به‌گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی از اراک؛ شهاب شعبانی‌نیا؛ «هر مسئولیّتی، هر سِمَتی، هر توانایی‌ای، در کنارش یک مسئولیّتی دارد، یک تعهّدی وجود دارد. باید دید که آیا می‌توانید آن تعهّد را انجام بدهید یا نه؟ این خیلی درسِ بزرگی است.»؛ این مطلب بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی است که روز گذشته در درس خارج فقه ایشان مطرح شد.
امام خمینی (ره) نیز در همین زمینه فرموده‌اند: «هر کاری را که انسان عهده‌دار شد، مسئول آن کار است. مسئول است در این که به راستی و امانت عمل کند؛ و مسئول است در این که با جدّیت و فعالیت عمل کند و با خلوص برای خدای تبارک و تعالی».
مسئولیت‌پذیری و در واقع، توان بر عهده گرفتن یک مسئولیت، لازمۀ تصدی امور است و امام خامنه‌ای با یادآوری این اصل، تأکید کرده‌اند که اگر کسی توان مدیریتی ندارد، مسئولیت نپذیرد.
با در نظر گرفتن این اصل ساده، اما مهم که در بیانات امام راحل و رهبر انقلاب به آن اشاره شد، می‌توان زمینه را برای بروز و ظهور افرادی مستعد، متعهد و توانمند در عرصه مدیریت کشور فراهم کرد.
یکی از مهم‌ترین ملزومات برای تصدی مسئولیت در دستگاه‌های کشور، برخورداری از نیرو و شور و نشاط جوانی است تا بتوان با تکیه بر آن، پیگیر امور مربوطه شد؛ البته این موضوعی است که طی سال‌های گذشته، کمتر به آن توجه شده و به‌کارگیری چندین‌بارۀ افرادی که سال‌های سال است در مناصب مختلف حکومتی، حضور دارند، از سرعت حرکت انقلاب اسلامی در بُعد داخلیِ آن کاسته است.
علاوه بر جوانی، انقلابی‌گری نیز یک اصل مهم در تصدی مسئولیت‌ها به شمار می‌رود. نمایندۀ مجلس، وزیر، رئیس جمهور و در کل، هر مدیری که از روحیۀ انقلابی برخوردار نباشد، شایستگی حضور در این جایگاه‌های مدیریتی را ندارد.
بر این اساس و با مروری بر شیوه مدیریتی برخی مسئولان که تصمیمات و عملکردشان تأثیر مستقیمی بر تحولات کشور داشته است، می‌توان درباره وضعیت امروز کشور و مشکلاتی که به‌ویژه در سال‌های اخیر با آن‌ها مواجه بوده‌ایم، به قضاوت نشست.
بار مسئولیت به‌ویژه در نظام اسلامی که به واسطۀ خصومت دشمنان خارجی و خیانت‌های عناصر نفوذی با چالش‌های مختلفی مواجه بوده، بار سنگینی است که جز با انقلابی‌گری و متعهد بودن به اصول و آرمان‌های انقلاب اسلامی نمی‌توان آن را به سرمنزل مقصود رساند.
«تخصص» و در اصطلاح، «کاربلد بودن» هم یکی دیگر از ملزومات مدیریت است، که بدیهی است بدونِ برخورداری از آن نمی‌توان انتظار پیشبرد امور و پیشرفت کشور را داشت؛ این در حالی است که متأسفانه مدت‌هاست موضوع تخصص در برخی جایگاه‌ها و مناصبِ مدیریتی کشور به محاق رفته و برای تعیین مسئول در چنین جایگاه‌هایی، طبق یک شیوۀ غلط که هیچ تناسبی با آرمان‌های انقلاب اسلامی ندارد، عمل می‌شود؛ یعنی انتخاب بر اساس «ژن خوب».
ژن خوب از نگاه دارندگانِ آن، در واقع همان شیوه حکومتی «ارباب و رعیتی» است که افراد زیادی با وجود برخورداری از لوازم مورد نیاز برای تصدی مدیریت یک بخش، نادیده گرفته می‌شوند تا بهره‌برداری از منافع ملی کشور، در انحصار اربابان و آقازاده‌های آنان باشد. این عاملی است که به باورهای مردم ضربه می‌زند و اعتماد آن‌ها به حکومت را سست می‌سازد.
پندار برخی از مردم این است که تمامی چهره‌هایی که به‌عنوان «انقلابی» شناخته می‌شوند، هم همیشه به آرمان‌های انقلاب پای‌بند هستند و هم تا آخر عمر توان فعالیت و مدیریت دارند؛ اما از آنجا که نظام حکومتی در ایران، «جمهوری اسلامی» و بر مردم‌سالاری، استوار است، طبیعتاً این موضوع در زمان انتخابات، به‌خصوص انتخابات مجلس و از آن مهم‌تر، انتخابات ریاست جمهوری، نمود پیدا می‌کند و چنان‌که امروز شاهد هستیم، می‌تواند اثرات بسیار نامطلوبی در وضعیت کشور داشته باشد.
وجود چنین طرز تفکری در جامعه، یک ایراد اساسی است که برای رفع آن باید بصیرت لازم را در مردم ایجاد کرد؛ بصیرتی که اگر از آن بهره‌مند نباشیم، ناچار خواهیم شد تبعات آن را تا حداقل چهار سال بعد که انتخاباتی دیگر برگزار می‌شود، تحمل کنیم و با مشکلات حاصل از پندار و انتخاب اشتباه خود بسوزیم و بسازیم.
انتخابات مجلس، نزدیک است و جدا از لزوم توجه کاندیداها به توصیه مهم رهبر انقلاب اسلامی، لازم است که مردم نیز با کسب اطلاعات درست و دقیق درباره چهره‌های جدید و همچنین مطالعه و تفکر درباره عملکرد و شعارهای نمایندگانی که مجدداً کاندیدا می‌شوند، با انتخابی صحیح، کشور را به سوی صلاح رهنمون سازند.
انتهای پیام/