چندی پیش زهرا صدر اعظم نوری عضو شورای شهر در مطلبی در روزنامه آرمان نوشت: «رقیب به دنبال بی‌ثبات نشان دادن شورا است و متأسفانه برخی با جوسازی‌های بسیار درصدد نشان دادن خلاف اقدامات و تلاش‌های مدیریت شهری هستند.»
تعبیری در عموم مردم رواج دارد که می‌گویند «مرغ اگر خاک هوا می‌کند روی سر خودش می‌ریزد».
حاصل و سرجمع انتخاب مردم در کارنامه ۱۵ ماهه شورای اصلاح‌طلب تهران در انتخاب ۳ سرپرست و ۲ شهردار خلاصه می‌شود و اکنون عصاره فضائل شورا در حناچی متبلور شده است. او بعنوان سرپرست شهرداری تهران انتخاب شده و اگر حکمش توسط مراجع ذی‌صلاح تأیید گردد بر کرسی بهشت تکیه خواهد زد.
به نظر می‌رسد اعضای شورای شهر تاب نقدهای جریانهای رقیب را ندارند و نسبت به آن واکنش‌های تندی نشان می‌دهند. در سپهر سیاست و بر اساس پروتکل‌های نانوشته عملکرد سیاسیون و منتخبین مردم زیر ذربین احزاب، رسانه‌ها و مردم قرار می‌گیرد و اگر اشکالی به عملکرد آنان وارد باشد از طریق رسانه‌ها درمعرض قضاوت عمومی قرار می‌گیرد و این یک اصل بدیهی است، ضمن اینکه نقادی نسبت به پدیده‌ها و معضلات فراوان شهری تهران که مردم با آن دست و پنجه نرم می‌کند امری پسندیده، ضروری ومورد نیاز است و شورا چاره‌ای جز توجه و پاسخگویی به این موضوعات ندارد، چرا که فلسفه نقد پدیده‌ها، به‌ویژه امورات شهری که با منافع مستقیم عموم مردم سروکار دارد امری پسندیده است.
مضاف بر این که وظیفه نخبگان و مطلعان است که در جاهایی که مسئولین عملکرد نامناسب و ناصوابی دارند آن را به بوته نقد گذاشته و از این طریق به کمک آنها بشتابند تا مسئولان متناسب با فهم موضوع و مشکل نسبت به پیگیری و رفع آن اقدام کنند.
اما متأسفانه شورای پنجم شهر تهران با حساسیت بسیار بالا و هراس از منتقدین نسبت به هر نقد و انتقادی که به شورا وارد می‌شود به دیده توطئه توهم می‌نگرد و با واکنش‌های غیر مرسوم آن را سیاستهای رقیب برای ناکارآمدی شورا تفسیر می‌کند!
شکی نیست که عملکرد شورا آئینه تمام‌نمای شوراست و به قولی از کوزه همان تراود که دراوست. شورای بدون نظارت استصوابی که در یک پروسه کاملاً دمکراتیکِ و بدون هیچ فشار با همه عقل و تدبیرشان گزینه‌هایی را برای اداره ابرشهر تهران انتخاب می‌کنند که در کوتاه‌ترین مدت مجبور به خروج از بهشت شوند، این نشان چیست؟
آیا تغییرات پی‌درپی شهردار جز کم‌دقتی و کم‌تجربگی چیز دیگری می‌تواند باشد؟ بهانه‌هایی که هیچ وقت در مدیریت اصلاح‌طلبان تمامی ندارد. هرجایی که این طیف سیاسی عملکرد و کارنامه مناسبی نداشته متوسل به فرافکنی برای تغییر قضاوت افکار عمومی شده‌اند؛ و موضوعاتی همچون فشارهای بیرونی، فساد و ناکارآمدی و برخی توهمات خودساخته را عَلم کرده‌اند.
هرچند که در کشور ما سازوکار قانونی برای مطالبه‌گری از عملکرد مسئولان وجود ندارد و بسیاری از مسئولان با توجیهات ناپلئونی و برای دفاع از خود به هر شیوه‌ای متوسل می‌شوند، اما مردم بهترین داور برای بررسی عملکرد یک مسئول هستند و دلایل محکمه‌پسند و قوی را از مسئولان می‌پذیرند.
بدون شک برای جریان سیاسی رقیب شورا، که فعلاً نقشی در امورات شهری ندارد انتخاب حناچی یا فرد نزدیک به او چندان فرقی ندارد، آن چه اولویت دارد حضور یک مدیر کاربلد و باتجربه غیرسیاسی به دور از جنجال‌های سیاسی برای اداره شهر تهران است.
نکته‌ای که شورا باید به آن توجه کند تحمل نقدها و بالا بردن سعه صدر است. بدون شک پرسشگری و زیر ذربین بردن عملکرد شورا در راستای پاسخگویی به افکار عمومی است که این یک مطالبه برحق، قانونی و منطقی و در راستای منافع شهروندان می‌باشد که اگر به آن تن ندهد به نقدگریزی تعبیر می‌شود.