رؤياي خصوصي‌سازي دو باشگاه پرطرفدار تهراني با طرح جديد دولت عملاً نقش برآب مي‌شود. در اين مدت برخي‌ها به هر دري زدند تا اين رؤيا هرگز به حقيقت نپيوندد.
سال‌هاست كه بحث واگذاري استقلال و پرسپوليس مطرح شده، فرقي هم نمي‌كند چه كسي رئيس سازمان تربيت‌بدني سابق و وزير ورزش فعلي باشد. هر كسي كه عهده‌دار اين مسئوليت‌ها بوده در زمان خود دم از خصوصي‌سازي بي‌چون و چرا زده و تلاش كرده خود و سازمان متبوعش را هم در اين زمينه كوشا نشان دهد. حال آنكه اين آبي و قرمزها هستند كه از اين تعلل‌هاي مشكوك ضرر مي‌كنند. روز به روز به مشكلات اين دو تيم اضافه مي‌شود بدون آنكه مسئولي نگران آينده آنها باشد. هواداران هم كاري جز حرص و جوش خوردن و چشم انتظاري ندارند، انتظاري كه با صحبت‌هاي معاون وزير عملاً بيهوده است.
انتشار خبر طرح جديد دولت براي رهايي از خصوصي‌سازي سرخابي‌ها آب پاكي را روي دست هواداران و پيشكسوتاني ريخت كه سال‌هاست اميد به واگذاري و حل مشكلات بي‌پايان تيم محبوب‌شان دارند. به گفته خادم در صورتي كه دو باشگاه استقلال و پرسپوليس از سوي دولت به عنوان يك باشگاه فرهنگي تعريف شوند از ليست واگذاري به بخش خصوصي خارج مي‌شوند. در واقع اين همان راه فراري است كه به ثمر رسيدنش به معني دولتي ماندن سرخابي‌ها براي هميشه است. به علاوه اينكه تأكيد پيشنهاد‌دهندگان اين طرح بر اجراي اصل 44 قانون اساسي است، قانوني كه در آن تأكيدي بر خصوصي شدن بنگاه‌هاي فرهنگي نشده است. حالا همين مسئله بهترين راه فرار براي كساني است كه استقلال و پرسپوليس را ملك شخصي خود مي‌دانند و براي دولتي ماندنشان نيز حاضر به طي كردن هر راهي هستند.
زمان زيادي از برگزاري جلسات واگذاري دو تيم در سازمان خصوصي‌سازي نمي‌گذرد. سرمايه‌گذاران علاقه‌مند به هر طريق ممكن و از داخل و خارج از كشور خود را به جلسه مي‌رساندند و پيشنهادات مالي خود را مطرح مي‌كردند. با اين حال هر بار بهانه‌اي براي لغو يا دست به سر كردن خريداران پيدا مي‌شد. تا اينكه رسماً واگذاري سرخابي‌ها را به آينده‌اي نامعلوم موكول كردند. از همان ابتدا هم پيش‌بيني چنين شرايطي دشوار نبود. همانطور كه گفته شد در سال‌هاي گذشته نيز بارها صحبت از اين مسئله به ميان آمد ولي مديران مختلفي رفتند و آمدند اما هنوز دو باشگاه مذكور در حصر دولتي‌ها هستند. با توجه به گفته‌هاي اميررضا خادم، پرواضح است كه دولت يازدهم نيز علاقه‌اي به از دست دادن دو قطب فوتبال ايران ندارد. چه بسا اينكه پا را از سايرين فراتر هم گذاشته‌اند و مي‌كوشند تا با فرهنگي جلوه دادن دو باشگاه براي هميشه به اين داستان پايان دهند. در صورتي كه طرح اشاره شده مورد تأييد قرار بگيرد ديگر خيال همه از بابت دولتي ماندن استقلال و پرسپوليس راحت مي‌شود؛ نه پيشكسوتان حق اعتراض دارند و نه هواداران. هر اعتراضي هم كه باشد بايد در استاديوم‌ها مطرح كنند.
با وجود آنكه تلاش براي دولتي نگه داشتن سرخابي‌ها به اوج خود رسيده اما نمايندگان ملت هيچ واكنشي به اين مسئله نشان نمي‌دهند. گويا فعاليت‌هاي زودهنگام انتخاباتي موجب شده تا فعلاً هيچ كدام سراغي از فوتبال و تيم‌هاي دولتي نگيرند. از سوي ديگر فعلاً خبري از حساسيت‌هاي ماه‌هاي گذشته در مورد خصوصي‌سازي نيست. در چنين شرايطي چطور مي‌توان انتظار داشت دغدغه‌هاي هميشگي دو باشگاه از بين برود؟ چگونه مي‌توان مديران دو تيم را به خاطر نتايج‌شان بازخواست كرد در حالي كه به خاطر اين بلاتكليفي مسئوليتي را برعهده نمي‌گيرند؟ استقلال و پرسپوليس هسته‌هاي اصلي فوتبال ايران هستند. تا دير نشده بايد فكري به حالشان كرد.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: