به گزارش خبرگزاری بسیج، یادداشتی از نویسنده منتقد حیدر رحیم پوربه شرع ذیل می باشد:آقای رئیس جمهور آنچه در مورد خانواده پنج نفری خودمان مینویسم از این رو نیست که ما را یاری کنید تا دگربار به اقتصادمقاومتی پردازیم.
نقدی که درج نمیشود و اگر درج شود نشر و توزیع نمی گردد و به فرض هم که نشر شود مسئولان آن را نمی خوانند و اگر هم
بخوانند آن را پشت گوش میاندازند و پاسخگو نیستند (با اینکه آقای رئیس جمهور میفرمایند آنان که نقد نمیپذیرند به بیراهه میروند. ما باید نقد رسانه ها بپذیریم گرچه نظریاتشان برخلاف نظریات ما باشد).
آقای رئیس جمهور آنچه در مورد خانواده پنج نفری خودمان مینویسم از این رو نیست که ما را یاری کنید تا دگربار به اقتصاد
مقاومتی پردازیم زیرا ما سوراخ دعای این تمدن را دریافتیم و میدانیم هرکس در ایران با وجود مافیای داخل ادارات به اقتصادمقاومتی پردازد کوخ نشین میگردد و هرکس به اقتصاد منفی پردازد کاخ نشین و عزیز حکومت گردد. بنابراین با سرمایه هایی که برایمان مانده بود همان لحظه که کارشناس گفت هر چیزی که گران شود کمیاب میشود زیرا زمین را که نمیشود وارد کرد!!!
بنابراین ما با سرمایههایی که برایمان مانده بود به زمین پرداختیم زیرا قیمت زمین و مسکن به خاطر اینکه نمیشود زمین را واردکرد لحظه به لحظه افزون گردد چه ایران قاره گونه چندصد هکتار زمین برای خانهسازی ندارد!! آری نظریه آن بزرگوار و کارشناسبرای زمینخواران پرچمی شد تا لحظه به لحظه زمین را گرانتر گردد و ما هم گرچه گوشه نشینی نان این نظریه را میخوریم.
آقای رئیس جمهور پیش از مبارزه نفوذیان در ادارات خانواده پنج نفری ما یعنی پدرزنم دارای مرغداری بود که هر دوره صد تن گوشت تولید می کرد و من دارای بزرگترین دامداری خراسان بودم که فقط سال 86 صد تن گوشت گوسفندی به پشتیبانی فروختم و چوب بری برادر زنم در خاورمیانه ممتاز بود و ریختگری و تراشکاری برادرم مهندس رحیم پور و شریکش مهندس سبزواری دوران جنگ برای سپاه پوکه آرپیجی می ساختند و پس از جنگ برای فرانسه کاربارات و فرزندم شرکت آبیاری را تاسیس کرد که اگرمافیا او را عضو خطرناکی تشخیص نداده بود او که با یک پنجم مخارج امروز صدها هکتار مزرعه را مجهز به آبیاری صنعتی گردانید مصمم شده بود در هر استان با گردآوری مهندسان رشته شرکتی را تشکیل دهد و مهندسان هر استان مزارع منطقه را آبیاری صنعتی گردانند. و اما اینکه مافیای ضدانقلاب اقتصادی با آن شرکت چه کرد فقط ویکتورهوگویی باید که مصائب آنان را بنویسد تاخواننده بداند که مصائب آنان از کتاب بینوایان غمناکتر است.
آقای رئیس جمهور خوش خبری می دهم اینک به برکت تمدن مان این پنج شرکت تعطیل و ما گوشت مرغ و گوسفند مصرفی خودرا از بازار میخریم. آقای رئیس جمهور نفرمایید اینها مربوط به گذشته است . سال پیش نوه من که نبوغ سرشاری دارد با مطالعه در اینترنت دریافت که ورقه های خاصی از خارج وارد می شود درصورتی که بهاء ماشین آن فقط سی میلیون تومان است و بلافاصله ماشین را خرید و به توانش چیزی نگذشت که با مطالعه استادکار ماشین گردید و دو نفر را استخدام و کار آموخت و هرکدام درشبانه روز 8 ساعت کار میکردند و بازهم پاسخگوی متقاضیان نبودند که قانون 6 درصد از بودجه کشور باید با مالیات تامین گردد به سراغش آمد و دارایی چیها به جانش افتادند و او مجبور شد کارخانهاش را بفروشد و بهاء اش را تقدیم اداراه کار و اداره بیمهکرده و اینک به بردستی ما آمده است و از کار بیزحمت روزش بسیار راضی.
آقای رئیس جمهور پیرامون اداره دارایی که زندگی این جوان را بهم ریخت این خبر را هم بخوانید کارشناس کارکشته بازنشسته دارایی به او میگوید اگر به آنان که نخست به کارگاهت آمده بودند خوش رفتاری کرده بودی به این مصیبت گرفتار نشده بودی عزیزم هر کاری راهی دارد. این را هم بشنو بازرگانی که سالی چند میلیارد واردات و سود فراوان دارد و در حقیقت مالیاتش چندصد میلیون تومان میگردد بازنشسته دارایی را استخدام و او به گونهایی دفترهایش را می نویسد که فقط سالی دو میلیون مالیات به دارایی میدهد و دارایی هم او را مالیات دهنده خوش حسابی می نویسد. آقای رئیس جمهور به عمل کار برآید به سخنرانی نیست هنگامی نوشتم یکبار بروید به ادارهایی که رشوه و فساد در آنجا آشکار است همه را از اداره بیرون بریزید و به جای آنان تحصیلکرده های رشته را بنشانید تا که ببینید هر مالیاتی که مردم به رضایت می دهند بیش از مالیات امروز است و همی کسب وکار چه رونقی می گیرد.
نویسنده: حیدررحیم پور