در روزهایی که ویروسی به نام کرونا روابط اجتماعی مردم دهها کشور را مختل کرده است و در ایران هم دستگاه های دولتی به ظاهر درگیر این مسئله اند که این درگیری هم با نامه های وزیر بهداشت زیر سوال رفته است، جهان درگیر مسائل مهمی است.
از این مساله واقعا مهم کمی دور شویم، خبر کشتار مسلمانان هند مواجه می شویم که مانند دیگر اتفاقات مهم در بمباران اخبار کرونایی خفه شده است.
این حرکات ضد اسلامی یا فرقه ای پیشینه تاریخی در هند(کشمیر) دارد ولی امروز ترس نارندرا مودیِ هندو از رشد ۴/۴ درصدی جمعیت نسبی مسلمانان هند در هفتاد سال گذشته باعث ایجاد آشوب ها در شمال شرق دهلی نو شده که ارتباط نزدیک مودی با انگلیس و آمریکا، پیشینه ایجاد آشوب در هند توسط صهیونیست ها و حضور ترامپ در این شرایط هند در این کشور بی تأثیر بر این وضعیت نیست.
این وحشیگری ها از سمت هندوهای افراطی قطعا سازماندهی شده و کمک های دولتی در پشتش دارد.
ولی در این بین سکوت سنگین مجامع جهانی، دولت ها و نبود برخورد عملیاتی سازمان حقوق بشر و مدعیان پوشالی مظلوم یاران در برابر این ظلم علیه مسلمانان هند دردآورتر است و در این میان خواب دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران بعنوان مرکز جنبش های اسلامی در دنیا به کت آزادی خواهان مسلمان نمی رود.
این سکوت‌های پی در پی در قضایای مختلف جهان اسلام چه در ظلم علیه مسلمانان نیجریه و شیخ زکزاکی و چه در قضایای ترکیه و سوریه و ... و چه در مساله مسلمانان هند، موجب محوریت زدایی از ایران بعنوان محور جنبش بیداری اسلامی می شود.
زمانی که نه تنها مسلمانان بلکه تمام مظلومان دنیا ایران را پناهی امن برای خود می دانند این سکوت باعث سرشکستگی محور آزادی از سمت جریان استکبار و استبداد و کفر و با شهادت حاج قاسم جای خالی سرپناه برای مظلومان منطقه بیشتر احساس می شود.
ولی سوال اینجاست که آیا این ضعف مشهود در دستگاه دیپلماسی کشور در رابطه با مسائل بین الملل با وجود نص صریح اصل ۱۵۴قانون اساسی و منویات مقام معظم رهبری، خیانت بزرگ به تمدن اسلامی نیست؟!
این دستگاه خیلی وقت است دچار ویروس شده، ویروس کرونا نه ویروس بی غیرتی در مقابل ظلم
این ویروس زا فقط جنبش دانشجویی عدالتخواه می تواند از تن این دستگاه بیرون براند.
نباید جنبش دانشجویی بخوابد باید در برابر این ظلم فاحش ایستاد تا در کل دنیا جرات جسارت به اسلام و مسلمانان رو پیدا نکنند.
حصاری