گفت مولایم حسین در کربلا.
زندگی با ظلم دور از بیت ما.
بهر حفظ دین جان آورده ام.
دعوتم کردند قوم بی وفا.
یار من اندک هفتاد ودوتن.
بهترین یاران در کرب وبلا.
چون رسد فرداروز رفتن است.
دیده ام جدم می‌خواند مرا.
خون ما ریزند این قوم دغا.
روز عاشورا در دشت بلا.
بهر جان من لشگر آمده.
رفتن و ماندن باشد با شما.
جان هزاران بار داده بهرتو.
ما به عشق تو گشتیم مبتلا.
من چنین اصحاب دارم بهترین.
چون وفا دارند یارجان فدا.
احسن از لبیکِ این یاران من.
دست زجان شسته ازبهرخدا.
پشت من بشکست در کرب و بلا.
چون برادر رفت گشتم بی لوا.
نقشه‌های شوم تا اجرا شود.
کینه‌های دور گردد برملا.
ذکر این ماتم در ارض وسما.
چون بزرگ آمد دارد آن بقا.
آه از زینب اسیر اشقیا.
راس من بیند در طشت طلا.
چوب را بیند بر لب‌های من.
صوتی از قرآن آید با نوا.