حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدحامد ساجدی‌نژاد در گفت‌وگو با با خبرنگار بسیج در ارومیه، در رابطه با تفأل و تَطیر زدن از دیدگاه اسلام اظهار کرد: تفأل به این معنا در مقابل تطیر یعنی فال بد زدن، عبارت از فال نیک زدن به مکان یا زمان بوده و برحسب آنچه در این دو بدان برخورد می‌کند یا می‌شنود، است.
وی ادامه داد: مانند آنکه مریضی کلام «ای سالم» را از کسی که شخصی به نام «سالم» را صدا می‌زند، بشنود یا گم‌کننده چیزی جمله «ای واجد» را از کسی که فردی به نام «واجد» را می‌خواند، بشنود، اولی از نام «سالم» به سلامت خود و دومی از نام «واجد» به پیدا شدن گمشده خویش تفأل می‌زند.
ساجدی‌نژاد افزود: درواقع به‌این‌معنا بوده که از شنیدن واژه «سالم» و «واجد» نسبت به بیماری و گمشده خود احساس خوبی پیدا کند و تَطیر، از واژه از طَیر به معنای پرنده گرفته شده است، از آنجا که اعراب جاهلی غالباً به وسیله پرندگان فال می‌زدند، «تطیر» در معنای فال‌زدن به کار رفت و با گذشت زمان، تطیر به معنای فال بد زدن اختصاص یافت، به‌عکسِ تفأل که در معنای فال نیک زدن به‌کار می‌رود.
وی با اشاره به اینکه فال «نیک» و «بد» زدن در میان همه اقوام بوده و هست، گفت: به نظر می‌رسد سرچشمه آن، عدم دسترسى به واقعیات و ناآگاهى از علل واقعى حوادث است، بدون‌شک فال نیک و بد، اثر طبیعى و تکوینی ندارند، ولى داراى آثار روانى هستند، چراکه فال نیک، امید آفرین است، در حالی‌که فال بد، موجب یأس، نومیدى و ناتوانى در انجام و یا ترک کاری می‌شود.
انتهای پیام