دلنوشته هانیه کزازی:
پارسال تابستان بود که باخانواده‌ام تصمیم گرفتیم به مشهد برویم وقتی به آنجا رسیدیم خیلی خسته بودم اما هر طوری شده بود خستگی را زیر پا گذاشتم و به سمت حرم مطهر حرکت کردیم وقتی به داخل حرم رسیدیم همه برای خواندن نماز ظهر و عصر آماده شده بودند من هم چادر مشکی‌ام را در آوردم وچادر رنگی سفیدم را پوشیدم و مانند همه برای خواندن نماز در صف نماز ایستادم وقتی سر سجاده نشستم ناخودآگاه چشمم به جانماز خانمی که کنارم نشسته بود افتاد چشمانم برق می‌زد، آخر جانمازش خیلی زیبا بود با مهره‌های زیبایی سنگ دوزی شده بود تسبیح زیبایی هم کنارش گذاشته بود پیش نماز اذان را گفته بود و همه برای خواندن نماز ایستاده بودند اما من غرق در نگاه جانماز آن خانم بودم که ناگهان حس کردم کسی از پشت سر به من می‌زند سرم را برگرداندم که چشمم به چشمان آن خانم افتاد، لبخندی ملیح به من زد واز داخل کیفش یک جانماز زیبا مانند جانمازی که جلویش پهن بود به سمت من دراز کرد و گفت: «این هم هدیه من به تو به خاطر چادر زیبایی که پوشیده‌ای، قول بده که همیشه مثل الان حجابت رو رعایت کنی». وبعد من از آن خانم بخاطر جانمازی که به من داد، تشکر کردم.
انتهای پیام/