صادق عبداللهی نویسنده پیشکسوت رادیو درگذشت تا صداوسیما با یک طناز خوش قریحه و خوش نامی که در دهه ۷۰ آثار و الگوهای منحصر به فردی از خودش به جای گذاشت، وداع کند.
چندی پیش بود که رادیو برای او برنامه‌ای باشکوه در راستای تجلیل از تلاش‌های چندین ساله‌اش برگزار کرد و حمید شاه‌آبادی معاون رئیس سازمان صداوسیما در این مراسم بر این نکته تأکید کرد که اگر طنز نباشد نمی‌توان زندگی کرد و بدون شک طنز یکی از مولفه‌های شادی شکوهمندانه و زمینه‌ساز زیستی خردمندانه به حساب می‌آید که همچون اکسیژن ماندگاری دارد. ما هم مثل همه افراد به خنده احتیاج داریم. حالا او با این همه طنازی دارفانی را وداع گفت و می‌توان از او الگوبرداری کرد.
چرا که رادیو در دهه 70 در مقایسه با تلویزیون در طنز جایگاه ویژه‌ای داشت. مقام معظم رهبری هم در آن سال‌ها طنز رادیو را در مقایسه با تلویزیون فاخر می‌دانستند. البته تلویزیون در این سال‌ها در حوزه طنز رشد کرد و رادیو هم به صورت کمی و کیفی ارتقا جدی پیدا کرد. در حال حاضر رادیو ایران چهار یا پنج برنامه طنز دارد و شبکه‌های رادیویی دیگر هم در این حوزه تلاش می‌کنند.
صادق عبداللهی در چند صباح مانده از عمرش یک دغدغه‌ای داشت و آن رفع نقاط ضعف در فیلمنامه‌ها و سناریوهای رادیو و تلویزیون بود که در حاشیه مراسم تجلیل از یک عمر طنازی در رادیو و تلویزیون که عمدتاً در مسیر نویسندگی سپری شد، گفت: "بحران نویسندگی امروز پاشنه آشیل هم تلویزیون است و هم رادیو! البته این نقطه ضعف به مطبوعات ما هم رسوخ پیدا کرده است. فکر می‌کنم بخشی از مقصر این افول و تشدید ضعف‌ها به خالی شدن آدم‌های با استعداد این حرفه در رادیو و تلویزیون برمی‌گردد و بخشی هم به توسعه فضای مجازی مربوط می‌شود.
در این جا یک تکیه کلام یا یک تک عبارتی صادق عبداللهی داشت و چه خوب آن را همه جا به کار می‌برد. او معتقد بود تا این نقاط ضعف برطرف نشود می‌گویم و آن این بود: "رادیو و تلویزیون قافیه را بدجوری به این فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی باخته‌اند!"
حالا که صادق عبداللهی استاد نویسندگی طنز در رادیو و تلویزیون دارفانی را وداع گفت چقدر خوب است مدیران و رهروان مسیر تعالی‌بخش او، به فکر راه چاره برای رفع این مشکلات درون‌مایه‌ای برای سناریوها و فیلمنامه‌ها، باشند.
منبع: جهان نیوز
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: