وی ادامه داد: دامنه نفوذ در نفوذ این فصل وسیع تر، جبهه شر مصمم تر، نیروهای دشمن فکورتر، جبهه خیرش منسجم تر و مدیریت شده تر است.تنوع محیط ، فضا ، ادم ها ، اتفاقات و رویدادها و ... نیز بارزتر و البته جذاب تر است.
این منتقد تصریح کرد: اگر این گاندو در برخی زوایایش عریان تر و صریح تر به سیاست تنه می زند، ولی در کلیت اش کاملا ژانری و متاثر و متناسب با نمونه های مدرن آثار پلیسی امنیتی طراحی و به اجرا در آمده است.در این فصل گاندو، نیروهای امنیتی، به خوبی تیپ شده اند، درحالی که در فصل اول میان شخصیت و تیپ پاندول بودند، نه این بودند و نه آن، چیزی که اینجا به خوبی شمایل و تیپ امنیتی ها مدل سازی شده اند.
فهیم اظهارداشت: اگر هم به زعم برخی کشورمان دارای لجستیکی و امکانات ضد جاسوسی دراین سطح قدرتمند نیست و در زمینه ابزار و وسایل مدرن ، هوشیار و مسلط به همه و هر جنبنده ای (به خصوص در زمینه تعقیب و مراقبت های دوربینی) اغراق شده است که نشده است، فرقی نمی کند، مهم این است که سریال از پس نمایش این توانایی و احاطه برآمده و باورپذیر شده است.
وی اظهارداشت: البته در چند قسمت اول ، موضوعات متشتت و پرداخت نشده بودند . همین مساله بر ساختمان شبه داستان ها تاثیر گذاشته بود و باعث سستی و الکنی در فرم شده بود ، اما از دو قسمت قبلی سیر حوادث رابطه ای ارگانیک و دیالکتیکی با نیروهای امنیتی ، نفوذی ها و خارج نشینان یافته است.
فهیم با بیان اینکه آخرین قسمت که به ورود سفیر روسیه به ایران اختصاص داشت از همه نظر سنجیده نوشته و اجرا شده بود، گفت: از فرودگاه تا حرکت کاروان در خیابان ها، تله گذاری تروریست ها، برنامه ریزی امنیتی ها و ... دقیق و قابل درک برای مخاطب ساخته شده است. به نظر حالا می توان برای کارگردانی جواد افشار نمره خوبی در نظر گرفت. گاندو و خصوصا آخرین قسمت پخش شده، تبحر و تسلط افشار را بر گروه پشت دوربین، جزییات صحنه و از جمله بازیگران ثابت می کند.