به گزارش بسیج، حسن کربلایی- خروج مفتضحانه آمریکا از کشور مسلمان سوریه، بی‌تردید، پیروزی بزرگی برای ملت این کشور و در مجموع کلیت جبهه مقاومت اسلامی در سطح منطقه به شمار می‌آید.
یادمان نمی‌رود که هفت سال پیش همزمان با بروز اغتشاشات در سوریه، دول مرتجع عربی ساده‌انگارانه و شتابزده، در صف اول دولت‌هایی قرار گرفتند که در تخاصمی آشکار، دیپلمات‌های خود را از خاک سوریه بیرون کشیدند. زیرا تصور می‌نمودند کار دولت قانونی سوریه، به‌دست جریان تکفیر به‌زودی یکسره می‌شود. دیری نپائید که دوسوم سوریه به تصرف تروریست‌های تکفیری که از ناحیه اروپائیان و مرتجعین منطقه‌ای پیکارجو نامیده می‌شدند، درآمد. نفس دمشق به شماره افتاده بود. عناصر تکفیری به چند ده متری کاخ ریاست جمهوری سوریه رسیده بودند و اگر نبود خلاقیت و درایت سپاه مقتدر و افتخارآفرین پاسداران انقلاب اسلامی و فداکاری وفاداران به دولت سوریه، دمشق سقوط می‌کرد.
به یقین با سقوط دمشق و تسلط تکفیریان هدف حمایت رژیم صهیونیستی و آمریکا، مرزهای لبنان و عراق با تهدیدی بسیار جدی مواجه می‌شد و خیلی زود سراسر این دو کشور نیز به تصرف تکفیری‌ها درمی‌آمد. و این به منزله سقوط جبهه مقاومت، تضمین امنیت مرزهای فلسطین اشغالی، محاصره گروه‌های جهادی فلسطین و لبنان، انزوای تفکر جهادی و تهدید مستقیم مرزهای ایران اسلامی معنا می‌شد! اما هرگز به لطف خدای مهربان چنین نشد.
ایران اسلامی وارد معرکه شده بود. این ورود با درخواست دمشق صورت گرفت چنانکه بعدها با تقاضای اسد، این دولت روسی بود که وارد صحنه نبرد با تکفیری‌ها شد. با تاسی از مکتب عاشورا و با هدایت و حمایت ایران، حزب‌الله لبنان، زینبیون عراق، فاطمیون افغانستان و حیدریون پاکستان، سلاح در برابر خصم تکفیری صهیونی برگرفتند.
معادلات استکبار و ارتجاع عربی و صهیونی برهم خورد. کشوری که دوسوم آن در اشغال شبه‌نظامیان هفتاد و دو ملت بود، هر روز رنگ پیروزی‌های کوچک و بزرگ را دید و کم‌کم وجب به وجب سوریه آزاد شد.
دولت‌هایی که برای آینده دمشق نشست برگزار می‌کردند و اعضای کابینه خیالی‌شان را می‌چیدند ناگهان با واقعیت شکست محتوم روبرو شدند.
داعشیان در بخش کوچکی از صحرای شرقی سوریه و کلیت تکفیریون در استان ادلب به حلقه محاصره درآمدند.
کسانی که با تشکیل میلیشیا در مناطق کردنشین سوری، با تحریک و حمایت پیدا و پنهان آمریکا در پی استقلال خیز برداشته بودند، چاره را در تن دادن به یکپارچگی ملی دیدند. آمریکا که آینده‌ای در سوریه برای خود متصور نبود اعلام کرد خاک این کشور را ترک می‌کند. جدایی‌طلبان کرد هم از اعلام آمادگی خود برای بر زمین گذاشتن سلاح، سخن گفتند. دولت امارات متحده عربی که کاملا همقدم با تکفیریون بود سفارتخانه خود را در دمشق گشود.
حالا اهالی سوریه و همپیمانان مردم سوری افق پیروزی را در قاب آینده روشن‌تر می‌بینند. ده‌ها هزار نفر برای تصویر شدن این پیروزی خون دادند.
ماجرای سوریه بی‌تردید اثبات دو نکته و قاعده بزرگ است؛
اول اینکه؛ از عده و عده دشمن نباید ترسید!
دوم؛ خون بر شمشیر پیروز است!
این درس‌های عاشورایی برای همه روزها و سال‌ها و خطاب به همه ملت‌هاست!