به گزارش بسیج از خوزستان، تحقيق و تفسير علوم قرآنی از سوی بزرگان از اهميت والايی برخوردار است. انديشمندان علوم قرآنی نيز توانسته‌اند رابطه محكمی با اين كتاب عظيم برقرار كنند.
علامه شيخ محمدتقی شيخ شوشتری از جمله افرادی است كه انس و الفت خاصی با قرآن ايجاد كرده بود؛ با قرآن مأنوس بود و معمولاً هنگامی كه از كار تحقيق خسته می‌شد اوقات خود را با تفكر و تدبر در قرآن سپری میكرد. قرآن به انس گيرندگان خود بينش و فرقان می‌دهد و هر آن كس كه به پاكی زندگی كرده و با مفاهيم قرآنی سر و كار داشته باشد قرآن به روی او دريچه بينش را به سوی بستان معرفت و حقيقت می‌گشايد.
نظر علامه شوشتری درباره قرآن کریم
علامه شيخ محمدتقی شيخ شوشتری درباره قرائت قرآن كريم می‌گفت: «آن روزها‌يی‌كه ضعف جسمی نداشتم در ماه مبارک رمضان هر روز يكبار قرآن را ختم می‌كردم و بعدها كه مزاجم رو به ضعف گذاشت، هرسه روز يكبار قرآن را ختم می‌كردم. گاهی كه قرآن می‌خوانم به آياتی می‌رسم كه جان می‌خواهد از بدنم خارج شود.»
در مورد سوره تغابن معتقد بود هنگامی كه آن را می‌خوانم احساس می‌كنم مغبون است كسی كه بگذارد يک لحظه از عمرش تلف شود. گاهی در حالی كه اشک در ديدگانش جاری بود اين آيه را تلاوت می‌کرد: «فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّا أُخْفِیَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزَاء بِمَا كَانُوا یَعْمَلُونَ؛ هيچ كس نمی‌داند چه چيز از آنچه روشنى بخش ديدگان است به [پاداش] آنچه انجام مى دادند براى آنان پنهان كرده ام»(سجده/ ۱۷)
گاهی به قرآنی كه در دستش بود اشاره میكرد و اين آيه را تلاوت می‌کرد:«يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا ؛ فرقان آيه ۳۰»؛ درباره اين آيه معتقد بود روزی رسول گرامی اسلام در مورد اين قرآن از همه ما شكايت خواهند كرد.
قرآن وقفی علامه
مرحوم علامه شيخ شوشتری قرآنی خطی داشت كه با آن بسيار مأنوس بود. درباره آن می‌گفت: «اين هم قرآن عجيبی است، اين را برای بنده آوردند و نمی‌دانم اين دو صفحه را چه كسی با خمير به هم چسبانده بود. به يكی از رفقا دادم كه در صحافی خيلی ماهر است تا از هم باز كرد و ميان آن دو صفحه از هم باز شده نوشته بود: «وقف نمود آسيه خانم بنت مرحوم علی مردان اين مجلد كلام الله مجيد را بر كافه عامه شيعيان، توليتش را با دخترش روحی جان قرار داد و بر فرض انقراض، توليت آن با اعلم كسی است كه در آن بلد باشد.» چيز عجيبی است كه اينجا آخرش نوشته «هذا المصحف الرابع و السبعون من المصاحف التی كتبتها يعنی اين هفتاد و چهارمين قرآنی است كه نوشته‌ام.»
مرحوم علامه می‌گفت: خيلی از مردمند كه در عمرشان ۷۴ بار قرآن را نمی‌خوانند، اين كاتب ۷۴ بار قرآن را نوشته، باز هم ننوشته كه ديگر نخواهم نوشت يا ديگر وقت مرگ من است، شايد بعد از اين هم نوشته باشد. تاريخش هم ۱۰۷۲ قمری است. ديگر اينكه تمام صفحاتش افشان طلاست و مثل اينكه از اول تا آخرش را هم فقط با يك قلم نوشته است، خيلی جاها در حاشيه همين قرآن ياداشت‌هايی كرده‌ام كه اگر عمری باشد می‌خواهم تفسير جديد بنويسم.
انتهای پیام