متمرکز همانند پاکستان می‌تواند باعث خروج دیگر ارزهای مجازی غیرمتمرکز شود.
در هر دوی این کشورها توانمندی ارزهای مجازی برای نفوذ به نظام مالی بین‌المللی و کنار زدن موانع مورد آزمایش قرار خواهد گرفت.
در ایران و پاکستان و دیگر کشورهایی که با آنها مبادلات تجاری دارند باید قوانین محکمی برای استفاده از این ارزها ایجاد شده و ارزهای مجازی در این کشورها ارزشگذاری شده و ارزش مشخصی خواهند داشت.
کشورها در این زمینه مواضع مختلفی اتخاذ خواهند کرد و به دنبال ایجاد سازوکارهای قانونی برای ورود و خروج این ارزها به داخل و خارج کشورهای خود خواهند رفت.
با نگاه به ونزوئلا و مقایسه ایران با پاکستان می‌توان به تجربه بی‌نظیر درباره عملکرد ارزهای مستقل و ارزهای دولتی رسید.
یکی از مهمترین اطلاعاتی که تجربه این سه کشور فراهم خواهد کرد ارائه تفاوت ارزهای مجازی متمرکز و غیر متمرکز در عملکرد است، چرا که این ارزها که از سوی دولت ها منتشر خواهند شد شبیه به بیت کوین غیر متمرکز نخواهند بود و تا حدودی شبیه به ارزهای متعارف عمل خواهند کرد.