به گزارش خبرگزاری بسیج، سیدمحسن موسوی زاده: ارتباط گروهک فرقان و سازمان تروریستی سازمان مجاهدین خلق(منافقین) در سال های اخیر یکی از مسایلی است که در جریان بازگویی خاطرات برخی از فعالان سیاسی دوباره مطرح شده است. برخی به دلیل شباهت هایی که بین هر دو گروه وجود دارد، عنوان می کنند که منافقین در ابتدای انقلاب اسلامی ترجیح می داد که به صورت عملی فعالیت تروریستی نداشته و ظاهر خود را حفظ کند از این رو از گروهک هایی مانند فرقان به عنوان پوشش استفاده می کرده است. در این میان برخی دیگر با توجه به تفاوت هایی که در این دو گروه وجود دارد، بین سازمان منافقین و فرقان تفاوت قایل شده اما بر ریشه های مشترک انحرافی بین این دو تاکید می کنند. براین اساس این سوال به وجود می آید که سازمان منافقین و فرقان چه ریشه های مشترکی داشتند؟ مراجعه به متون دینی و به خصوص قرآن بدون داشتن تحصیلات دینی یکی از مسایل مشترکی است که در بین هر دو گروه رایج بود. به عنوان مثال اکبر گودرزی، رهبر گروه فرقان با 25 سال سن و حداقل سواد حوزوی، 20 جلد تفسیر قرآن نوشته بود. اعضای سازمان منافقین نیز با اینکه دارای تحصیلات حوزوی نبودند، با گزینش دلبخواهی آیات و بیشتر با تاکید بر روی آیات خاصی قرآن را تفسیر می کردند.
اعتقاد به اسلام بدون روحانیت از نقاط مشترک هر دو گروه محسوب می شود. سازمان منافقین و گروهک فرقان اعتقاد داشتند که روحانیت یکی از موانع تحقق جامعه آرمانی آن ها است از این رو به صورت جدی به دنبال کاهش و حذف روحانیت از عرصه اجتماع بودند. هر دو گروه در این راه تردیدی در خصوص امکان حذف فیزیکی مخالفان خود نداشتند. به عنوان مثال احمدرضا کریمی از اعضای سابق منافقین در جدید ترین کتاب خود با عنوان «تقی شهرام به روایت اسناد» از طرح سازمان برای حذف شهید بهشتی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی خبر داده است. همین تفکر نیز توسط گودرزی دنبال می شد به طوری که او یکی از اهداف ترور روحانیونی مانند شهید مطهری را مصادره انقلاب از سوی آن ها خوانده بود.
تفکرات التقاطی یکی دیگر از نقاط مشترک بین سازمان و گروهک فرقان است. هر دو گروه در تفاسیری که از اسلام ارایه می کردند به شدت تحت تاثیر آموزه های مارکسیست قرار داشتند و همین مسئله باعث شده بود تا عقاید غیردینی را در پوشش دین ارایه کنند. همین مسئله باعث شد تا از سوی افراد آگاه و مطلع مانند شهید مطهری مورد انتقاد قرار بگیرند. این انتقادات موجب تنفر این گروهک ها از این افراد گردید که در نهایت خود را به صورت ترور آن ها نشان داد. براین اساس مروری بر اندیشه های منافقین و گروهک فرقان نشان می دهد که این دو گروه با وجود تفاوت شکلی اما از یک آبشخور فکری تغذیه می کردند.