در مرزِ دلیران کیست جولان بدهد؟
طوفان بشود؛ علی چو فرمان بدهد
گر رهبرِ ما رَافَتِ خود بردارد
کافیست به ما؛ اذنِ میدان بدهد
سربازِ گمنام و بسیجی و پلیس
آرامشِ خاطری به ایران بدهد
آن حافظِ امنیت که خونش جاریست
از برای حفظِ این وطن جان بدهد
هر عاشقِ انقلابِ اسلامیِ ما
بر کلَّ جهان، پیامِ احسان بدهد
هر قوم در ایران، همه یک وطن اند
درسی که بر، دشمنِ نادان بدهد
تا دید مماشاتِ نظام آشوبگر
دیدم‌که نشان، چنگ و دندان بدهد
با‌سلطه گران، عقدِ اخوت بسته
بر مردم ما دو چشمِ گریان بدهد
در وقتِ مدارا، تو ببین آشوبگر
گردن کشی و فحشِ فراوان بدهد
برمسجد و روحانی و سالار شهید
توهین و هم شعله به قرآن بدهد
بر مسجد و اموال که آتش فکند
بر حافظِ دین، فحشِ دوچندان بدهد
با وعده دشمن به نظام شوریده
تا ماتم و غم، به اهلِ ایمان بدهد
آن وقت که در بند و گرفتار شود
اخبار از آن حامیِ پنهان بدهد
از بند به صد خُدعه رها، چون گردد
اخبارِ مماشات به یاران بدهد
سهل است که از کرده پشیمان گردد
لعن است که بر دشمنِ شیطان بدهد
شدضربه به ایرانِ قوی خواب و خیال
مزدور جواب، به دار و زندان بدهد